Job 39 Cross References - Clementine_Vulgate

¹ [Numquid nosti tempus partus ibicum in petris, vel parturientes cervas observasti? ² Dinumerasti menses conceptus earum, et scisti tempus partus earum? ³ Incurvantur ad fœtum, et pariunt, et rugitus emittunt. ⁴ Separantur filii earum, et pergunt ad pastum: egrediuntur, et non revertuntur ad eas. ⁵ Quis dimisit onagrum liberum, et vincula ejus quis solvit? ⁶ cui dedi in solitudine domum, et tabernacula ejus in terra salsuginis. ⁷ Contemnit multitudinem civitatis: clamorem exactoris non audit. ⁸ Circumspicit montes pascuæ suæ, et virentia quæque perquirit. ⁹ Numquid volet rhinoceros servire tibi, aut morabitur ad præsepe tuum? ¹⁰ Numquid alligabis rhinocerota ad arandum loro tuo, aut confringet glebas vallium post te? ¹¹ Numquid fiduciam habebis in magna fortitudine ejus, et derelinques ei labores tuos? ¹² Numquid credes illi quod sementem reddat tibi, et aream tuam congreget? ¹³ Penna struthionis similis est pennis herodii et accipitris. ¹⁴ Quando derelinquit ova sua in terra, tu forsitan in pulvere calefacies ea? ¹⁵ Obliviscitur quod pes conculcet ea, aut bestia agri conterat. ¹⁶ Duratur ad filios suos, quasi non sint sui: frustra laboravit, nullo timore cogente. ¹⁷ Privavit enim eam Deus sapientia, nec dedit illi intelligentiam. ¹⁸ Cum tempus fuerit, in altum alas erigit: deridet equum et ascensorem ejus. ¹⁹ Numquid præbebis equo fortitudinem, aut circumdabis collo ejus hinnitum? ²⁰ Numquid suscitabis eum quasi locustas? gloria narium ejus terror. ²¹ Terram ungula fodit; exultat audacter: in occursum pergit armatis. ²² Contemnit pavorem, nec cedit gladio. ²³ Super ipsum sonabit pharetra; vibrabit hasta et clypeus: ²⁴ fervens et fremens sorbet terram, nec reputat tubæ sonare clangorem. ²⁵ Ubi audierit buccinam, dicit: Vah! procul odoratur bellum: exhortationem ducum, et ululatum exercitus. ²⁶ Numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter, expandens alas suas ad austrum? ²⁷ Numquid ad præceptum tuum elevabitur aquila, et in arduis ponet nidum suum? ²⁸ In petris manet, et in præruptis silicibus commoratur, atque inaccessis rupibus. ²⁹ Inde contemplatur escam, et de longe oculi ejus prospiciunt. ³⁰ Pulli ejus lambent sanguinem: et ubicumque cadaver fuerit, statim adest.]

⁵ cervum et capream, bubalum, tragelaphum, pygargum, orygem, camelopardalum.

² Cumque reversus esset Saul, postquam persecutus est Philisthæos, nuntiaverunt ei, dicentes: Ecce David in deserto est Engaddi.

⁹ Ad te, Domine, clamabo, et ad Deum meum deprecabor.

¹⁸ Humiliaverunt in compedibus pedes ejus; ferrum pertransiit animam ejus:

⁵ Nam et cerva in agro peperit, et reliquit, quia non erat herba.

²⁴ Onager assuetus in solitudine, in desiderio animæ suæ attraxit ventum amoris sui: nullus avertet eam: omnes qui quærunt eam non deficient: in menstruis ejus invenient eam.

¹² Hic erit ferus homo: manus ejus contra omnes, et manus omnium contra eum: et e regione universorum fratrum suorum figet tabernacula.

¹⁴ Issachar asinus fortis accubans inter terminos.

⁵ Numquid rugiet onager cum habuerit herbam? aut mugiet bos cum ante præsepe plenum steterit?

¹² Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.

⁵ Alii quasi onagri in deserto egrediuntur ad opus suum: vigilantes ad prædam, præparant panem liberis.

¹¹ dicens: Tibi dabo terram Chanaan, funiculum hæreditatis vestræ:

¹⁴ Domus enim dimissa est, multitudo urbis relicta est, tenebræ et palpatio factæ sunt super speluncas usque in æternum; gaudium onagrorum, pascua gregum.

⁶ Et onagri steterunt in rupibus; traxerunt ventum quasi dracones: defecerunt oculi eorum, quia non erat herba.

²¹ et a filiis hominum ejectus est, sed et cor ejus cum bestiis positum est, et cum onagris erat habitatio ejus: fœnum quoque ut bos comedebat, et rore cæli corpus ejus infectum est, donec cognosceret quod potestatem haberet Altissimus in regno hominum, et quemcumque voluerit, suscitabit super illud.

⁹ Quia ipsi ascenderunt ad Assur, onager solitarius sibi; Ephraim munera dederunt amatoribus.

²³ sulphure, et salis ardore comburens, ita ut ultra non seratur, nec virens quippiam germinet, in exemplum subversionis Sodomæ et Gomorrhæ, Adamæ et Seboim, quas subvertit Dominus in ira et furore suo.

³⁴

⁶ Erit enim quasi myricæ in deserto, et non videbit cum venerit bonum: sed habitabit in siccitate in deserto, in terra salsuginis et inhabitabili.

¹¹ In littoribus autem ejus et in palustribus, non sanabuntur, quia in salinas dabuntur.

¹³ Præfecti quoque operum instabant, dicentes: Complete opus vestrum quotidie, ut prius facere solebatis quando dabantur vobis paleæ. ¹⁴ Flagellatique sunt qui præerant operibus filiorum Israël, ab exactoribus Pharaonis, dicentibus: Quare non impletis mensuram laterum sicut prius, nec heri, nec hodie? ¹⁵ Veneruntque præpositi filiorum Israël, et vociferati sunt ad Pharaonem dicentes: Cur ita agis contra servos tuos? ¹⁶ paleæ non dantur nobis, et lateres similiter imperantur: en famuli tui flagellis cædimur, et injuste agitur contra populum tuum.

¹⁸ Ite ergo, et operamini: paleæ non dabuntur vobis, et reddetis consuetum numerum laterum.

¹⁸ Et quondam vincti pariter sine molestia, non audierunt vocem exactoris.

¹⁸ Cum tempus fuerit, in altum alas erigit: deridet equum et ascensorem ejus.

⁴ Quia hæc dicit Dominus ad me: Quomodo si rugiat leo et catulus leonis super prædam suam; et cum occurrerit ei multitudo pastorum, a voce eorum non formidabit, et a multitudine eorum non pavebit: sic descendet Dominus exercituum ut prælietur super montem Sion et super collem ejus.

³ Quare jejunavimus, et non aspexisti; humiliavimus animas nostras, et nescisti? Ecce in die jejunii vestri invenitur voluntas vestra, et omnes debitores vestros repetitis.

²⁹ Dixitque Deus: Ecce dedi vobis omnem herbam afferentem semen super terram, et universa ligna quæ habent in semetipsis sementem generis sui, ut sint vobis in escam: ³⁰ et cunctis animantibus terræ, omnique volucri cæli, et universis quæ moventur in terra, et in quibus est anima vivens, ut habeant ad vescendum. Et factum est ita.

¹⁵ (40:10) Ecce behemoth quem feci tecum, fœnum quasi bos comedet.

²⁰ (40:15) Huic montes herbas ferunt: omnes bestiæ agri ludent ibi. ²¹ (40:16) Sub umbra dormit in secreto calami, et in locis humentibus. ²² (40:17) Protegunt umbræ umbram ejus: circumdabunt eum salices torrentis.

²⁷ Posuit in eis verba signorum suorum, et prodigiorum in terra Cham. ²⁸ Misit tenebras, et obscuravit; et non exacerbavit sermones suos.

^{15 16}

²² Deus eduxit illum de Ægypto, cujus fortitudo similis est rhinocerotis.

¹⁷ Quasi primogeniti tauri pulchritudo ejus, cornua rhinocerotis cornua illius: in ipsis ventilabit gentes usque ad terminos terræ. Hæ sunt multitudines Ephraim: et hæc millia Manasse.]

²¹

¹⁰

³ Cognovit bos possessorem suum, et asinus præsepe domini sui; Israël autem me non cognovit, et populus meus non intellexit.

¹⁴ nuntius venit ad Job, qui diceret: Boves arabant, et asinæ pascebantur juxta eos:

⁵ Quis dimisit onagrum liberum, et vincula ejus quis solvit?

⁷ Contemnit multitudinem civitatis: clamorem exactoris non audit.

⁵ (40:24) Numquid illudes ei quasi avi, aut ligabis eum ancillis tuis?

³ Si iniquitates observaveris, Domine, Domine, quis sustinebit?

¹⁰ Juxta desiderium meum corripiam eos: congregabuntur super eos populi, cum corripientur propter duas iniquitates suas. ¹¹ Ephraim vitula docta diligere trituram, et ego transivi super pulchritudinem colli ejus: ascendam super Ephraim, arabit Judas; confringet sibi sulcos Jacob.

¹³ Tumultus quadrigæ stuporis habitanti Lachis: principium peccati est filiæ Sion, quia in te inventa sunt scelera Israël.

²⁶ et ait: Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem nostram: et præsit piscibus maris, et volatilibus cæli, et bestiis, universæque terræ, omnique reptili, quod movetur in terra.

²⁸ Benedixitque illis Deus, et ait: Crescite et multiplicamini, et replete terram, et subjicite eam, et dominamini piscibus maris, et volatilibus cæli, et universis animantibus, quæ moventur super terram.

² Et terror vester ac tremor sit super cuncta animalia terræ, et super omnes volucres cæli, cum universis quæ moventur super terram: omnes pisces maris manui vestræ traditi sunt.

²⁶ At illi portantes frumenta in asinis suis, profecti sunt.

⁷ Quoniam dabis eum in benedictionem in sæculum sæculi; lætificabis eum in gaudio cum vultu tuo.

¹⁶ Oculi Domini super justos, et aures ejus in preces eorum. ¹⁷ Vultus autem Domini super facientes mala, ut perdat de terra memoriam eorum.

¹⁴ Allevat Dominus omnes qui corruunt, et erigit omnes elisos.

¹⁰

⁴ Ubi non sunt boves, præsepe vacuum est; ubi autem plurimæ segetes, ibi manifesta est fortitudo bovis.

⁶ Onus jumentorum austri. [In terra tribulationis et angustiæ leæna, et leo ex eis, vipera et regulus volans; portantes super humeros jumentorum divitias suas, et super gibbum camelorum thesauros suos, ad populum qui eis prodesse non poterit.

¹⁶ et dixistis: Nequaquam, sed ad equos fugiemus: ideo fugietis; et: Super veloces ascendemus: ideo velociores erunt qui persequentur vos.

¹ [Væ qui descendunt in Ægyptum ad auxilium, in equis sperantes, et habentes fiduciam super quadrigis, quia multæ sunt; et super equitibus, quia prævalidi nimis; et non sunt confisi super Sanctum Israël, et Dominum non requisierunt! ² Ipse autem sapiens adduxit malum, et verba sua non abstulit; et consurget contra domum pessimorum, et contra auxilium operantium iniquitatem. ³ Ægyptus homo, et non deus; et equi eorum caro, et non spiritus; et Dominus inclinabit manum suam, et corruet auxiliator, et cadet cui præstatur auxilium, simulque omnes consumentur.

¹ [Confractus est Bel, contritus est Nabo; facta sunt simulacra eorum bestiis et jumentis, onera vestra gravi pondere usque ad lassitudinem.

¹⁵ In diebus illis vidi in Juda calcantes torcularia in sabbato, portantes acervos, et onerantes super asinos vinum, et uvas, et ficus, et omne onus, et inferentes in Jerusalem, die sabbati. Et contestatus sum ut in die qua vendere liceret, venderent.

¹⁶ Longitudo dierum in dextera ejus, et in sinistra illius divitiæ et gloria.

¹³ Ecce ego stridebo subter vos, sicut stridet plaustrum onustum fœno.

¹⁹ Ponite corda vestra ex die ista, et in futurum, a die vigesima et quarta noni mensis: a die qua fundamenta jacta sunt templi Domini, ponite super cor vestrum.

² et dicens: Pœnitentiam agite: appropinquavit enim regnum cælorum.

³⁰ { Sinite utraque crescere usque ad messem, et in tempore messis dicam messoribus: Colligite primum zizania, et alligate ea in fasciculos ad comburendum: triticum autem congregate in horreum meum.}

¹⁹ herodionem, et charadrion juxta genus suum, upupam quoque, et vespertilionem.

²² quia classis regis per mare cum classe Hiram semel per tres annos ibat in Tharsis, deferens inde aurum, et argentum, et dentes elephantorum, et simias, et pavos.

²¹ Siquidem naves regis ibant in Tharsis cum servis Hiram, semel in annis tribus: et deferebant inde aurum, et argentum, et ebur, et simias, et pavos.

²⁹ Frater fui draconum, et socius struthionum.

¹⁷ Misit ante eos virum: in servum venundatus est, Joseph.

⁷ Milvus in cælo cognovit tempus suum: turtur, et hirundo, et ciconia custodierunt tempus adventus sui: populus autem meus non cognovit judicium Domini.

⁹ Et levavi oculos meos, et vidi: et ecce duæ mulieres egredientes: et spiritus in alis earum, et habebant alas quasi alas milvi, et levaverunt amphoram inter terram et cælum.

⁵⁶ Tenera mulier et delicata, quæ super terram ingredi non valebat, nec pedis vestigium figere, propter mollitiem et teneritudinem nimiam, invidebit viro suo, qui cubat in sinu ejus, super filii et filiæ carnibus, ⁵⁷ et illuvie secundarum, quæ egrediuntur de medio feminum ejus, et super liberis qui eadem hora nati sunt. Comedent enim eos clam propter rerum omnium penuriam in obsidione et vastitate, qua opprimet te inimicus tuus intra portas tuas.

²⁶ Dixit autem mulier, cujus filius erat vivus, ad regem (commota sunt quippe viscera ejus super filio suo): Obsecro, domine, date illi infantem vivum, et nolite interficere eum. E contrario illa dicebat: Nec mihi nec tibi sit, sed dividatur. ²⁷ Respondit rex, et ait: Date huic infantem vivum, et non occidatur: hæc est enim mater ejus.

²⁸ Mulier ista dixit mihi: Da filium tuum, ut comedamus eum hodie, et filium meum comedemus cras. ²⁹ Coximus ergo filium meum, et comedimus. Dixique ei die altera: Da filium tuum, ut comedamus eum. Quæ abscondit filium suum.

¹⁵ Labor stultorum affliget eos, qui nesciunt in urbem pergere.]

²⁰ Vide, Domine, et considera quem vindemiaveris ita. Ergone comedent mulieres fructum suum, parvulos ad mensuram palmæ? si occiditur in sanctuario Domini sacerdos et propheta?

³ Sed et lamiæ nudaverunt mammam, lactaverunt catulos suos: filia populi mei crudelis quasi struthio in deserto.

¹³ Numquid non hæc sunt a Domino exercituum? laborabunt enim populi in multo igne, et gentes in vacuum, et deficient.

³¹ insipientes, incompositos, sine affectione, absque fœdere, sine misericordia.

³⁰ Noluitque Sehon rex Hesebon dare nobis transitum: quia induraverat Dominus Deus tuus spiritum ejus, et obfirmaverat cor illius, ut traderetur in manus tuas, sicut nunc vides.

³¹ Attamen in legatione principum Babylonis, qui missi fuerant ad eum ut interrogarent de portento quod acciderat super terram, dereliquit eum Deus ut tentaretur, et nota fierent omnia quæ erant in corde ejus.

⁴ Cor eorum longe fecisti a disciplina: propterea non exaltabuntur.

¹¹ qui docet nos super jumenta terræ, et super volucres cæli erudit nos?

¹¹ Stulti principes Taneos, sapientes consiliarii Pharaonis dederunt consilium insipiens. Quomodo dicetis Pharaoni: Filius sapientium ego, filius regum antiquorum? ¹² Ubi nunc sunt sapientes tui? annuntient tibi, et indicent quid cogitaverit Dominus exercituum super Ægyptum. ¹³ Stulti facti sunt principes Taneos, emarcuerunt principes Mempheos; deceperunt Ægyptum, angulum populorum ejus. ¹⁴ Dominus miscuit in medio ejus spiritum vertiginis; et errare fecerunt Ægyptum in omni opere suo, sicut errat ebrius et vomens.

¹⁷ Propter iniquitatem avaritiæ ejus iratus sum, et percussi eum. Abscondi a te faciem meam, et indignatus sum; et abiit vagus in via cordis sui.

¹⁷ Omne datum optimum, et omne donum perfectum desursum est, descendens a Patre luminum, apud quem non est transmutatio, nec vicissitudinis obumbratio.

²¹ Iste est sermo, quem locutus est Dominus de eo: [Sprevit te, et subsannavit te, virgo filia Sion: post tergum tuum caput movit, filia Jerusalem.

²² In vastitate et fame ridebis, et bestias terræ non formidabis.

²² Contemnit pavorem, nec cedit gladio.

²⁹ (41:20) Quasi stipulam æstimabit malleum, et deridebit vibrantem hastam.

¹ Tunc cecinit Moyses et filii Israël carmen hoc Domino, et dixerunt: [Cantemus Domino: gloriose enim magnificatus est, equum et ascensorem dejecit in mare.

²⁵ Ubi audierit buccinam, dicit: Vah! procul odoratur bellum: exhortationem ducum, et ululatum exercitus.

¹ [Deus ultionum Dominus; Deus ultionum libere egit.

¹ [Confitemini Domino, et invocate nomen ejus; annuntiate inter gentes opera ejus.

¹⁷ et Jacobum Zebedæi, et Joannem fratrem Jacobi, et imposuit eis nomina Boanerges, quod est, Filii tonitrui:

²⁰ (41:11) De naribus ejus procedit fumus, sicut ollæ succensæ atque ferventis. ²¹ (41:12) Halitus ejus prunas ardere facit, et flamma de ore ejus egreditur.

¹⁶ A Dan auditus est fremitus equorum ejus; a voce hinnituum pugnatorum ejus commota est omnis terra: et venerunt, et devoraverunt terram et plenitudinem ejus; urbem et habitatores ejus.

⁵ Sicut sonitus quadrigarum super capita montium exilient, sicut sonitus flammæ ignis devorantis stipulam, velut populus fortis præparatus ad prælium.

²² Ungulæ equorum ceciderunt, fugientibus impetu, et per præceps ruentibus fortissimis hostium.

⁴ Et egressus est vir spurius de castris Philisthinorum nomine Goliath, de Geth, altitudinis sex cubitorum et palmi: ⁵ et cassis ærea super caput ejus, et lorica squamata induebatur. Porro pondus loricæ ejus, quinque millia siclorum æris erat: ⁶ et ocreas æreas habebat in cruribus, et clypeus æreus tegebat humeros ejus. ⁷ Hastile autem hastæ ejus erat quasi liciatorium texentium: ipsum autem ferrum hastæ ejus sexcentos siclos habebat ferri: et armiger ejus antecedebat eum. ⁸ Stansque clamabat adversum phalangas Israël, et dicebat eis: Quare venistis parati ad prælium? numquid ego non sum Philisthæus, et vos servi Saul? eligite ex vobis virum, et descendat ad singulare certamen. ⁹ Si quiverit pugnare mecum, et percusserit me, erimus vobis servi: si autem ego prævaluero, et percussero eum, vos servi eritis, et servietis nobis. ¹⁰ Et aiebat Philisthæus: Ego exprobravi agminibus Israël hodie: date mihi virum, et ineat mecum singulare certamen.

⁴² Cumque inspexisset Philisthæus, et vidisset David, despexit eum. Erat enim adolescens, rufus, et pulcher aspectu.

⁵ Tribuat tibi secundum cor tuum, et omne consilium tuum confirmet.

³¹ Equus paratur ad diem belli; Dominus autem salutem tribuit.]

⁶ Attendi, et auscultavi: nemo quod bonum est loquitur; nullus est qui agat pœnitentiam super peccato suo, dicens: Quid feci? Omnes conversi sunt ad cursum suum, quasi equus impetu vadens ad prælium.

²³ Hæc dicit Dominus: Non glorietur sapiens in sapientia sua, et non glorietur fortis in fortitudine sua, et non glorietur dives in divitiis suis:

¹⁶ Duratur ad filios suos, quasi non sint sui: frustra laboravit, nullo timore cogente.

³³ (41:24) Non est super terram potestas quæ comparetur ei, qui factus est ut nullum timeret.

²⁶ (41:17) Cum apprehenderit eum gladius, subsistere non poterit, neque hasta, neque thorax: ²⁷ (41:18) reputabit enim quasi paleas ferrum, et quasi lignum putridum æs. ²⁸ (41:19) Non fugabit eum vir sagittarius: in stipulam versi sunt ei lapides fundæ. ²⁹ (41:20) Quasi stipulam æstimabit malleum, et deridebit vibrantem hastam.

¹⁶ Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.

²⁴ Siquando ridebam ad eos, non credebant: et lux vultus mei non cadebat in terram.

²⁰ Quis narrabit ei quæ loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.

¹⁹ Ventrem meum, ventrem meum doleo; sensus cordis mei turbati sunt in me. Non tacebo, quoniam vocem buccinæ audivit anima mea, clamorem prælii.

⁶ si clanget tuba in civitate, et populus non expavescet? si erit malum in civitate, quod Dominus non fecerit?

⁸ Leviores pardis equi ejus, et velociores lupis vespertinis: et diffundentur equites ejus: equites namque ejus de longe venient; volabunt quasi aquila festinans ad comedendum. ⁹ Omnes ad prædam venient, facies eorum ventus urens; et congregabit quasi arenam captivitatem.

⁴¹ { Adhuc autem illis non credentibus, et mirantibus præ gaudio, dixit: Habetis hic aliquid quod manducetur?}

³ Esto mihi in Deum protectorem, et in locum munitum, ut salvum me facias: quoniam firmamentum meum et refugium meum es tu.

² [Fili hominis, pro eo quod dixit Tyrus de Jerusalem: Euge, confractæ sunt portæ populorum, conversa est ad me: implebor; deserta est:

² Hæc dicit Dominus Deus: Eo quod dixerit inimicus de vobis: Euge, altitudines sempiternæ in hæreditatem datæ sunt nobis:

¹¹ His rite celebratis, offeret vitulum, et rogans pro se, et pro domo sua, immolabit eum:

¹⁵ et struthionem, ac noctuam, et larum, atque accipitrem juxta genus suum:

¹² Flores apparuerunt in terra nostra; tempus putationis advenit: vox turturis audita est in terra nostra;

⁴ Vos ipsi vidistis quæ fecerim Ægyptiis, quomodo portaverim vos super alas aquilarum, et assumpserim mihi.

¹³ Hæc sunt quæ de avibus comedere non debetis, et vitanda sunt vobis: aquilam, et gryphem, et haliæetum,

⁵ Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi.

⁵ Ne erigas oculos tuos ad opes quas non potes habere, quia facient sibi pennas quasi aquilæ, et volabunt in cælum.

³¹ qui autem sperant in Domino mutabunt fortitudinem, assument pennas sicut aquilæ: current et non laborabunt, ambulabunt et non deficient.]

¹⁶ Arrogantia tua decepit te, et superbia cordis tui, qui habitas in cavernis petræ, et apprehendere niteris altitudinem collis: cum exaltaveris quasi aquila nidum tuum, inde detraham te, dicit Dominus.

¹ [In gutture tuo sit tuba quasi aquila super domum Domini, pro eo quod transgressi sunt fœdus meum, et legem meam prævaricati sunt.

⁴ Si exaltatus fueris ut aquila, et si inter sidera posueris nidum tuum, inde detraham te, dicit Dominus.

⁴ Erant autem inter ascensus per quos nitebatur Jonathas transire ad stationem Philisthinorum, eminentes petræ ex utraque parte, et quasi in modum dentium scopuli hinc et inde prærupti: nomen uni Boses, et nomen alteri Sene:

²⁶ Pertransierunt quasi naves poma portantes; sicut aquila volans ad escam.

¹⁷ Tu ergo, fili hominis, hæc dicit Dominus Deus: Dic omni volucri, et universis avibus, cunctisque bestiis agri: Convenite, properate, concurrite undique ad victimam meam quam ego immolo vobis, victimam grandem super montes Israël, ut comedatis carnem, et bibatis sanguinem. ¹⁸ Carnes fortium comedetis, et sanguinem principum terræ bibetis: arietum, et agnorum, et hircorum, taurorumque et altilium, et pinguium omnium. ¹⁹ Et comedetis adipem in saturitatem, et bibetis sanguinem in ebrietatem, de victima quam ego immolabo vobis:

²⁸ { Ubicumque fuerit corpus, illic congregabuntur et aquilæ.}

³⁷ { Qui dixit illis: Ubicumque fuerit corpus, illuc congregabuntur et aquilæ.}