Job 21:4 Cross References - PBG

⁴ Izaż do człowieka obracam narzekanie moje? a ponieważ mam o co, jakoż się niema trapić duch mój?

⁹ I mówił tak Mojżesz do synów Izraelskich, ale nie usłuchali Mojżesza dla ściśnionego ducha, i dla niewoli ciężkiej.

¹⁶ Nie rozumiejże o służebnicy twojej, jako o niewieście niepobożnej, gdyż z wielkiego myślenia i frasunku mego mówiłam aż dotąd.

²⁶ I przydało się, gdy król Izraelski przechadzał się po murze, że jedna niewiasta zawołała nań mówiąc: Ratuj mię królu, panie mój! ²⁷ Który rzekł: nie ratujeli cię Pan, skądże ja ciebie poratuję? izali z gumna, czyli z prasy?

¹¹ Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?

¹¹ Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej. ¹² Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą? ¹³ Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja: ¹⁴ Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną. ¹⁵ A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach. ¹⁶ Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje. ¹⁷ Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje? ¹⁸ A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go? ¹⁹ Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję? ²⁰ Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem? ²¹ Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.

¹ Tęskni sobie dusza moja w żywocie moim; rozpuszczę przeciw sobie narzekanie moje, a będę mówił w gorzkości duszy mojej. ² Rzekę Bogu: Nie potępiajże mię; raczej mi oznajmij, czemu spór ze mną wiedziesz?

¹ Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy. ² Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego. ³ Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.

¹¹ Jest jako rana w kościach moich, gdy mi urągają nieprzyjaciele moi, mówiąc do mnie na każdy dzień: Kędy jest Bóg twój? Przeczże się smucisz, duszo moja? a przecz sobą trwożysz we mnie? Czekaj na Boga; albowiem go jeszcze będę wysławiał, gdyż on jest wielkiem zbawieniem twarzy mojej, i Bogiem moim.

³ W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja. ⁴ Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. Sela. ⁵ Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić. ⁶ Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne. ⁷ Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc: ⁸ Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże? ⁹ Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?

¹ Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję.

² Głosem moim do Pana wołam; głosem moim Panu się modlę. ³ Wylewam przed obliczem jego żądłość moję, a utrapienie moje przed oblicznością jego oznajmuję.

³⁸ Tedy im rzekł Jezus: Smętna jest dusza moja aż do śmierci; zostańcież tu, a czujcie ze mną.