Job 7:21 Cross References - PBG

²¹ Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.

¹⁰ Potem uderzyło Dawida serce jego, gdy obliczył lud, i rzekł Dawid do Pana: Zgrzeszyłem bardzo, żem to uczynił: ale teraz o Panie! przenieś proszę nieprawość sługi twego, bomci bardzo głupio uczynił.

¹³ Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,

⁸ Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.

⁹ Pomnij proszę, żeś mię jako glinę ulepił, a w proch mię zaś obrócisz.

¹⁴ Jeźli zgrzeszę, wnet tego postrzeżesz, a dla nieprawości mojej nie przepuścisz mi.

²³ Wieleż jest nieprawości i grzechów moich? przestępstwo moje, grzech mój pokaż mi. ²⁴ Przeczże oblicze twoje zakrywasz, a poczytasz mię sobie za nieprzyjaciela?

¹⁴ Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.

³² Wszakże i on do grobów zaprowadzony będzie, a w kupie umarłych zawżdy zostanie. ³³ Słodnieją mu bryły grobowe, i ciągnie za sobą wszystkich ludzi; a tych, którzy go poprzedzili, niemasz liczby.

³⁶ Ale przeminął, a oto go nie było; szukałem go, alem go znaleść nie mógł.

¹⁵ Dni człowiecze są jako trawa, a jako kwiat polny, tak kwitnie.

⁷ I wróci się proch do ziemi, jako przedtem był, a duch wróci się do Boga, który go dał.

¹⁹ Ożyją umarli twoi, trupy moje wstaną, gdy rzeczesz: Ocućcie się, a śpiewajcie mieszkający w prochu! Albowiem rosa twoja będzie jako rosa na ziołach; ale niezbożnych o ziemię uderzysz.

⁹ Nie gniewaj się, Panie! tak bardzo, a nie na wieki pomnij nieprawości naszej: oto wejrzyj proszę, myśmy wszyscy ludem twoim.

⁴² Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz. ⁴³ Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz. ⁴⁴ Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.

²⁰ Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas? ²¹ Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były. ²² Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?

² A wiele z tych, którzy śpią w prochu ziemi, ocucą się, jedni ku żywotowi wiecznemu, a drudzy na pohańbienie i na wzgardę wieczną.

² Weźmijcie z sobą słowa, i nawróćcie się do Pana, mówcie do niego: Odpuść wszystkę nieprawość, a daj to, co jest dobrego, tedyż oddamy cielce warg naszych.

¹⁸ Któryż Bóg jest podobny tobie? Któryby nieprawość odpuszczał, i mijał przestępstwa ostatków dziedzictwa swego, któryby nie zatrzymywał na wieki gniewu swego, przeto, że się kocha w miłosierdziu. ¹⁹ Nawróci się, a zmiłuje się nad nami; zatłumi nieprawości nasze i wrzuci w głębokość morską wszystkie grzechy nasze.

²⁹ A nazajutrz ujrzał Jan Jezusa idącego do siebie, i rzekł: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata.

¹⁴ Który dał samego siebie za nas, aby nas wykupił od wszelkiej nieprawości i oczyścił sobie samemu lud własny, gorliwie naśladujący dobrych uczynków.

⁹ Jeźlibyśmy wyznali grzechy nasze, wiernyć jest Bóg i sprawiedliwy, aby nam odpuścił grzechy i oczyścił nas od wszelkiej nieprawości.

⁵ A wiecie, iż się on objawił, aby grzechy nasze zgładził, a grzechu w nim nie masz.