Luke 22:63 Cross References - PBG

⁶³ Lecz mężowie, którzy wespół trzymali Jezusa, naśmiewali się z niego, bijąc go;

⁹ Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię. ¹⁰ Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.

⁹ Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią. ¹⁰ Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą. ¹¹ Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili. ¹² Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego. ¹³ Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika. ¹⁴ Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.

⁶ Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni. ⁷ Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.

¹³ Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.

¹⁵ Lecz oni, gdym ja chorował, weselili się, i zbierali się; zbierali się przeciwko mnie, jakoby byli dla mnie utrapieni, czegom ja nie spostrzegł; szczypali mię, a nie milczeli. ¹⁶ Z obłudnikami, z naśmiewcami, z pochlebcami zgrzytali na mię zębami swemi.

²⁵ Niech nie mówią w sercu swojem: Ehej, duszo masza! niech nie mówią: Pożarliśmy go.

⁷ Niechajże nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy na cię oczekują, Panie, Panie zastępów! niech nie przychodzą dla mnie do hańby ci, którzy cię szukają, o Boże Izraelski! ⁸ Bo dla ciebie ponoszę urąganie, a zelżywość okryła oblicze moje. ⁹ Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej, ¹⁰ Przeto, że gorliwość domu twego zżarła mię, a urąganie urągających tobie przypadło na mię. ¹¹ Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohańbienie. ¹² Gdym wziął na się wór miasto szaty, byłem u nich przypowieścią.

⁷ Tak mówi Pan, odkupiciel Izraelowy, Święty jego, do tego, którym każdy gardzi, a którym się brzydzą narody, do sługi panujących: Królowie widząc cię powstaną, a książęta kłaniać ci się będą dla Pana, który jest wierny, dla Świętego Izraelskiego, który cię obrał.

⁶ Ciała mego nadstawiam bijącym, a policzków moich tym, którzy mię targają; twarzy mojej nie zakrywam od obelżenia i plwania. ⁷ Bo panujący Pan wspomaga mię; przetoż nie bywam pohańbiony. Dla tego postawiłem twarz moję jako krzemień, gdyż wiem, że pohańbiony nie będę.

¹⁴ Jako wiele ich zdumieją się nad nim, że przemierzła jest nad innych ludzi osoba jego, a kształt jego nad synów ludzkich:

³ Najwzgardzeńszy był, i najpodlejszy z ludzi, mąż boleści, a świadomy niemocy, i jako zakrywający twarz swoję; najwzgardzeńszy mówię, skądeśmy go za nic nie mieli.

¹ Zbierzże się teraz w hufy, o walecznico! oblęż nas; niech laską biją w lice sędziego Izraelskiego.

⁵⁹ Ale przedniejsi kapłani i starsi, i wszelka rada szukali fałszywego świadectwa przeciwko Jezusowi, aby go na śmierć wydali. ⁶⁰ Ale nie znaleźli; i choć wiele fałszywych świadków przychodziło, przecię nie znaleźli. A na ostatek wystąpiwszy dwaj fałszywi świadkowie, ⁶¹ Rzekli: Ten mówił: Mogę rozwalić kościół Boży, a za trzy dni zbudować go. ⁶² A wstawszy najwyższy kapłan, rzekł mu: Nic nie odpowiadasz? Cóż to jest, co ci przeciwko tobie świadczą? ⁶³ Lecz Jezus milczał. A odpowiadając najwyższy kapłan rzekł: Poprzysięgam cię przez Boga żywego, abyś nam powiedział, jeźliś ty jest Chrystus, on Syn Boży? ⁶⁴ Rzekł mu Jezus: Tyś powiedział; wszakże powiadam wam: Odtąd ujrzycie Syna człowieczego siedzącego na prawicy mocy Bożej, i przychodzącego na obłokach niebieskich. ⁶⁵ Tedy najwyższy kapłan rozdarł szaty swoje, mówiąc: Bluźnił! Cóż jeszcze potrzebujemy świadków? Otoście teraz słyszeli bluźnierstwo jego. ⁶⁶ Cóż się wam zda? A oni odpowiadając, rzekli: Winien jest śmierci. ⁶⁷ Tedy plwali na oblicze jego, i pięściami go bili, a drudzy go policzkowali, ⁶⁸ Mówiąc: Prorokuj nam, Chrystusie! kto jest ten, co cię uderzył?

²⁸ A zewlekłszy go, przyodziali go płaszczem szarłatowym; ²⁹ I uplótłszy koronę z ciernia, włożyli na głowę jego, i dali trzcinę w prawą rękę jego, a upadając przed nim na kolana, naśmiewali się z niego, mówiąc: Bądź pozdrowiony, królu żydowski! ³⁰ A plując na niego, wzięli onę trzcinę, i bili go w głowę jego. ³¹ A gdy się z niego naśmiali, zewlekli go z onego płaszcza, i oblekli go w szatę jego, i wiedli go, aby był ukrzyżowany.

³⁹ A ci, którzy mimo chodzili, bluźnili go, chwiejąc głowami swojemi, ⁴⁰ I mówiąc: Ty, co rozwalasz kościół, a w trzech dniach budujesz go, ratuj samego siebie; jeźliś jest Syn Boży, zstąp z krzyża. ⁴¹ Także i przedniejsi kapłani z nauczonymi w Piśmie, i z starszymi, naśmiewając się, mówili: ⁴² Inszych ratował, a samego siebie ratować nie może; jeźliż jest król Izraelski, niech teraz zstąpi z krzyża, a uwierzymy mu. ⁴³ Dufał w Bogu, niechże go teraz wybawi, jeźli się w nim kocha; boć powiedział: Jestem Synem Bożym. ⁴⁴ Także też i zbójcy, którzy byli z nim ukrzyżowani, urągali mu.

⁵⁵ Ale przedniejsi kapłani, i wszystka rada szukali przeciwko Jezusowi świadectwa, aby go na śmierć wydali; wszakże nie znaleźli. ⁵⁶ Albowiem ich wiele fałszywie świadczyli przeciwko niemu; ale świadectwa ich nie były zgodne. ⁵⁷ Tedy niektórzy powstawszy, fałszywie świadczyli przeciwko niemu, mówiąc: ⁵⁸ Myśmy to słyszeli, że mówił: Ja rozwalę ten kościół ręką uczyniony, a we trzech dniach inny nie ręką uczyniony zbuduję. ⁵⁹ Lecz i tak nie było zgodne świadectwo ich. ⁶⁰ Tedy stanąwszy w pośrodku najwyższy kapłan, pytał Jezusa, mówiąc: Nie odpowiadasz nic? Cóż to jest, co ci przeciwko tobie świadczą? ⁶¹ Ale on milczał, a nic nie odpowiedział. Znowu go pytał najwyższy kapłan, i rzekł mu: Tyżeś jest on Chrystus, Syn onego Błogosławionego? ⁶² A Jezus rzekł: Jam jest; i ujrzycie Syna człowieczego, siedzącego na prawicy mocy Bożej, i przychodzącego z obłokami niebieskiemi. ⁶³ Tedy najwyższy kapłan rozdarłszy szaty swoje, rzekł: Cóż jeszcze potrzebujemy świadków? ⁶⁴ Słyszeliście bluźnierstwo. Cóż się wam zda? A oni wszyscy osądzili go winnym być śmierci. ⁶⁵ I poczęli niektórzy nań plwać, i zakrywać oblicze jego, i bić weń pięściami i mówić mu: Prorokuj! A słudzy policzkowali go.

¹⁶ Lecz żołnierze wprowadzili go do dworu, to jest do ratusza, i zwołali wszystkiej roty. ¹⁷ A oblekłszy go w szarłat, i uplótłszy koronę z ciernia, włożyli nań; ¹⁸ I poczęli go pozdrawiać, mówiąc: Bądź pozdrowiony, królu żydowski! ¹⁹ I bili głowę jego trzciną i plwali nań, a upadając na kolana, kłaniali mu się. ²⁰ A gdy się z niego naśmiali, zewlekli go z szarłatu, i oblekli go w szaty jego własne, i wiedli go, aby go ukrzyżowali.

²⁷ Ukrzyżowali też z nim dwóch zbójców; jednego po prawicy, a drugiego po lewicy jego. ²⁸ I wypełniło się Pismo, które mówi: Z złoczyńcami jest policzony. ²⁹ A ci, którzy mimo chodzili, bluźnili go, chwiejąc głowami swemi a mówiąc: Ehej! który rozwalasz kościół, a we trzech dniach budujesz go! ³⁰ Ratuj samego siebie, a zstąp z krzyża! ³¹ Także też i przedniejsi kapłani naśmiewając się, jedni do drugich z nauczonymi w Piśmie mówili: Innych ratował, a siebie samego ratować nie może; ³² Niechże teraz Chrystus on król Izraelski zstąpi z krzyża, abyśmy ujrzeli i uwierzyli. Ci też, co z nim byli ukrzyżowani, urągali mu.

²² A gdy on to mówił, jeden z sług, który tam stał, wyciął policzek Jezusowi, mówiąc: I także (to) odpowiadasz najwyższemu kapłanowi?

² Patrząc na Jezusa, wodza i dokończyciela wiary, który dla wystawionej sobie radości, podjął krzyż, wzgardziwszy sromotę, i usiadł na prawicy stolicy Bożej.

²³ Któremu gdy złorzeczono, nie odzłorzeczył; gdy cierpiał, nie groził, ale poruczył krzywdę temu, który sprawiedliwie sądzi.