Psalms 118:5 Cross References - PBG

⁵ W ucisku wzywałem Pana; wysłuchał mię, i na przestrzeństwie postawił mię Pan.

⁷ I zląkł się Jakób bardzo a strwożył się; i rozdzielił lud, który z nim był, i owce, i woły, i wielbłądy, na dwa hufce;

⁹ I rzekł Jakób: Boże ojca mego Abrahama, i Boże ojca mego Izaaka, Panie, któryś do mnie rzekł: Wróć się do ziemi twojej, i do rodziny twojej, a uczynięć dobrze. ¹⁰ Mniejszym jest niż wszystkie zmiłowania, i niż wszystka prawda, którąś uczynił z sługą swym. Albowiem tylko o lasce mojej przeszedłem ten Jordan, a teraz mam dwa hufce. ¹¹ Wyrwij mię proszę z ręki brata mego, z ręki Ezawa; boć się go boję, by snać przyszedłszy nie zabił mię, i matki z synami.

⁶ I był utrapiony Dawid bardzo; bo się zmawiał lud ukamionować go, gdyż gorzkości pełna była dusza wszystkiego ludu, każdego dla synów swych, i dla córek swych; wszakże Dawid zmocnił się w Panu, Bogu swoim. ⁷ Tedy rzekł Dawid do Abijatara kapłana, syna Achimelechowego: Weźmij proszę dla mnie efod; i wziął Abijatar efod dla Dawida. ⁸ A tak się Dawid radził Pana, mówiąc; Mamli gonić to wojsko, i dogonięli go? A Pan mu rzekł: Goń; bo zapewne ich dogonisz, i zapewne odbijesz plon.

⁶ Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci.

¹⁹ Uprzedzili mię byli w dzień utrapienia mego; ale Pan był podporą moją.

⁸ Będę się radował i weselił w miłosierdziu twojem, żeś wejrzał na utrapienie moje, a poznałeś uciśnienie duszy mojej.

¹ Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. ² Z żądością oczekiwałem Pana; a skłonił się ku mnie, i wysłuchał wołanie moje; ³ I wyciągnął miecz z dołu szumiącego i z błota lgnącego, a postawił na skale nogi moje, i utwierdził kroki moje;

² Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.

¹³ A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawiał ich.

¹⁹ Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.

³ Ogarnęły mię były boleści śmierci, a utrapienia grobu zjęły mię; ucisk i boleść przyszła na mię. ⁴ I wzywałem imienia Pańskiego, mówiąc: Proszę, o Panie! wybaw duszę moję.

¹ Pieśń stopni. Wołałem do Pana w utrapieniu mojem, a wysłuchał mię.

¹ Pieśń stopni. Z głębokości wołam do ciebie, o Panie! ² Panie! wysłuchaj głos mój: nakłoń uszów twych do głosu prośb moich.

³¹ Ale on tem więcej mówił: Bym z tobą miał i umrzeć, nie zaprę się ciebie. Toć też i wszyscy mówili: ³² I przyszli na miejsce, które zwano Gietsemane; tedy rzekł do uczniów swoich: Siedźcie tu, aż się pomodlę. ³³ I wziąwszy z sobą Piotra, i Jakóba, i Jana, począł się lękać, i bardzo tęsknić; ³⁴ I rzekł im: Bardzo jest smutna dusza moja aż do śmierci; zostańcie tu, a czujcie. ³⁵ A postąpiwszy trochę, padł na ziemię i modlił się, aby, jeźli można, odeszła od niego ta godzina; ³⁶ I rzekł: Abba Ojcze! wszystko tobie jest możno, przenieś ode mnie ten kielich; wszakże nie co ja chcę, ale co Ty.