Psalms 22:24 Cross References - PBG

²⁴ Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.

² Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.

⁶ Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni.

⁶ Którzy nań spoglądają, a zbiegają się do niego, oblicza ich nie będą zawstydzone.

¹⁰ Tedy wszystkie kości moje rzeką: Panie! któż podobny tobie? który wyrywasz utrapionego od mocniejszego nadeń, a nędznego i ubogiego od drapieżcy jego.

¹⁷ Wysłuchajże mię, Panie! boć dobre jest miłosierdzie twoje; według wielkiej litości twojej wejrzyj na mię.

²⁹ Niech będą wymazani z ksiąg żyjących, a z sprawiedliwymi niech nie będą zapisani. ³⁰ Jamci utrapiony, i zbolały; lecz zbawienie twoje, Boże! na miejscu bezpiecznem postawi mię. ³¹ Tedy będę chwalił imię Boże pieśnią, a będę je wielbił z dziękczynieniem. ³² A będzie to przyjemniejsze Panu, niżeli wół albo cielec rogaty z rozdzielonemi kopytami. ³³ To widząc pokorni rozradują się, szukając Boga, a ożyje serce ich; ³⁴ Iż wysłuchiwa Pan ubogich, a więźniami swymi nie gardzi.

³ Ogarnęły mię były boleści śmierci, a utrapienia grobu zjęły mię; ucisk i boleść przyszła na mię. ⁴ I wzywałem imienia Pańskiego, mówiąc: Proszę, o Panie! wybaw duszę moję. ⁵ Miłościwy Pan i sprawiedliwy, Bóg nasz litościwy. ⁶ Pan prostaczków strzeże; byłem uciśniony, a wspomógł mię.

⁵ W ucisku wzywałem Pana; wysłuchał mię, i na przestrzeństwie postawił mię Pan.

⁶ Ciała mego nadstawiam bijącym, a policzków moich tym, którzy mię targają; twarzy mojej nie zakrywam od obelżenia i plwania. ⁷ Bo panujący Pan wspomaga mię; przetoż nie bywam pohańbiony. Dla tego postawiłem twarz moję jako krzemień, gdyż wiem, że pohańbiony nie będę. ⁸ Bliskoć jest ten, który mię usprawiedliwia. Któż się sprzeczać będzie ze mną? Stańmy społem; kto ma prawo ze mną, niech przystąpi ku mnie. ⁹ Oto panujący Pan pomagać mi będzie; któż jest, coby mię potępił? Oto wszyscy takowi jako odzienie zwiotszeją, a mól zgryzie ich.

⁴⁶ A Jezus zawoławszy głosem wielkim, rzekł: Ojcze! w ręce twoje polecam ducha mojego; a to rzekłszy, skonał.

⁷ Który za dni ciała swego modlitwy i uniżone prośby do tego, który go mógł zachować od śmierci, z wołaniem wielkiem i ze łzami ofiarował, i wysłuchany jest dla uczciwości.