Psalms 29 Cross References - PBG

¹ Psalm Dawidowy. Oddawajcie Panu synowie mocarzów, oddawajcie Panu chwałę i moc. ² Oddawajcie Panu chwałę imienia jego; kłaniajcie się Panu w ozdobie świętobliwości. ³ Głos Pański nad wodami; Bóg chwalebny wzbudza gromy, Pan nad wodami wielkiemi. ⁴ Głos Pański mocny, głos Pański wielmożny, ⁵ Głos Pański cedry łamie; kruszy Pan cedry Libańskie, ⁶ I czyni, że skaczą jako cielęta; Liban i Syryjon jako młody jednorożec. ⁷ Głos Pański krzesze płomień ognisty. ⁸ Na głos Pański z bólem pustynia rodzą; z bólem rodzi na głos Pański pustynai Kades. ⁹ Na głos Pański z bólem rodzą łanie, i odkrywają się lasy; ale w kościele swym opowiada wszystkę chwałę swoję. ¹⁰ Pan nad potopem siedział, i będzie siedział Pan, będąc królem na wieki. ¹¹ Pan doda mocy ludowi swojemu; Pan będzie błogosławił ludowi swemu w pokoju.

²⁸ Przynieście Panu pokolenia narodów, przynieście Panu chwałę i moc. ²⁹ Przynieście Panu chwałę imienia jego, przynieście dary, a przychodźcie przed obliczności jego; kłaniajcie się Panu w ozdobie świętobliwości.

¹⁰ Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi! ¹¹ Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem. ¹² Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

³¹ Poraź poczet kopijników, zgromadzenie mocnych wodzów, i ludu bujnego, hardych, chlubiących się kęsem srebra; rozprosz narody pragnące wojny. ³² Przyjdąć zacni książęta z Egiptu: Murzyńska ziemia pospieszy się wyciągnąć ręce swe do Boga. ³³ Królestwa ziemi! śpiewajcież Bogu, śpiewajcie Panu. Sela. ³⁴ Temu, który jeździ na najwyższych niebiosach od wieczności; oto wydaje głos swój, głos mocy swojej.

⁷ Oddajcie Panu, pokolenia narodów, oddajcie Panu chwałę i moc. ⁸ Oddajcie Panu chwałę imienia jego; przynieście dary, a wnijdźcie do sieni jego. ⁹ Kłaniajcie się Panu w ozdobie świętobliwości; niech się lęka oblicza jego wszystka ziemia.

¹² Naród ten i królestwo, którećby nie służyło, zginie; narody takie, mówię, do szczętu spustoszone będą.

¹⁶ Dajcie Panu, Bogu swemu, chwałę, pierwej niżby ciemności przywiódł,a pierwej niżby się obraziły nogi wasze o góry ciemne; i czekalibyście światłości, ale Bóg obróciłby je w cień śmierci i przemieniłby je w zaćmienie. ¹⁷ A jeźliż tego słuchać nie będziecie, w skrytościach płakać będzie dusza moja dla pychy waszej, a płacząc płakać będzie, i wyleje oko moje łzy, bo pojmana będzie trzoda Pańska. ¹⁸ Mów królowi i królowej: Upokorzcie się, usiądźcie na ziemi; bo spadła z głowy waszej korona chwały waszej.

¹¹ I widziałem, i słyszałem głos wielu Aniołów około onej stolicy, i onych zwierząt i onych starców; a była liczba ich tysiąckroć sto tysięcy i dziesięćkroć sto tysięcy, ¹² Mówiących głosem wielkim: Godzien jest ten Baranek zabity, wziąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo. ¹³ A wszelkie stworzenie, które jest na niebie i na ziemi, i pod ziemią i w morzu, i wszystko, co w nich jest, słyszałem mówiące: Siedzącemu na stolicy i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i siła na wieki wieków. ¹⁴ A czworo onych zwierząt rzekło: Amen. A oni dwadzieścia i cztery starcy upadli i kłaniali się żyjącemu na wieki wieków.

²¹ A wszedłszy w radę z ludem, postanowił śpiewaków Panu, którzyby go chwalili w ozdobie świętobliwości, idąc przed uszykowanymi do bitwy, i mówiąc: Wysławiajcie Pana, albowiem na wieki miłosierdzie jego.

⁴ O jednem rzecz prosił Pana, i tej szukać będę; abym mieszkał w domu Pańskim po wszystkie dni żywota mego, a żebym oglądał wdzięczność Pańską, i dowiadywał się w kościele jego.

¹⁷ Niech będzie przyjemność Pana, Boga naszego, przy nas, a sprawę rąk naszych utwierdź między nami, sprawę rąk naszych utwierdź, Panie!

⁶ Zacność i ochędóstwo przed obliczem jego, moc i piękność w świątnicy jego.

⁹ Albowiemeś ty Pan najwyższy na wszystkiej ziemi, a bardzoś wywyższony nad wszystkich bogów.

³ Lud twój będzie dobrowolny w dzień zwycięstwa twego, w ozdobie świętobliwości, a rozrodzi się płód twój z żywota jako rosa na świtaniu.

³ Od wschodu słońca, aż do zachodu jego, niech będzie chwalebne imię Pańskie. ⁴ Pan jest nad wszystkie narody wywyższony; chwała jego nad niebiosa. ⁵ Któż taki, jako Pan Bóg nasz, który mieszka na wysokości? ⁶ Który się zniża, aby widział, co jest na niebie i na ziemi.

³ Pan wielki jest i bardzo chwalebny, a wielkość jego nie może być dościgniona. ⁴ Naród narodowi wychwalać będzie sprawy twoje, a mocy twoje opowiadać będą. ⁵ Ozdobę chwały wielmożności twojej, i dziwne twe sprawy wysławiać będę. ⁶ I moc strasznych uczynków twoich ogłaszać będą, i ja zacność twoję opowiadać będę, ⁷ Pamięć obfitej dobroci twojej wysławiać, o sprawiedliwości twojej śpiewać będą, mówiąc:

²⁸ Módlcież się Panu,( boć dosyć jest,) aby przestały gromy Boże i grad; a wypuszczę was, i nie będziecie tu mieszkać dalej.

³³ Wyszedłszy tedy Mojżesz od Faraona z miasta, wyciągnął ręce swe do Pana; i przestały gromy i grad, a deszcz nie padał na ziemię.

¹⁶ Stało się tedy dnia trzeciego rano, że były grzmienia, i błyskawice, i gęsty obłok nad górą, i głos trąby bardzo potężny; a bał się wszystek lud, który był w obozie.

¹⁰ I stało się, gdy Samuel sprawował całopalenie, że Filistynowie przyciągnęli blisko, aby walczyli przeciw Izraelowi; ale zagrzmiał Pan grzmotem wielkim dnia onego nad Filistynami, a potarł je, i porażeni są przed obliczem Izraela.

² Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich kończynach ziemi. ³ Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego. ⁴ Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy. ⁵ Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego.

¹³ Od blasku przed nim rozeszły się obłoki jego, grad i węgle ogniste. ¹⁴ I zagrzmiał na niebie Pan, a Najwyższy wydał głos swój, grad i węgle ogniste. ¹⁵ Wypuścił strzały swe, i rozproszył ich, a błyskawicami gęstemi rozgromił ich.

⁷ Podnieścież, o bramy! wierzchy wasze; podnieście się, wy bramy wieczne! aby wszedł król chwały! ⁸ Któryż to jest król chwały? Pan mocny i możny, Pan mocny w boju. ⁹ Podnieścież, o bramy! wierzchy wasze; podnieście się, wy bramy wieczne! aby wszedł król chwały. ¹⁰ Który to jest król chwały? Pan zastępów, tenci jest król chwały. Sela.

¹⁶ Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. Sela. ¹⁷ Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści. ¹⁸ Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały. ¹⁹ Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.

³ Podniosły rzeki, o Panie! podniosły rzeki szum swój; podniosły rzeki nawałności swoje. ⁴ Nad szum wielkich wód, nad mocne wały morskie mocniejszy jest Pan na wysokości.

³ Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;

²⁶ I rzekł do nich: Przeczże jesteście bojaźliwi? o małowierni! Tedy wstawszy, zgromił wiatry i morze, i stało się uciszenie wielkie. ²⁷ A ludzie się dziwowali, mówiąc: Jakiż to jest ten, że mu i wiatry i morze posłuszne są?

²⁹ A lud ten, który stał i słyszał, mówił: Zagrzmiało; a drudzy mówili: Anioł do niego mówił.

² A on rzekł: Mężowie bracia i ojcowie, słuchajcie! Bóg chwały ukazał się ojcu naszemu Abrahamowi, gdy był w Mezopotamii, przedtem niż mieszkał w Haranie.

⁵ A z onej stolicy wychodziły błyskawice i gromy, i głosy, i siedm lamp ognistych gorejących przed stolicą, które są siedm duchów Bożych.

⁵ I wziął Anioł kadzielnicę i napełnił ją ogniem z ołtarza, i zrzucił ją na ziemię, i stały się głosy i gromy, i błyskawice, i trzęsienie ziemi.

¹⁹ Tedy otworzony jest kościół Boży na niebie i widziana jest skrzynia przymierza jego w kościele jego; i stały się błyskawice i głosy, i grzmienia, i trzęsienia ziemi i grad wielki.

¹⁸ I stały się głosy i gromy, i błyskawice; i stało się wielkie trzęsienie ziemi, jakiego nigdy nie było, jako są ludzie na ziemi, trzęsienia ziemi tak wielkiego.

¹⁴ Ci z Barankiem walczyć będą, i Baranek ich zwycięży, bo jest Panem panów i królem królów, i którzy są z nim powołani i wybrani, i wierni. ¹⁵ I rzekł mi: Wody, któreś widział, gdzie wszetecznica siedzi, są ludzie i zastępy, i narody, i języki.

⁶ I słyszałem głos jako ludu wielkiego i jako głos wielu wód, i jako głos mocnych gromów, mówiących: Halleluja! iż ujął królestwo Pan Bóg wszechmogący.

¹¹ Słupy niebieskie trzęsą się, i chwieją się na gromienie jego. ¹² Mocą swą dzieli morze, a roztropnością swą uśmierza nawałności jego. ¹³ Duchem swym niebiosa przyozdobił, a ręka jego stworzyła węża skrętnego. ¹⁴ Oto teć są tylko części dróg jego, lecz i ta trocha niewybadana, cośmy słyszeli o nim, a grzmot wielkiej możności jego któż zrozumie?

⁹ Tedyć i Ja przyznam, że cię może zachować prawica twoja. ¹⁰ Oto teraz słoń, któregom uczynił jako i ciebie, trawę je jako wół. ¹¹ Oto teraz moc jego jest w biodrach jego, a siła jego w pępku brzucha jego. ¹² Rusza ogonem swoim, jako chce, choć jest jako drzewo cedrowe; żyły łona jego są powikłane jako latorośli.

⁹ Albowiem on rzekł, i stało się; on rozkazał, a stanęło.

³³ Królestwa ziemi! śpiewajcież Bogu, śpiewajcie Panu. Sela.

⁶ Głos grzmotu z miasta słyszany będzie, głos z kościoła, głos Pana oddawającego zapłatę nieprzyjaciołom swoim.

¹⁵ Onci to jest, który uczynił ziemię mocą swoją, który utwierdził okrąg świata mądrością swoją, i roztropnością swoją rozpostarł niebiosa; ¹⁶ Który gdy głos wypuszcza, wody na niebie szumią, a który sprawuje, aby występowały pary od kończyn ziemi, i błyskawice ze dżdżem przywodzi, a wywodzi wiatr z skarbów swoich.

⁵ A szum skrzydeł Cherubinów słyszany był aż do sieni zewnętrznej, jako głos Boga wszechmocnego, gdy mówi.)

³⁶ I przyszedł strach na wszystkie, i rozmawiali między sobą, mówiąc: Cóż to za słowo, że z władzą i z mocą rozkazuje duchom nieczystym, a wychodzą?

²⁵ Tedy im rzekł: Gdzież jest wiara wasza? A bojąc się, dziwowali się, mówiąc jedni do drugich: Któż wżdy jest ten, że i wiatrom rozkazuje i wodom, a są mu posłuszne?

¹⁵ Tedy odpowiedział oset drzewom: jeźli wy prawdziwie chcecie pomazać mię za króla nad sobą, pójdźcież, a odpoczywajcie pod cieniem moim, a jeźliż nie, niech wynijdzie ogień z ostu, a spali Cedry Libańskie.

¹⁶ Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;

¹³ I na wszystkie cedry Libańskie wysokie a podniosłe, i na wszystkie dęby Basańskie;

²² Bóg wywiódł je z Egiptu, mocą jednorożcową był mu.

⁹ (Sydończycy zowią Hermon Szyryjon, a Amorejczycy zowią go Sanir.)

¹⁰ Albowiem, oto nieprzyjaciele twoi, Panie! albowiem oto nieprzyjaciele twoi zginą; rozproszeni będą wszyscy, którzy czynią nieprawość.

⁴ Góry skakały jako barany, pogórki jako jagnięta. ⁵ Morze! cóż ci się stało, iżeś uciekło? O Jordanie! żeś się nazad wrócił? ⁶ Góry! żeście skakały jako barany? pagórki! jako jagnięta? ⁷ Przed obliczem Pańskiem zadrżała ziemia, przed obliczem Boga Jakóbowego.

²³ Spojrzęli na ziemię, a oto jest niepozorna i próżna; jeżeli na niebo, nie masz na niem światłości. ²⁴ Spojrzęli na góry, a oto się trzęsą, i wszystkie pagórki chwieją się. ²⁵ Spojrzęli, a oto niemasz człowieka, i wszelkie ptastwo niebieskie odleciało.

⁶ Stanął i rozmierzył ziemię, wejrzał i rozproszył narody, skruszone są góry wieczne, i skłoniły się pagórki dawne: drogi jego są wieczne. ⁷ Widziałem namioty Chusan próżności poddane, a opony ziemi Madyjańskiej drżały. ⁸ Izali się na rzeki, o Panie! izali się na rzeki rozpalił gniew twój? Izali na morze rozgniewanie twoje, gdyś jechał na koniach twoich, i na wozach twoich zbawiennych? ⁹ Jawnie odkryty jest łuk twój dla przysięgi pokoleniom wyrzeczonej, Sela! ¹⁰ Rozdzieliłeś rzeki ziemi: widziały cię góry i zadrżały, powódź wód przeminęła; przepaść wydała głos swój, głębokość ręce swoje podniosła. ¹¹ Słońce i miesiąc zastanowił się w mieszkaniu swojem, przy jegoż świetle latały strzały twe, i przy blasku lśniącej się włóczni twojej.

¹¹ I widziałem stolicę wielką białą, i siedzącego na niej, przed którego obliczem uciekła ziemia i niebo, a miejsce im nie jest znalezione.

²³ A tak wyciągnął Mojżesz laskę swą ku niebu, a Pan dał gromy i grad, i zstąpił ogień na ziemię, i spuścił Pan grad na ziemię Egipską.

² Przetoż wyszedłszy ogień od twarzy Pańskiej, poraził je; i pomarli przed Panem.

³⁵ Wyszedł także ogień od Pana, i spalił onych dwieście i pięćdziesiąt mężów, którzy ofiarowali kadzenie.

¹⁰ A odpowiadając Elijasz, rzekł pięćdziesiątnikowi: Jeźliżem jest mąż Boży, niech ogień zstąpi z nieba, a pożre ciebie i pięćdziesięciu twoich. Zstąpił tedy ogień z nieba, i pożarł go i pięćdziesięciu jego. ¹¹ Znowu posłał do niego pięćdziesiątnika drugiego z pięćdziesięcioma jego, który mówił do niego, i rzekł: Mężu Boży, tak mówi król: Rychło zstąp. ¹² I odpowiedział Elijasz, a rzekł mu: Jeźlim jest mąż Boży, niech zstąpi ogień z nieba, a pożre ciebie i pięćdziesiąt twoich. Tedy zstąpił ogień Boży z nieba, i pożarł go i pięćdziesięciu jego.

³ Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego.

³⁵ Izali możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły, i rzekłyć: Otośmy?

¹⁸ Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

⁵ Panie! nakłoń niebios twoich, a zstąp; dotknij się gór, a zakurzą się. ⁶ Zabłyśnij błyskawicą, a rozprosz ich; puść strzały twoje, a poraź ich.

²⁶ Zatem wrócili się od onego szpiegowania ziemi po wyjściu czterdziestu dni.

⁶ On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.

⁷ W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mego; wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przed oblicznością jego przyszło do uszów jego.

³ Przetoż się bać nie będziemy, choćby się poruszyła ziemia, choćby się przeniosły góry w pośród morza;

¹³ Dlatego zatrząsnę niebem, a poruszy się ziemia z miejsca swego w rozgniewaniu Pana zastępów, i w dzień popędliwego gniewu jego.

¹⁶ Nadto Pan z Syonu zaryczy, a z Jeruzalemu wyda głos swój, tak, że zadrżą niebiosa i ziemia; Ale Pan jest ucieczką ludu swego i siłą synów Izraelskich.

⁶ Według słowa, któremem przymierze uczynił z wami, gdyście wychodzili z Egiptu; duch także mój stanie w pośrodku was, nie bójcież się.

²¹ Potem stało się słowo Pańskie powtóre do Aggieusza dnia dwudziestego i czwartego tegoż miesiąca, mówiąc:

²⁶ Którego głos na on czas poruszył był ziemią, a teraz obiecał, mówiąc: Jeszcze ja raz poruszę nie tylko ziemią, ale i niebem.

¹ Izali lwowi łup łowisz, a lwiąt żywot napełniasz? ² Gdy się tulą w jaskiniach swoich, i czyhają w cieniu jam swoich? ³ Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?

⁸ Panie! umiłowałem mieszkanie domu twego, i miejsce przybytku chwały twojej.

² Bóg jest ucieczką i siłą naszą, ratunkiem we wszelkim ucisku najpewniejszym. ³ Przetoż się bać nie będziemy, choćby się poruszyła ziemia, choćby się przeniosły góry w pośród morza; ⁴ Choćby zaszumiały, a wzburzyły się wody jego, i zatrzęsły się góry od nawałności jego. Sela. ⁵ Strumienie rzeki jego rozweselają miasto Boże, najświętsze z przybytków najwyższego.

⁹ Jakośmy słyszeli,takeśmy widzieli w mieście Pana zastępów, w mieście Boga naszego; Bóg je ugruntował aż na wieki. Sela.

² Boże! tyś jest Bogiem moim; z poranku cię szukam; pragnie cię dusza moja, tęskni po tobie ciało moje w ziemi suchej i upragnionej, w której nie masz wody;

¹ Pieśń stopni. Ej nuż błogosławcie Panu wszyscy słudzy Pańscy, którzy stawacie w domu Pańskim na każdą noc. ² Podnoście ręce wasze ku świątnicy, a błogosławcie Panu, mówiąc:

¹ Halleluja. Chwalcie imię Pańskie, chwalcie słudzy Pańscy. ² Którzy stawacie w domu Pańskim, w sieniach domu Boga naszego.

¹⁸ Albowiem gdy się niepobożność jako ogień roznieci, pożre głóg i ciernie: potem zapali gęstwinę lasu, skąd się rozwieją jako dym na powietrzu.

¹⁸ Także wspaniałość lasu jego i urodzajnych pól jego, od duszy aż do ciała zniszczy, i stanie się jako chorąży od strachu uciekający. ¹⁹ A pozostałych drzew lasu jego mała liczba będzie, tak, że je i dziecię będzie popisać mogło.

⁴⁶ Synu człowieczy! obróć twarz twoję ku stronie południowej, a krop jako rosą na południe, i prorokuj przeciwko losowi pola południowego, ⁴⁷ A rzecz lasowi południowemu: Słuchaj słowa Pańskiego: Tak mówi panujący Pan: Oto Ja rozniecę w tobie ogień, który pożre w tobie wszelkie drzewo zielone, i wszelkie drzewo suche; nie będzie ugaszony płomień pałający, i zgoreją w nim wszystkie twar ze od południa aż do północy. ⁴⁸ I ujrzy wszelkie ciało, żem go Ja Pan zapalił; nie będzie ugaszony.

¹⁷ A Ja oto, Ja przywiodę potop wód na ziemię, ku wytraceniu wszelkiego ciała, w którem jest duch żywota pod niebem; wszystko, cokolwiek jest na ziemi, pozdycha.

¹ I wspomniał Bóg na Noego i na wszystkie zwierzęta, i na wszystko bydło, które było z nim w korabiu; i przywiódł Bóg wiatr na ziemię, a zastanowiły się wody. ² I zawarte są źródła przepaści, i okna niebieskie, i zahamowany jest deszcz z nieba.

⁸ Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc? ⁹ Gdym położył obłok za szatę jego, a ciemność za pieluchy jego; ¹⁰ Gdym postanowił o niem dekret mój, a przyprawiłem zaworę i drzwi do niego, ¹¹ I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.

²⁵ Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?

⁶ Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją. ⁷ Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził. ⁸ Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi. ⁹ Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

¹⁶ Pan jest królem na wieki wieczne; ale narody zginą z ziemi jego.

³ Głos Pański nad wodami; Bóg chwalebny wzbudza gromy, Pan nad wodami wielkiemi.

⁷ Który utwierdzasz góry mocą swoją, siłą przepasany będąc;

¹ Pan króluje, oblekł się w dostojność; oblekł się Pan w możność, i przepasał się; utwierdził też okrąg świata, aby się nie poruszył.

¹ Pan króluje, niechże zadrżą narody; siedzi między Cherubinami, niechże się poruszy ziemia.

⁶ Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami. ⁷ Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały. ⁸ Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył. ⁹ Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.

⁴⁴ Ale za dni tych królów wzbudzi Bóg niebieski królestwo, które na wieki zepsute nie będzie, a królestwo to na inszy naród nie spadnie, ale ono połamie, i koniec uczyni tym wszystkim królestwom, a samo stać będzie na wieki.

¹³ I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego; albowiem twoje jest królestwo i moc i chwała na wieki. Amen.

⁴¹ I bali się bojaźnią wielką, i mówili jedni do drugich: Któż wżdy ten jest, że mu i wiatr i morze są posłuszne?

¹⁷ Przetoż królowi wieków nieśmiertelnemu, niewidzialnemu samemu mądremu Bogu, niech będzie cześć i chwała na wieki wieków. Amen.

²⁴ Niech ci błogosławi Pan, a niechaj cię strzeże; ²⁵ Niech rozjaśni Pan oblicze swoje nad tobą, a niech ci miłościw będzie; ²⁶ Niech obróci Pan twarz swoję ku tobie, a niechaj ci da pokój. ²⁷ I będą wzywać imienia mego nad synami Izraelskimi, a Ja im błogosławić będę.

⁸ Pan jest mocą swych, i mocą zbawienia pomazańca swego on jest. ⁹ Zbaw lud twój, Panie! a błogosław dziedzictwu twemu, i paś ich, i wywyższaj aż na wieki.

¹¹ Lecz pokorni odziedziczą ziemię, i rozkochają się w wielkości pokoju.

³⁵ Przyznajcie moc Bogu, nad Izraelem dostojność jego, a wielmożność jego na obłokach. Strasznyś jest, o Boże! z świętych przybytków twoich; Bóg Izraelski sam daje moc i siły ludowi swemu. Niechajże będzie Bóg błogosławiony.

³ Przyniosą góry ludowi pokój, a pagórki sprawiedliwość.

⁷ Tak sprawiedliwy zakwitnie za dni jego, a będzie obfitość pokoju, dokąd miesiąca staje.

⁷ Którzy idąc przez dolinę morwów, za źródło go sobie pokładają, i deszcz pożegnania przychodzi na nich.

⁸ Panie! okaż nam miłosierdzie twoje, a daj nam zbawienie swoje.

¹⁰ Zaisteć bliskie jest zbawienie jego tym, którzy się go boją; a przebywać będzie chwała jego w ziemi naszej.

³ W dzień, któregom cię wzywał, wysłuchałeś mię, a posiliłeś mocą duszę moję.

⁶ Albowiem dziecię narodziło się nam, a syn dany jest nam; i będzie panowanie na ramieniu jego, a nazwią imię jego: Dziwny, Radny, Bóg mocny, Ojciec wieczności, Książę pokoju; ⁷ A ku rozmnożeniu tego państwa i pokoju, któremu końca nie będzie, usiądzie na stolicy Dawidowej, i na królestwie jego, aż je postanowi i utwierdzi w sądzie i w sprawiedliwości, odtąd aż na wieki. Uczyni to zawisna miłość Pana zastępów.

²⁹ Który dodaje spracowanemu siły, a tego, który nie ma żadnej siły, moc rozmnaża.

³¹ Ale którzy oczekują Pana, nabywają nowej siły; podnoszą się piórami jako orły, bieżą a nie spracują się, chodzą a nie ustawają.

¹⁰ Nie bój się! bom Ja z tobą. Nie lękaj się! bom Ja Bogiem twoim. Zmocnię cię, a dam ci pomoc, i podeprę cię prawicą sprawiedliwości swojej.

⁶ I umocnię dom Judowy, a dom Józefowy wybawię, i w pokoju ich osadzę, bo mam litość nad nimi; i będą, jakobym ich nie odrzucił; bom Ja jest Pan, Bóg ich, a wysłucham ich.

¹² Zmocnię ich też w Panu, a w imieniu jego chodzić będą, mówi Pan.

²⁷ Pokój zostawuję wam, pokój on mój daję wam; nie jako daje świat, ja wam daję; niechże się nie trwoży serce wasze, ani się lęka.

³³ Tomci wam powiedział, abyście we mnie pokój mieli. Na świecie ucisk mieć będziecie; ale ufajcie, jam zwyciężył świat.

¹⁷ Albowiem królestwo Boże nie jest pokarm ani napój, ale sprawiedliwość i pokój i radość w Duchu Świętym:

³ Łaska wam i pokój niech będzie od Boga, Ojca naszego, i od Pana Jezusa Chrystusa.

¹⁷ I przyszedłszy opowiedział pokój wam, którzyście dalekimi i którzyście bliskimi.

¹⁶ Aby wam dał według bogactwa chwały swej, żebyście byli mocą utwierdzeni przez Ducha jego w wewnętrznym człowieku;

¹⁶ A sam Pan pokoju niech wam da pokój zawsze i wszelkim sposobem. Pan niech będzie z wami wszystkimi.

¹⁷ Ale Pan przy mnie stał i umocnił mię, aby przez mię zupełnie utwierdzone było kazanie, a iżby je słyszeli wszyscy poganie, i byłem wyrwany z paszczęki lwiej.

⁴ Jan siedmiu zborom, które są w Azyi. Łaska wam i pokój niech będzie od tego, który jest i który był, i który przyjść ma; i od siedmiu duchów, którzy są przed oblicznością stolicy jego;