Bible verses about "morning prayer" | Clementine_Vulgate

¹ [Verba mea auribus percipe, Domine; intellige clamorem meum. ^{2 3} Intende voci orationis meæ, rex meus et Deus meus. ⁴ Quoniam ad te orabo, Domine: mane exaudies vocem meam. ⁵ Mane astabo tibi, et videbo quoniam non Deus volens iniquitatem tu es. ⁶ Neque habitabit juxta te malignus, neque permanebunt injusti ante oculos tuos. ⁷ Odisti omnes qui operantur iniquitatem; perdes omnes qui loquuntur mendacium. Virum sanguinum et dolosum abominabitur Dominus. ⁸ Ego autem in multitudine misericordiæ tuæ introibo in domum tuam; adorabo ad templum sanctum tuum in timore tuo. ⁹ Domine, deduc me in justitia tua: propter inimicos meos dirige in conspectu tuo viam meam. ¹⁰ Quoniam non est in ore eorum veritas; cor eorum vanum est. ¹¹ Sepulchrum patens est guttur eorum; linguis suis dolose agebant: judica illos, Deus. Decidant a cogitationibus suis; secundum multitudinem impietatum eorum expelle eos, quoniam irritaverunt te, Domine. ¹² Et lætentur omnes qui sperant in te; in æternum exsultabunt, et habitabis in eis. Et gloriabuntur in te omnes qui diligunt nomen tuum,

⁷ Odisti omnes qui operantur iniquitatem; perdes omnes qui loquuntur mendacium. Virum sanguinum et dolosum abominabitur Dominus.

¹ [Quid gloriaris in malitia, qui potens es in iniquitate? ^{2 3 4} Tota die injustitiam cogitavit lingua tua; sicut novacula acuta fecisti dolum. ⁵ Dilexisti malitiam super benignitatem; iniquitatem magis quam loqui æquitatem. ⁶ Dilexisti omnia verba præcipitationis; lingua dolosa. ⁷ Propterea Deus destruet te in finem; evellet te, et emigrabit te de tabernaculo tuo, et radicem tuam de terra viventium. ⁸ Videbunt justi, et timebunt; et super eum ridebunt, et dicent: ⁹ Ecce homo qui non posuit Deum adjutorem suum; sed speravit in multitudine divitiarum suarum, et prævaluit in vanitate sua. ¹⁰ Ego autem, sicut oliva fructifera in domo Dei; speravi in misericordia Dei, in æternum et in sæculum sæculi. ¹¹ Confitebor tibi in sæculum, quia fecisti; et exspectabo nomen tuum, quoniam bonum est in conspectu sanctorum tuorum.] ^{12 13 14 15 16 17 18 19}

¹ Vir erat in terra Hus, nomine Job: et erat vir ille simplex, et rectus, ac timens Deum, et recedens a malo. ² Natique sunt ei septem filii, et tres filiæ. ³ Et fuit possessio ejus septem millia ovium, et tria millia camelorum, quingenta quoque juga boum, et quingentæ asinæ, ac familia multa nimis: eratque vir ille magnus inter omnes orientales. ⁴ Et ibant filii ejus, et faciebant convivium per domos, unusquisque in die suo. Et mittentes vocabant tres sorores suas, ut comederent et biberent cum eis. ⁵ Cumque in orbem transissent dies convivii, mittebat ad eos Job, et sanctificabat illos: consurgensque diluculo, offerebat holocausta pro singulis. Dicebat enim: Ne forte peccaverint filii mei, et benedixerint Deo in cordibus suis. Sic faciebat Job cunctis diebus. ⁶ Quadam autem die, cum venissent filii Dei ut assisterent coram Domino, affuit inter eos etiam Satan. ⁷ Cui dixit Dominus: Unde venis? Qui respondens, ait: Circuivi terram, et perambulavi eam. ⁸ Dixitque Dominus ad eum: Numquid considerasti servum meum Job, quod non sit ei similis in terra, homo simplex et rectus, ac timens Deum, et recedens a malo? ⁹ Cui respondens Satan, ait: Numquid Job frustra timet Deum? ¹⁰ nonne tu vallasti eum, ac domum ejus, universamque substantiam per circuitum; operibus manuum ejus benedixisti, et possessio ejus crevit in terra? ¹¹ sed extende paululum manum tuam et tange cuncta quæ possidet, nisi in faciem benedixerit tibi. ¹² Dixit ergo Dominus ad Satan: Ecce universa quæ habet in manu tua sunt: tantum in eum ne extendas manum tuam. Egressusque est Satan a facie Domini. ¹³ Cum autem quadam die filii et filiæ ejus comederent et biberent vinum in domo fratris sui primogeniti, ¹⁴ nuntius venit ad Job, qui diceret: Boves arabant, et asinæ pascebantur juxta eos: ¹⁵ et irruerunt Sabæi, tuleruntque omnia, et pueros percusserunt gladio: et evasi ego solus, ut nuntiarem tibi. ¹⁶ Cumque adhuc ille loqueretur, venit alter, et dixit: Ignis Dei cecidit e cælo, et tactas oves puerosque consumpsit: et effugi ego solus, ut nuntiarem tibi. ¹⁷ Sed et illo adhuc loquente, venit alius, et dixit: Chaldæi fecerunt tres turmas, et invaserunt camelos, et tulerunt eos, necnon et pueros percusserunt gladio: et ego fugi solus, ut nuntiarem tibi. ¹⁸ Adhuc loquebatur ille, et ecce alius intravit, et dixit: Filiis tuis et filiabus vescentibus et bibentibus vinum in domo fratris sui primogeniti, ¹⁹ repente ventus vehemens irruit a regione deserti, et concussit quatuor angulos domus: quæ corruens oppressit liberos tuos, et mortui sunt: et effugi ego solus, ut nuntiarem tibi. ²⁰ Tunc surrexit Job, et scidit vestimenta sua: et tonso capite corruens in terram, adoravit, ²¹ et dixit: Nudus egressus sum de utero matris meæ, et nudus revertar illuc. Dominus dedit, Dominus abstulit; sicut Domino placuit, ita factum est. Sit nomen Domini benedictum. ²² In omnibus his non peccavit Job labiis suis, neque stultum quid contra Deum locutus est.

³⁰ Edidit terra eorum ranas in penetralibus regum ipsorum.

³⁵ { Sint lumbi vestri præcincti, et lucernæ ardentes in manibus vestris,}

²⁹ { Jesus autem respondit ei: Quia primum omnium mandatum est: Audi Israël, Dominus Deus tuus, Deus unus est:}

⁷⁹ illuminare his qui in tenebris et in umbra mortis sedent: ad dirigendos pedes nostros in viam pacis.]

¹ In principio creavit Deus cælum et terram. ² Terra autem erat inanis et vacua, et tenebræ erant super faciem abyssi: et spiritus Dei ferebatur super aquas. ³ Dixitque Deus: Fiat lux. Et facta est lux. ⁴ Et vidit Deus lucem quod esset bona: et divisit lucem a tenebris. ⁵ Appellavitque lucem Diem, et tenebras Noctem: factumque est vespere et mane, dies unus. ⁶ Dixit quoque Deus: Fiat firmamentum in medio aquarum: et dividat aquas ab aquis. ⁷ Et fecit Deus firmamentum, divisitque aquas, quæ erant sub firmamento, ab his, quæ erant super firmamentum. Et factum est ita. ⁸ Vocavitque Deus firmamentum, Cælum: et factum est vespere et mane, dies secundus. ⁹ Dixit vero Deus: Congregentur aquæ, quæ sub cælo sunt, in locum unum: et appareat arida. Et factum est ita. ¹⁰ Et vocavit Deus aridam Terram, congregationesque aquarum appellavit Maria. Et vidit Deus quod esset bonum. ¹¹ Et ait: Germinet terra herbam virentem, et facientem semen, et lignum pomiferum faciens fructum juxta genus suum, cujus semen in semetipso sit super terram. Et factum est ita. ¹² Et protulit terra herbam virentem, et facientem semen juxta genus suum, lignumque faciens fructum, et habens unumquodque sementem secundum speciem suam. Et vidit Deus quod esset bonum. ¹³ Et factum est vespere et mane, dies tertius. ¹⁴ Dixit autem Deus: Fiant luminaria in firmamento cæli, et dividant diem ac noctem, et sint in signa et tempora, et dies et annos: ¹⁵ ut luceant in firmamento cæli, et illuminent terram. Et factum est ita. ¹⁶ Fecitque Deus duo luminaria magna: luminare majus, ut præesset diei: et luminare minus, ut præesset nocti: et stellas. ¹⁷ Et posuit eas in firmamento cæli, ut lucerent super terram, ¹⁸ et præessent diei ac nocti, et dividerent lucem ac tenebras. Et vidit Deus quod esset bonum. ¹⁹ Et factum est vespere et mane, dies quartus. ²⁰ Dixit etiam Deus: Producant aquæ reptile animæ viventis, et volatile super terram sub firmamento cæli. ²¹ Creavitque Deus cete grandia, et omnem animam viventem atque motabilem, quam produxerant aquæ in species suas, et omne volatile secundum genus suum. Et vidit Deus quod esset bonum. ²² Benedixitque eis, dicens: Crescite, et multiplicamini, et replete aquas maris: avesque multiplicentur super terram. ²³ Et factum est vespere et mane, dies quintus. ²⁴ Dixit quoque Deus: Producat terra animam viventem in genere suo, jumenta, et reptilia, et bestias terræ secundum species suas. Factumque est ita. ²⁵ Et fecit Deus bestias terræ juxta species suas, et jumenta, et omne reptile terræ in genere suo. Et vidit Deus quod esset bonum, ²⁶ et ait: Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem nostram: et præsit piscibus maris, et volatilibus cæli, et bestiis, universæque terræ, omnique reptili, quod movetur in terra. ²⁷ Et creavit Deus hominem ad imaginem suam: ad imaginem Dei creavit illum, masculum et feminam creavit eos. ²⁸ Benedixitque illis Deus, et ait: Crescite et multiplicamini, et replete terram, et subjicite eam, et dominamini piscibus maris, et volatilibus cæli, et universis animantibus, quæ moventur super terram. ²⁹ Dixitque Deus: Ecce dedi vobis omnem herbam afferentem semen super terram, et universa ligna quæ habent in semetipsis sementem generis sui, ut sint vobis in escam: ³⁰ et cunctis animantibus terræ, omnique volucri cæli, et universis quæ moventur in terra, et in quibus est anima vivens, ut habeant ad vescendum. Et factum est ita. ³¹ Viditque Deus cuncta quæ fecerat, et erant valde bona. Et factum est vespere et mane, dies sextus.

⁵ Quia delectasti me, Domine, in factura tua; et in operibus manuum tuarum exsultabo. ⁶ Quam magnificata sunt opera tua, Domine! nimis profundæ factæ sunt cogitationes tuæ. ⁷ Vir insipiens non cognoscet, et stultus non intelliget hæc.

¹² Numquid post ortum tuum præcepisti diluculo, et ostendisti auroræ locum suum?

¹⁴

⁸ Ad nihilum devenient tamquam aqua decurrens; intendit arcum suum donec infirmentur.

¹⁷ Ego diligentes me diligo, et qui mane vigilant ad me, invenient me.

¹⁰⁵

¹ [Exaudi, Deus, orationem meam cum deprecor; a timore inimici eripe animam meam. ^{2 3} Protexisti me a conventu malignantium, a multitudine operantium iniquitatem. ⁴ Quia exacuerunt ut gladium linguas suas; intenderunt arcum rem amaram, ⁵ ut sagittent in occultis immaculatum. ⁶ Subito sagittabunt eum, et non timebunt; firmaverunt sibi sermonem nequam. Narraverunt ut absconderent laqueos; dixerunt: Quis videbit eos? ⁷ Scrutati sunt iniquitates; defecerunt scrutantes scrutinio. Accedet homo ad cor altum, ⁸ et exaltabitur Deus. Sagittæ parvulorum factæ sunt plagæ eorum, ⁹ et infirmatæ sunt contra eos linguæ eorum. Conturbati sunt omnes qui videbant eos, ¹⁰ et timuit omnis homo. Et annuntiaverunt opera Dei, et facta ejus intellexerunt. ¹¹ Lætabitur justus in Domino, et sperabit in eo, et laudabuntur omnes recti corde.]

³⁵ Et diluculo valde surgens, egressus abiit in desertum locum, ibique orabat.

¹⁴ Quoniam in me speravit, liberabo eum; protegam eum, quoniam cognovit nomen meum.

³ Intende voci orationis meæ, rex meus et Deus meus.