Bible verses about "outer space" | Esperanto

¹⁴ Kaj Dio diris: Estu lumajxoj en la cxiela firmajxo, por apartigi la tagon de la nokto, kaj ili prezentu signojn, tempojn, tagojn, kaj jarojn; ¹⁵ kaj ili estu lumajxoj en la cxiela firmajxo, por lumi super la tero; kaj farigxis tiel. ¹⁶ Kaj Dio faris la du grandajn lumajxojn: la pli grandan lumajxon, por regi la tagon, kaj la malpli grandan lumajxon, por regi la nokton, kaj la stelojn. ¹⁷ Kaj Dio starigis ilin sur la cxiela firmajxo, por ke ili lumu sur la teron, ¹⁸ kaj por ke ili regu la tagon kaj la nokton kaj faru diferencon inter la lumo kaj la mallumo. Kaj Dio vidis, ke gxi estas bona. ¹⁹ Kaj estis vespero, kaj estis mateno, la kvara tago.

¹ En la komenco Dio kreis la cxielon kaj la teron. ² Kaj la tero estis senforma kaj dezerta, kaj mallumo estis super la abismo; kaj la spirito de Dio sxvebis super la akvo. ³ Kaj Dio diris: Estu lumo; kaj farigxis lumo. ⁴ Kaj Dio vidis la lumon, ke gxi estas bona; kaj Dio apartigis la lumon de la mallumo. ⁵ Kaj Dio nomis la lumon Tago, kaj la mallumon Li nomis Nokto. Kaj estis vespero, kaj estis mateno, unu tago. ⁶ Kaj Dio diris: Estu firmajxo inter la akvo, kaj gxi apartigu akvon de akvo. ⁷ Kaj Dio kreis la firmajxon, kaj apartigis la akvon, kiu estas sub la firmajxo, de la akvo, kiu estas super la firmajxo; kaj farigxis tiel. ⁸ Kaj Dio nomis la firmajxon CXielo. Kaj estis vespero, kaj estis mateno, la dua tago. ⁹ Kaj Dio diris: Kolektigxu la akvo de sub la cxielo en unu lokon, kaj aperu la sekajxo; kaj farigxis tiel. ¹⁰ Kaj Dio nomis la sekajxon Tero, kaj la kolektigxojn de la akvo Li nomis Maroj. Kaj Dio vidis, ke gxi estas bona. ¹¹ Kaj Dio diris: Kreskigu la tero verdajxon, herbon, kiu naskas semon, fruktarbon, kiu donas laux sia speco frukton, kies semo estas en gxi mem, sur la tero; kaj farigxis tiel. ¹² Kaj la tero elkreskigis verdajxon, herbon, kiu naskas semon laux sia speco, kaj arbon, kiu donas frukton, kies semo estas en gxi mem laux sia speco. Kaj Dio vidis, ke gxi estas bona. ¹³ Kaj estis vespero, kaj estis mateno, la tria tago. ¹⁴ Kaj Dio diris: Estu lumajxoj en la cxiela firmajxo, por apartigi la tagon de la nokto, kaj ili prezentu signojn, tempojn, tagojn, kaj jarojn; ¹⁵ kaj ili estu lumajxoj en la cxiela firmajxo, por lumi super la tero; kaj farigxis tiel. ¹⁶ Kaj Dio faris la du grandajn lumajxojn: la pli grandan lumajxon, por regi la tagon, kaj la malpli grandan lumajxon, por regi la nokton, kaj la stelojn. ¹⁷ Kaj Dio starigis ilin sur la cxiela firmajxo, por ke ili lumu sur la teron, ¹⁸ kaj por ke ili regu la tagon kaj la nokton kaj faru diferencon inter la lumo kaj la mallumo. Kaj Dio vidis, ke gxi estas bona. ¹⁹ Kaj estis vespero, kaj estis mateno, la kvara tago. ²⁰ Kaj Dio diris: La akvo aperigu movigxantajxojn, vivajn estajxojn, kaj birdoj ekflugu super la tero, sub la cxiela firmajxo. ²¹ Kaj Dio kreis la grandajn balenojn, kaj cxiujn vivajn estajxojn movigxantajn, kiujn aperigis la akvo, laux ilia speco, kaj cxiujn flugilhavajn birdojn laux ilia speco. Kaj Dio vidis, ke gxi estas bona. ²² Kaj Dio ilin benis, dirante: Fruktu kaj multigxu, kaj plenigu la akvon en la maroj, kaj la birdoj multigxu sur la tero. ²³ Kaj estis vespero, kaj estis mateno, la kvina tago. ²⁴ Kaj Dio diris: La tero aperigu vivajn estajxojn, laux ilia speco, brutojn kaj rampajxojn kaj surterajn bestojn, laux ilia speco; kaj farigxis tiel. ²⁵ Kaj Dio kreis la bestojn de la tero, laux ilia speco, kaj la brutojn, laux ilia speco, kaj cxiujn rampajxojn de la tero, laux ilia speco. Kaj Dio vidis, ke gxi estas bona. ²⁶ Kaj Dio diris: Ni kreu homon laux Nia bildo, similan al Ni; kaj ili regu super la fisxoj de la maro kaj super la birdoj de la cxielo kaj super la brutoj, kaj super cxiuj rampajxoj, kiuj rampas sur la tero. ²⁷ Kaj Dio kreis la homon laux Sia bildo, laux la bildo de Dio Li kreis lin; en formo de viro kaj virino Li kreis ilin. ²⁸ Kaj Dio benis ilin, kaj Dio diris al ili: Fruktu kaj multigxu, kaj plenigu la teron kaj submetu gxin al vi, kaj regu super la fisxoj de la maro kaj super la birdoj de la cxielo, kaj super cxiuj bestoj, kiuj movigxas sur la tero. ²⁹ Kaj Dio diris: Jen Mi donis al vi cxiujn herbojn, kiuj semas semon, kiuj trovigxas sur la tuta tero, kaj cxiujn arbojn, kiuj havas en si arban frukton, kiu semas semon; tio estu por vi mangxajxo. ³⁰ Kaj al cxiuj bestoj de la tero kaj al cxiuj birdoj de la cxielo kaj al cxiuj rampajxoj sur la tero, kiuj havas en si vivan animon, la tutan verdan herbajxon kiel mangxajxon. Kaj farigxis tiel. ³¹ Kaj Dio rigardis cxion, kion Li kreis, kaj vidis, ke gxi estas tre bona. Kaj estis vespero, kaj estis mateno, la sesa tago.

² Kaj la tero estis senforma kaj dezerta, kaj mallumo estis super la abismo; kaj la spirito de Dio sxvebis super la akvo. ³ Kaj Dio diris: Estu lumo; kaj farigxis lumo.

⁷ Li etendis la nordon super la malpleno, Li pendigis la teron sur nenio.

²² Li sidas super la rondo de la tero, kaj gxiaj logxantoj estas kiel lokustoj; Li etendas la cxielon kiel maldikan teksajxon kaj distiras gxin kiel tendon por logxado;

² Mi konas viron en Kristo, antaux dek kvar jaroj (cxu en la korpo, mi ne scias, cxu ekster la korpo, mi ne scias; Dio scias) eklevitan gxis en la trian cxielon;

¹⁶ Kaj Dio faris la du grandajn lumajxojn: la pli grandan lumajxon, por regi la tagon, kaj la malpli grandan lumajxon, por regi la nokton, kaj la stelojn.

³ Kiam mi rigardas Vian cxielon, la faron de Viaj fingroj, La lunon kaj la stelojn, kiujn Vi estigis:

¹ Al la hxorestro. Psalmo de David. La cxieloj rakontas la gloron de Dio, Kaj la farojn de Liaj manoj raportas la cxiela firmajxo. ² Tago al tago transdonas diron, Kaj nokto al nokto faras sciigon. ³ Sen parolo kaj sen vortoj; Oni ne auxdas ilian vocxon. ⁴ Tra la tuta mondo iras ilia ordono, Kaj gxis la fino de la universo iras iliaj vortoj; Por la suno Li arangxis tendon inter ili. ⁵ Kaj gxi eliras kiel fiancxo el sia baldakeno, GXojas kiel heroo, trakuranta sian vojon. ⁶ Sur unu rando de la cxielo estas gxia levigxo, Kaj gxia rondiro estas gxis aliaj randoj; Kaj nenio kasxigxas antaux gxia varmego.

⁴ Li kalkulas la stelojn, Kaj al ili cxiuj Li donas nomojn.

¹ Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita; ² Vi, kiu estas cxirkauxkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la cxielon kiel tapisxon; ³ Kiu arangxas sur la akvo Siajn cxambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento; ⁴ Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj; ⁵ Kiu fondis la teron sur gxiaj fundamentoj, Ke gxi neniam sxanceligxos. ⁶ La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo; ⁷ De Via minaco gxi kuras, De la vocxo de Via tondro gxi forrapidas. ⁸ GXi levigxas sur montojn, mallevigxas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por gxi. ⁹ Vi faris limon, kiun gxi ne superpasxos, Por ke gxi ne revenu por kovri la teron. ¹⁰ Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj; ¹¹ Ili trinkigas cxiujn kampajn bestojn; Sovagxaj azenoj kvietigas sian soifon. ¹² Apud ili logxas la birdoj cxielaj, El inter la brancxoj ili sonigas sian vocxon. ¹³ Vi trinkigas la montojn el Viaj cxambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satigxas la tero. ¹⁴ Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdajxon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero. ¹⁵ Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizagxo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo. ¹⁶ Satigxas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis; ¹⁷ Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian logxejon sur abioj; ¹⁸ La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifugxejo por la hirakoj. ¹⁹ Li arangxis la lunon laux la partoj de tempo; La suno scias sian subiron. ²⁰ Vi sendas mallumon, kaj farigxas nokto, Dum kiu vagas cxiuj arbaraj bestoj; ²¹ La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian mangxajxon. ²² Kiam levigxas la suno, Ili sin kasxas kaj kusxigxas en siaj logxejoj. ²³ Eliras homo por sia okupigxo, Por sia laboro gxis la vespero. ²⁴ Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! CXion Vi faris kun sagxo; La tero estas plena de Viaj faritajxoj. ²⁵ Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampajxoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj; ²⁶ Tie iras sxipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke gxi tie ludu. ²⁷ CXiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili mangxon en gxia tempo. ²⁸ Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satigxas de bonajxo. ²⁹ Vi kasxas Vian vizagxon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo. ³⁰ Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreigxas; Kaj Vi renovigas la vizagxon de la tero. ³¹ Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo gxoju pri Siaj faritajxoj. ³² Li ekrigardas la teron, kaj gxi tremas; Li ektusxas la montojn, kaj ili fumigxas. ³³ Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos. ³⁴ Agrabla estu al Li mia meditado; Mi gxojos pri la Eternulo. ³⁵ Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!

¹ Al la hxorestro. Psalmo de David. La cxieloj rakontas la gloron de Dio, Kaj la farojn de Liaj manoj raportas la cxiela firmajxo.

¹² Kaj la kvara angxelo trumpetis, kaj estis frapita triono de la suno kaj triono de la luno kaj triono de la steloj, por ke mallumigxu triono de ili, kaj ke ne lumu dum triono de la tago, kaj por la nokto tiel same.

¹ En la komenco Dio kreis la cxielon kaj la teron.

²⁶ Levu alten viajn okulojn, kaj rigardu, kiu kreis tion? Li, kiu elkondukas iliajn tacxmentojn laux kalkulo, kiu ilin cxiujn vokas laux la nomo; antaux la Plejpotenculo kaj Plejfortulo neniu kasxigxos.

³ Kiam mi rigardas Vian cxielon, la faron de Viaj fingroj, La lunon kaj la stelojn, kiujn Vi estigis: ⁴ Kio estas homo, ke Vi lin memoras? Kio estas homido, ke Vi pensas pri li?