Psalms 68:1-119:176 [Salvum me fac, Deus, quoniam intraverunt aquæ usque ad animam meam.

Clementine_Vulgate⁽ⁱ⁾ ¹ [Salvum me fac, Deus, quoniam intraverunt aquæ usque ad animam meam. ² ³ Infixus sum in limo profundi et non est substantia. Veni in altitudinem maris, et tempestas demersit me. ⁴ Laboravi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ; defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum. ⁵ Multiplicati sunt super capillos capitis mei qui oderunt me gratis. Confortati sunt qui persecuti sunt me inimici mei injuste; quæ non rapui, tunc exsolvebam. ⁶ Deus, tu scis insipientiam meam; et delicta mea a te non sunt abscondita. ⁷ Non erubescant in me qui exspectant te, Domine, Domine virtutum; non confundantur super me qui quærunt te, Deus Israël. ⁸ Quoniam propter te sustinui opprobrium; operuit confusio faciem meam. ⁹ Extraneus factus sum fratribus meis, et peregrinus filiis matris meæ. ¹⁰ Quoniam zelus domus tuæ comedit me, et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super me. ¹¹ Et operui in jejunio animam meam, et factum est in opprobrium mihi. ¹² Et posui vestimentum meum cilicium; et factus sum illis in parabolam. ¹³ Adversum me loquebantur qui sedebant in porta, et in me psallebant qui bibebant vinum. ¹⁴ Ego vero orationem meam ad te, Domine; tempus beneplaciti, Deus. In multitudine misericordiæ tuæ, exaudi me in veritate salutis tuæ. ¹⁵ Eripe me de luto, ut non infigar; libera me ab iis qui oderunt me, et de profundis aquarum. ¹⁶ Non me demergat tempestas aquæ, neque absorbeat me profundum, neque urgeat super me puteus os suum. ¹⁷ Exaudi me, Domine, quoniam benigna est misericordia tua; secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me. ¹⁸ Et ne avertas faciem tuam a puero tuo; quoniam tribulor, velociter exaudi me. ¹⁹ Intende animæ meæ, et libera eam; propter inimicos meos, eripe me. ²⁰ Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam; ²¹ in conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me. Improperium exspectavit cor meum et miseriam: et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit; et qui consolaretur, et non inveni. ²² Et dederunt in escam meam fel, et in siti mea potaverunt me aceto. ²³ Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, et in retributiones, et in scandalum. ²⁴ Obscurentur oculi eorum, ne videant, et dorsum eorum semper incurva. ²⁵ Effunde super eos iram tuam, et furor iræ tuæ comprehendat eos. ²⁶ Fiat habitatio eorum deserta, et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet. ²⁷ Quoniam quem tu percussisti persecuti sunt, et super dolorem vulnerum meorum addiderunt. ²⁸ Appone iniquitatem super iniquitatem eorum, et non intrent in justitiam tuam. ²⁹ Deleantur de libro viventium, et cum justis non scribantur. ³⁰ Ego sum pauper et dolens; salus tua, Deus, suscepit me. ³¹ Laudabo nomen Dei cum cantico, et magnificabo eum in laude: ³² et placebit Deo super vitulum novellum, cornua producentem et ungulas. ³³ Videant pauperes, et lætentur; quærite Deum, et vivet anima vestra: ³⁴ quoniam exaudivit pauperes Dominus, et vinctos suos non despexit. ³⁵ Laudent illum cæli et terra; mare, et omnia reptilia in eis. ⁶⁹ ¹ [Deus, in adjutorium meum intende; Domine, ad adjuvandum me festina. ² ³ Confundantur, et revereantur, qui quærunt animam meam. ⁴ Avertantur retrorsum, et erubescant, qui volunt mihi mala; avertantur statim erubescentes qui dicunt mihi: Euge, euge! ⁵ Exsultent et lætentur in te omnes qui quærunt te; et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui diligunt salutare tuum. ⁶ Ego vero egenus et pauper sum; Deus, adjuva me. Adjutor meus et liberator meus es tu; Domine, ne moreris.] ⁷ ⁸ ⁹ ¹⁰ ¹¹ ¹² ¹³ ¹⁴ ¹⁵ ¹⁶ ¹⁷ ¹⁸ ¹⁹ ²⁰ ²¹ ²² ²³ ²⁴ ²⁵ ²⁶ ²⁷ ²⁸ ²⁹ ³⁰ ³¹ ³² ³³ ³⁴ ³⁵ ³⁶ ⁷⁰ ¹ Psalmus David, filiorum Jonadab, et priorum captivorum. [In te, Domine, speravi; non confundar in æternum. ² In justitia tua libera me, et eripe me: inclina ad me aurem tuam, et salva me. ³ Esto mihi in Deum protectorem, et in locum munitum, ut salvum me facias: quoniam firmamentum meum et refugium meum es tu. ⁴ Deus meus, eripe me de manu peccatoris, et de manu contra legem agentis, et iniqui: ⁵ quoniam tu es patientia mea, Domine; Domine, spes mea a juventute mea. ⁷¹ ¹ [Deus, judicium tuum regi da, et justitiam tuam filio regis; ² (1b) judicare populum tuum in justitia, et pauperes tuos in judicio. ³ Suscipiant montes pacem populo, et colles justitiam. ⁴ Judicabit pauperes populi, et salvos faciet filios pauperum, et humiliabit calumniatorem. ⁵ Et permanebit cum sole, et ante lunam, in generatione et generationem. ⁶ Descendet sicut pluvia in vellus, et sicut stillicidia stillantia super terram. ⁷ Orietur in diebus ejus justitia, et abundantia pacis, donec auferatur luna. ⁸ Et dominabitur a mari usque ad mare, et a flumine usque ad terminos orbis terrarum. ⁹ Coram illo procident Æthiopes, et inimici ejus terram lingent. ¹⁰ Reges Tharsis et insulæ munera offerent; reges Arabum et Saba dona adducent: ¹¹ et adorabunt eum omnes reges terræ; omnes gentes servient ei. ¹² Quia liberabit pauperem a potente, et pauperem cui non erat adjutor. ¹³ Parcet pauperi et inopi, et animas pauperum salvas faciet. ¹⁴ Ex usuris et iniquitate redimet animas eorum, et honorabile nomen eorum coram illo. ¹⁵ Et vivet, et dabitur ei de auro Arabiæ; et adorabunt de ipso semper, tota die benedicent ei. ¹⁶ Et erit firmamentum in terra in summis montium; superextolletur super Libanum fructus ejus, et florebunt de civitate sicut fœnum terræ. ¹⁷ Sit nomen ejus benedictum in sæcula; ante solem permanet nomen ejus. Et benedicentur in ipso omnes tribus terræ; omnes gentes magnificabunt eum. ¹⁸ Benedictus Dominus Deus Israël, qui facit mirabilia solus. ¹⁹ Et benedictum nomen majestatis ejus in æternum, et replebitur majestate ejus omnis terra. Fiat, fiat.] ²⁰ Defecerunt laudes David, filii Jesse. ²¹ ²² ²³ ²⁴ ⁷² ¹ [Quam bonus Israël Deus, his qui recto sunt corde! ² Mei autem pene moti sunt pedes, pene effusi sunt gressus mei: ³ quia zelavi super iniquos, pacem peccatorum videns. ⁴ Quia non est respectus morti eorum, et firmamentum in plaga eorum. ⁵ In labore hominum non sunt, et cum hominibus non flagellabuntur. ⁶ Ideo tenuit eos superbia; operti sunt iniquitate et impietate sua. ⁷ Prodiit quasi ex adipe iniquitas eorum; transierunt in affectum cordis. ⁸ Cogitaverunt et locuti sunt nequitiam; iniquitatem in excelso locuti sunt. ⁹ Posuerunt in cælum os suum, et lingua eorum transivit in terra. ¹⁰ Ideo convertetur populus meus hic, et dies pleni invenientur in eis. ¹¹ Et dixerunt: Quomodo scit Deus, et si est scientia in excelso? ¹² Ecce ipsi peccatores, et abundantes in sæculo obtinuerunt divitias. ¹³ Et dixi: Ergo sine causa justificavi cor meum, et lavi inter innocentes manus meas, ¹⁴ et fui flagellatus tota die, et castigatio mea in matutinis. ¹⁵ Si dicebam: Narrabo sic; ecce nationem filiorum tuorum reprobavi. ¹⁶ Existimabam ut cognoscerem hoc; labor est ante me: ¹⁷ donec intrem in sanctuarium Dei, et intelligam in novissimis eorum. ¹⁸ Verumtamen propter dolos posuisti eis; dejecisti eos dum allevarentur. ¹⁹ Quomodo facti sunt in desolationem? subito defecerunt: perierunt propter iniquitatem suam. ²⁰ Velut somnium surgentium, Domine, in civitate tua imaginem ipsorum ad nihilum rediges. ⁷³ ¹ [Ut quid, Deus, repulisti in finem, iratus est furor tuus super oves pascuæ tuæ? ² Memor esto congregationis tuæ, quam possedisti ab initio. Redemisti virgam hæreditatis tuæ, mons Sion, in quo habitasti in eo. ³ Leva manus tuas in superbias eorum in finem: quanta malignatus est inimicus in sancto! ⁴ Et gloriati sunt qui oderunt te in medio solemnitatis tuæ; posuerunt signa sua, signa: ⁵ et non cognoverunt sicut in exitu super summum. Quasi in silva lignorum securibus ⁶ exciderunt januas ejus in idipsum; in securi et ascia dejecerunt eam. ⁷ Incenderunt igni sanctuarium tuum; in terra polluerunt tabernaculum nominis tui. ⁸ Dixerunt in corde suo cognatio eorum simul: Quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra. ⁹ Signa nostra non vidimus; jam non est propheta; et nos non cognoscet amplius. ¹⁰ Usquequo, Deus, improperabit inimicus? irritat adversarius nomen tuum in finem? ¹¹ Ut quid avertis manum tuam, et dexteram tuam de medio sinu tuo in finem? ¹² Deus autem rex noster ante sæcula: operatus est salutem in medio terræ. ¹³ Tu confirmasti in virtute tua mare; contribulasti capita draconum in aquis. ¹⁴ Tu confregisti capita draconis; dedisti eum escam populis Æthiopum. ¹⁵ Tu dirupisti fontes et torrentes; tu siccasti fluvios Ethan. ¹⁶ Tuus est dies, et tua est nox; tu fabricatus es auroram et solem. ¹⁷ Tu fecisti omnes terminos terræ; æstatem et ver tu plasmasti ea. ¹⁸ Memor esto hujus: inimicus improperavit Domino, et populus insipiens incitavit nomen tuum. ¹⁹ Ne tradas bestiis animas confitentes tibi, et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem. ²⁰ Respice in testamentum tuum, quia repleti sunt qui obscurati sunt terræ domibus iniquitatum. ²¹ Ne avertatur humilis factus confusus; pauper et inops laudabunt nomen tuum. ²² Exsurge, Deus, judica causam tuam; memor esto improperiorum tuorum, eorum quæ ab insipiente sunt tota die. ²³ Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum: superbia eorum qui te oderunt ascendit semper.] ²⁴ ²⁵ ²⁶ ²⁷ ²⁸ ⁷⁴ ¹ [Confitebimur tibi, Deus, confitebimur, et invocabimus nomen tuum; narrabimus mirabilia tua. ² ³ Cum accepero tempus, ego justitias judicabo. ⁴ Liquefacta est terra et omnes qui habitant in ea: ego confirmavi columnas ejus. ⁵ Dixi iniquis: Nolite inique agere: et delinquentibus: Nolite exaltare cornu: ⁶ nolite extollere in altum cornu vestrum; nolite loqui adversus Deum iniquitatem. ⁷ Quia neque ab oriente, neque ab occidente, neque a desertis montibus: ⁸ quoniam Deus judex est. Hunc humiliat, et hunc exaltat: ⁹ quia calix in manu Domini vini meri, plenus misto. Et inclinavit ex hoc in hoc; verumtamen fæx ejus non est exinanita: bibent omnes peccatores terræ. ¹⁰ Ego autem annuntiabo in sæculum; cantabo Deo Jacob: ¹¹ et omnia cornua peccatorum confringam, et exaltabuntur cornua justi.] ¹² ¹³ ¹⁴ ¹⁵ ¹⁶ ¹⁷ ¹⁸ ¹⁹ ²⁰ ²¹ ²² ²³ ⁷⁵ ¹ [Notus in Judæa Deus; in Israël magnum nomen ejus. ² ³ Et factus est in pace locus ejus, et habitatio ejus in Sion. ⁴ Ibi confregit potentias arcuum, scutum, gladium, et bellum. ⁵ Illuminans tu mirabiliter a montibus æternis; ⁶ turbati sunt omnes insipientes corde. Dormierunt somnum suum, et nihil invenerunt omnes viri divitiarum in manibus suis. ⁷ Ab increpatione tua, Deus Jacob, dormitaverunt qui ascenderunt equos. ⁸ Tu terribilis es; et quis resistet tibi? ex tunc ira tua. ⁹ De cælo auditum fecisti judicium: terra tremuit et quievit ¹⁰ cum exsurgeret in judicium Deus, ut salvos faceret omnes mansuetos terræ. ⁷⁶ ¹ [Voce mea ad Dominum clamavi; voce mea ad Deum, et intendit mihi. ² ³ In die tribulationis meæ Deum exquisivi; manibus meis nocte contra eum, et non sum deceptus. Renuit consolari anima mea; ⁴ memor fui Dei, et delectatus sum, et exercitatus sum, et defecit spiritus meus. ⁵ Anticipaverunt vigilias oculi mei; turbatus sum, et non sum locutus. ⁶ Cogitavi dies antiquos, et annos æternos in mente habui. ⁷ Et meditatus sum nocte cum corde meo, et exercitabar, et scopebam spiritum meum. ⁸ Numquid in æternum projiciet Deus? aut non apponet ut complacitior sit adhuc? ⁹ aut in finem misericordiam suam abscindet, a generatione in generationem? ¹⁰ aut obliviscetur misereri Deus? aut continebit in ira sua misericordias suas? ¹¹ Et dixi: Nunc cœpi; hæc mutatio dexteræ Excelsi. ¹² Memor fui operum Domini, quia memor ero ab initio mirabilium tuorum: ⁷⁷ ¹ [Attendite, popule meus, legem meam; inclinate aurem vestram in verba oris mei. ² Aperiam in parabolis os meum; loquar propositiones ab initio. ³ Quanta audivimus, et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis. ⁴ Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera, narrantes laudes Domini et virtutes ejus, et mirabilia ejus quæ fecit. ⁵ Et suscitavit testimonium in Jacob, et legem posuit in Israël, quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis: ⁶ ut cognoscat generatio altera: filii qui nascentur et exsurgent, et narrabunt filiis suis, ⁷ ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei, et mandata ejus exquirant: ⁸ ne fiant, sicut patres eorum, generatio prava et exasperans; generatio quæ non direxit cor suum, et non est creditus cum Deo spiritus ejus. ⁹ Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli. ¹⁰ Non custodierunt testamentum Dei, et in lege ejus noluerunt ambulare. ¹¹ Et obliti sunt benefactorum ejus, et mirabilium ejus quæ ostendit eis. ¹² Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Ægypti, in campo Taneos. ¹³ Interrupit mare, et perduxit eos, et statuit aquas quasi in utre: ¹⁴ et deduxit eos in nube diei, et tota nocte in illuminatione ignis. ¹⁵ Interrupit petram in eremo, et adaquavit eos velut in abysso multa. ¹⁶ Et eduxit aquam de petra, et deduxit tamquam flumina aquas. ¹⁷ Et apposuerunt adhuc peccare ei; in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso. ¹⁸ Et tentaverunt Deum in cordibus suis, ut peterent escas animabus suis. ¹⁹ Et male locuti sunt de Deo; dixerunt: Numquid poterit Deus parare mensam in deserto? ²⁰ quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo? ⁷⁸ ¹ [Deus, venerunt gentes in hæreditatem tuam; polluerunt templum sanctum tuum; posuerunt Jerusalem in pomorum custodiam. ² Posuerunt morticina servorum tuorum escas volatilibus cæli; carnes sanctorum tuorum bestiis terræ. ³ Effuderunt sanguinem eorum tamquam aquam in circuitu Jerusalem, et non erat qui sepeliret. ⁴ Facti sumus opprobrium vicinis nostris; subsannatio et illusio his qui in circuitu nostro sunt. ⁵ Usquequo, Domine, irasceris in finem? accendetur velut ignis zelus tuus? ⁶ Effunde iram tuam in gentes quæ te non noverunt, et in regna quæ nomen tuum non invocaverunt: ⁷ quia comederunt Jacob, et locum ejus desolaverunt. ⁸ Ne memineris iniquitatum nostrarum antiquarum; cito anticipent nos misericordiæ tuæ, quia pauperes facti sumus nimis. ⁹ Adjuva nos, Deus salutaris noster, et propter gloriam nominis tui, Domine, libera nos: et propitius esto peccatis nostris, propter nomen tuum. ¹⁰ Ne forte dicant in gentibus: Ubi est Deus eorum? et innotescat in nationibus coram oculis nostris ultio sanguinis servorum tuorum qui effusus est. ¹¹ Introëat in conspectu tuo gemitus compeditorum; secundum magnitudinem brachii tui posside filios mortificatorum: ¹² et redde vicinis nostris septuplum in sinu eorum; improperium ipsorum quod exprobraverunt tibi, Domine. ¹³ Nos autem populus tuus, et oves pascuæ tuæ, confitebimur tibi in sæculum; in generationem et generationem annuntiabimus laudem tuam.] ¹⁴ ¹⁵ ¹⁶ ¹⁷ ¹⁸ ¹⁹ ²⁰ ²¹ ²² ²³ ²⁴ ²⁵ ²⁶ ²⁷ ²⁸ ²⁹ ³⁰ ³¹ ³² ³³ ³⁴ ³⁵ ³⁶ ³⁷ ³⁸ ³⁹ ⁴⁰ ⁴¹ ⁴² ⁴³ ⁴⁴ ⁴⁵ ⁴⁶ ⁴⁷ ⁴⁸ ⁴⁹ ⁵⁰ ⁵¹ ⁵² ⁵³ ⁵⁴ ⁵⁵ ⁵⁶ ⁵⁷ ⁵⁸ ⁵⁹ ⁶⁰ ⁶¹ ⁶² ⁶³ ⁶⁴ ⁶⁵ ⁶⁶ ⁶⁷ ⁶⁸ ⁶⁹ ⁷⁰ ⁷¹ ⁷² ⁷⁹ ¹ [Qui regis Israël, intende; qui deducis velut ovem Joseph. Qui sedes super cherubim, manifestare ² ³ coram Ephraim, Benjamin, et Manasse. Excita potentiam tuam, et veni, ut salvos facias nos. ⁴ Deus, converte nos, et ostende faciem tuam, et salvi erimus. ⁵ Domine Deus virtutum, quousque irasceris super orationem servi tui? ⁶ cibabis nos pane lacrimarum, et potum dabis nobis in lacrimis in mensura? ⁷ Posuisti nos in contradictionem vicinis nostris, et inimici nostri subsannaverunt nos. ⁸ Deus virtutum, converte nos, et ostende faciem tuam, et salvi erimus. ⁹ Vineam de Ægypto transtulisti: ejecisti gentes, et plantasti eam. ¹⁰ Dux itineris fuisti in conspectu ejus; plantasti radices ejus, et implevit terram. ¹¹ Operuit montes umbra ejus, et arbusta ejus cedros Dei. ¹² Extendit palmites suos usque ad mare, et usque ad flumen propagines ejus. ¹³ Ut quid destruxisti maceriam ejus, et vindemiant eam omnes qui prætergrediuntur viam? ⁸⁰ ¹ [Exsultate Deo adjutori nostro; jubilate Deo Jacob. ² ³ Sumite psalmum, et date tympanum; psalterium jucundum cum cithara. ⁴ Buccinate in neomenia tuba, in insigni die solemnitatis vestræ: ⁵ quia præceptum in Israël est, et judicium Deo Jacob. ⁶ Testimonium in Joseph posuit illud, cum exiret de terra Ægypti; linguam quam non noverat, audivit. ⁷ Divertit ab oneribus dorsum ejus; manus ejus in cophino servierunt. ⁸ In tribulatione invocasti me, et liberavi te. Exaudivi te in abscondito tempestatis; probavi te apud aquam contradictionis. ⁹ Audi, populus meus, et contestabor te. Israël, si audieris me, ¹⁰ non erit in te deus recens, neque adorabis deum alienum. ¹¹ Ego enim sum Dominus Deus tuus, qui eduxi te de terra Ægypti. Dilata os tuum, et implebo illud. ¹² Et non audivit populus meus vocem meam, et Israël non intendit mihi. ¹³ Et dimisi eos secundum desideria cordis eorum; ibunt in adinventionibus suis. ¹⁴ Si populus meus audisset me, Israël si in viis meis ambulasset, ¹⁵ pro nihilo forsitan inimicos eorum humiliassem, et super tribulantes eos misissem manum meam. ¹⁶ Inimici Domini mentiti sunt ei, et erit tempus eorum in sæcula. ¹⁷ Et cibavit eos ex adipe frumenti, et de petra melle saturavit eos.] ¹⁸ ¹⁹ ⁸¹ ¹ [Deus stetit in synagoga deorum; in medio autem deos dijudicat. ² Usquequo judicatis iniquitatem, et facies peccatorum sumitis? ³ Judicate egeno et pupillo; humilem et pauperem justificate. ⁴ Eripite pauperem, et egenum de manu peccatoris liberate. ⁵ Nescierunt, neque intellexerunt; in tenebris ambulant: movebuntur omnia fundamenta terræ. ⁶ Ego dixi: Dii estis, et filii Excelsi omnes. ⁷ Vos autem sicut homines moriemini, et sicut unus de principibus cadetis. ⁸ Surge, Deus, judica terram, quoniam tu hæreditabis in omnibus gentibus.] ⁹ ¹⁰ ¹¹ ¹² ¹³ ¹⁴ ¹⁵ ¹⁶ ⁸² ¹ [Deus, quis similis erit tibi? ne taceas, neque compescaris, Deus: ² ³ quoniam ecce inimici tui sonuerunt, et qui oderunt te extulerunt caput. ⁴ Super populum tuum malignaverunt consilium, et cogitaverunt adversus sanctos tuos. ⁵ Dixerunt: Venite, et disperdamus eos de gente, et non memoretur nomen Israël ultra. ⁶ Quoniam cogitaverunt unanimiter; simul adversum te testamentum disposuerunt: ⁷ tabernacula Idumæorum et Ismahelitæ, Moab et Agareni, ⁸ Gebal, et Ammon, et Amalec; alienigenæ cum habitantibus Tyrum. ⁸³ ¹ [Quam dilecta tabernacula tua, Domine virtutum! ² ³ Concupiscit, et deficit anima mea in atria Domini; cor meum et caro mea exsultaverunt in Deum vivum. ⁴ Etenim passer invenit sibi domum, et turtur nidum sibi, ubi ponat pullos suos: altaria tua, Domine virtutum, rex meus, et Deus meus. ⁵ Beati qui habitant in domo tua, Domine; in sæcula sæculorum laudabunt te. ⁶ Beatus vir cujus est auxilium abs te: ascensiones in corde suo disposuit, ⁷ in valle lacrimarum, in loco quem posuit. ⁸ Etenim benedictionem dabit legislator; ibunt de virtute in virtutem: videbitur Deus deorum in Sion. ⁹ Domine Deus virtutum, exaudi orationem meam; auribus percipe, Deus Jacob. ¹⁰ Protector noster, aspice, Deus, et respice in faciem christi tui. ¹¹ Quia melior est dies una in atriis tuis super millia; elegi abjectus esse in domo Dei mei magis quam habitare in tabernaculis peccatorum. ¹² Quia misericordiam et veritatem diligit Deus: gratiam et gloriam dabit Dominus. ¹³ Non privabit bonis eos qui ambulant in innocentia: Domine virtutum, beatus homo qui sperat in te.] ¹⁴ ¹⁵ ¹⁶ ¹⁷ ¹⁸ ⁸⁴ ¹ [Benedixisti, Domine, terram tuam; avertisti captivitatem Jacob. ² ³ Remisisti iniquitatem plebis tuæ; operuisti omnia peccata eorum. ⁴ Mitigasti omnem iram tuam; avertisti ab ira indignationis tuæ. ⁵ Converte nos, Deus salutaris noster, et averte iram tuam a nobis. ⁶ Numquid in æternum irasceris nobis? aut extendes iram tuam a generatione in generationem? ⁷ Deus, tu conversus vivificabis nos, et plebs tua lætabitur in te. ⁸ Ostende nobis, Domine, misericordiam tuam, et salutare tuum da nobis. ⁹ Audiam quid loquatur in me Dominus Deus, quoniam loquetur pacem in plebem suam, et super sanctos suos, et in eos qui convertuntur ad cor. ¹⁰ Verumtamen prope timentes eum salutare ipsius, ut inhabitet gloria in terra nostra. ¹¹ Misericordia et veritas obviaverunt sibi; justitia et pax osculatæ sunt. ¹² Veritas de terra orta est, et justitia de cælo prospexit. ⁸⁵ ¹ [Inclina, Domine, aurem tuam et exaudi me, quoniam inops et pauper sum ego. ² Custodi animam meam, quoniam sanctus sum; salvum fac servum tuum, Deus meus, sperantem in te. ³ Miserere mei, Domine, quoniam ad te clamavi tota die; ⁴ lætifica animam servi tui, quoniam ad te, Domine, animam meam levavi. ⁵ Quoniam tu, Domine, suavis et mitis, et multæ misericordiæ omnibus invocantibus te. ⁶ Auribus percipe, Domine, orationem meam, et intende voci deprecationis meæ. ⁷ In die tribulationis meæ clamavi ad te, quia exaudisti me. ⁸ Non est similis tui in diis, Domine, et non est secundum opera tua. ⁹ Omnes gentes quascumque fecisti venient, et adorabunt coram te, Domine, et glorificabunt nomen tuum. ¹⁰ Quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia; tu es Deus solus. ¹¹ Deduc me, Domine, in via tua, et ingrediar in veritate tua; lætetur cor meum, ut timeat nomen tuum. ¹² Confitebor tibi, Domine Deus meus, in toto corde meo, et glorificabo nomen tuum in æternum: ¹³ quia misericordia tua magna est super me, et eruisti animam meam ex inferno inferiori. ⁸⁶ ¹ [Fundamenta ejus in montibus sanctis; ² diligit Dominus portas Sion super omnia tabernacula Jacob. ³ Gloriosa dicta sunt de te, civitas Dei! ⁴ Memor ero Rahab et Babylonis, scientium me; ecce alienigenæ, et Tyrus, et populus Æthiopum, hi fuerunt illic. ⁵ Numquid Sion dicet: Homo et homo natus est in ea, et ipse fundavit eam Altissimus? ⁶ Dominus narrabit in scripturis populorum et principum, horum qui fuerunt in ea. ⁷ Sicut lætantium omnium habitatio est in te.] ⁸ ⁹ ¹⁰ ¹¹ ¹² ¹³ ¹⁴ ¹⁵ ¹⁶ ¹⁷ ⁸⁷ ¹ [Domine, Deus salutis meæ, in die clamavi et nocte coram te. ² ³ Intret in conspectu tuo oratio mea, inclina aurem tuam ad precem meam. ⁴ Quia repleta est malis anima mea, et vita mea inferno appropinquavit. ⁵ Æstimatus sum cum descendentibus in lacum, factus sum sicut homo sine adjutorio, ⁶ inter mortuos liber; sicut vulnerati dormientes in sepulchris, quorum non es memor amplius, et ipsi de manu tua repulsi sunt. ⁷ Posuerunt me in lacu inferiori, in tenebrosis, et in umbra mortis. ⁸⁸ ¹ [Misericordias Domini in æternum cantabo; in generationem et generationem annuntiabo veritatem tuam in ore meo. ² ³ Quoniam dixisti: In æternum misericordia ædificabitur in cælis; præparabitur veritas tua in eis. ⁴ Disposui testamentum electis meis; juravi David servo meo: ⁵ Usque in æternum præparabo semen tuum, et ædificabo in generationem et generationem sedem tuam. ⁶ Confitebuntur cæli mirabilia tua, Domine; etenim veritatem tuam in ecclesia sanctorum. ⁷ Quoniam quis in nubibus æquabitur Domino; similis erit Deo in filiis Dei? ⁸ Deus, qui glorificatur in consilio sanctorum, magnus et terribilis super omnes qui in circuitu ejus sunt. ⁹ Domine Deus virtutum, quis similis tibi? potens es, Domine, et veritas tua in circuitu tuo. ¹⁰ Tu dominaris potestati maris; motum autem fluctuum ejus tu mitigas. ¹¹ Tu humiliasti, sicut vulneratum, superbum; in brachio virtutis tuæ dispersisti inimicos tuos. ¹² Tui sunt cæli, et tua est terra: orbem terræ, et plenitudinem ejus tu fundasti; ¹³ aquilonem et mare tu creasti. Thabor et Hermon in nomine tuo exsultabunt: ¹⁴ tuum brachium cum potentia. Firmetur manus tua, et exaltetur dextera tua: ¹⁵ justitia et judicium præparatio sedis tuæ: misericordia et veritas præcedent faciem tuam. ¹⁶ Beatus populus qui scit jubilationem: Domine, in lumine vultus tui ambulabunt, ¹⁷ et in nomine tuo exsultabunt tota die, et in justitia tua exaltabuntur. ¹⁸ Quoniam gloria virtutis eorum tu es, et in beneplacito tuo exaltabitur cornu nostrum. ⁸⁹ ¹ [Domine, refugium factus es nobis a generatione in generationem. ² Priusquam montes fierent, aut formaretur terra et orbis, a sæculo et usque in sæculum tu es, Deus. ³ Ne avertas hominem in humilitatem: et dixisti: Convertimini, filii hominum. ⁴ Quoniam mille anni ante oculos tuos tamquam dies hesterna quæ præteriit: et custodia in nocte ⁵ quæ pro nihilo habentur, eorum anni erunt. ⁶ Mane sicut herba transeat; mane floreat, et transeat; vespere decidat, induret, et arescat. ⁷ Quia defecimus in ira tua, et in furore tuo turbati sumus. ⁸ Posuisti iniquitates nostras in conspectu tuo; sæculum nostrum in illuminatione vultus tui. ⁹ Quoniam omnes dies nostri defecerunt, et in ira tua defecimus. Anni nostri sicut aranea meditabuntur; ¹⁰ dies annorum nostrorum in ipsis septuaginta anni. Si autem in potentatibus octoginta anni, et amplius eorum labor et dolor; quoniam supervenit mansuetudo, et corripiemur. ¹¹ Quis novit potestatem iræ tuæ, et præ timore tuo iram tuam ¹² dinumerare? Dexteram tuam sic notam fac, et eruditos corde in sapientia. ¹³ Convertere, Domine; usquequo? et deprecabilis esto super servos tuos. ¹⁴ Repleti sumus mane misericordia tua; et exsultavimus, et delectati sumus omnibus diebus nostris. ¹⁵ Lætati sumus pro diebus quibus nos humiliasti; annis quibus vidimus mala. ¹⁶ Respice in servos tuos et in opera tua, et dirige filios eorum. ¹⁷ Et sit splendor Domini Dei nostri super nos, et opera manuum nostrarum dirige super nos, et opus manuum nostrarum dirige.] ¹⁸ ¹⁹ ²⁰ ²¹ ²² ²³ ²⁴ ²⁵ ²⁶ ²⁷ ²⁸ ²⁹ ³⁰ ³¹ ³² ³³ ³⁴ ³⁵ ³⁶ ³⁷ ³⁸ ³⁹ ⁴⁰ ⁴¹ ⁴² ⁴³ ⁴⁴ ⁴⁵ ⁴⁶ ⁴⁷ ⁴⁸ ⁴⁹ ⁵⁰ ⁵¹ ⁵² ⁹⁰ ¹ [Qui habitat in adjutorio Altissimi, in protectione Dei cæli commorabitur. ² Dicet Domino: Susceptor meus es tu, et refugium meum; Deus meus, sperabo in eum. ³ Quoniam ipse liberavit me de laqueo venantium, et a verbo aspero. ⁴ Scapulis suis obumbrabit tibi, et sub pennis ejus sperabis. ⁵ Scuto circumdabit te veritas ejus: non timebis a timore nocturno; ⁶ a sagitta volante in die, a negotio perambulante in tenebris, ab incursu, et dæmonio meridiano. ⁷ Cadent a latere tuo mille, et decem millia a dextris tuis; ad te autem non appropinquabit. ⁸ Verumtamen oculis tuis considerabis, et retributionem peccatorum videbis. ⁹ Quoniam tu es, Domine, spes mea; Altissimum posuisti refugium tuum. ¹⁰ Non accedet ad te malum, et flagellum non appropinquabit tabernaculo tuo. ¹¹ Quoniam angelis suis mandavit de te, ut custodiant te in omnibus viis tuis. ¹² In manibus portabunt te, ne forte offendas ad lapidem pedem tuum. ¹³ Super aspidem et basiliscum ambulabis, et conculcabis leonem et draconem. ¹⁴ Quoniam in me speravit, liberabo eum; protegam eum, quoniam cognovit nomen meum. ¹⁵ Clamabit ad me, et ego exaudiam eum; cum ipso sum in tribulatione: eripiam eum, et glorificabo eum. ¹⁶ Longitudine dierum replebo eum, et ostendam illi salutare meum.] ¹⁷ ⁹¹ ¹ [Bonum est confiteri Domino, et psallere nomini tuo, Altissime: ² ³ ad annuntiandum mane misericordiam tuam, et veritatem tuam per noctem, ⁴ in decachordo, psalterio; cum cantico, in cithara. ⁵ Quia delectasti me, Domine, in factura tua; et in operibus manuum tuarum exsultabo. ⁶ Quam magnificata sunt opera tua, Domine! nimis profundæ factæ sunt cogitationes tuæ. ⁷ Vir insipiens non cognoscet, et stultus non intelliget hæc. ⁸ Cum exorti fuerint peccatores sicut fœnum, et apparuerint omnes qui operantur iniquitatem, ut intereant in sæculum sæculi: ⁹ tu autem Altissimus in æternum, Domine. ¹⁰ Quoniam ecce inimici tui, Domine, quoniam ecce inimici tui peribunt; et dispergentur omnes qui operantur iniquitatem. ¹¹ Et exaltabitur sicut unicornis cornu meum, et senectus mea in misericordia uberi. ¹² Et despexit oculus meus inimicos meos, et in insurgentibus in me malignantibus audiet auris mea. ¹³ Justus ut palma florebit; sicut cedrus Libani multiplicabitur. ¹⁴ Plantati in domo Domini, in atriis domus Dei nostri florebunt. ¹⁵ Adhuc multiplicabuntur in senecta uberi, et bene patientes erunt: ¹⁶ ut annuntient quoniam rectus Dominus Deus noster, et non est iniquitas in eo.] ⁹² ¹ [Dominus regnavit, decorem indutus est: indutus est Dominus fortitudinem, et præcinxit se. Etenim firmavit orbem terræ, qui non commovebitur. ² Parata sedes tua ex tunc; a sæculo tu es. ³ Elevaverunt flumina, Domine, elevaverunt flumina vocem suam; elevaverunt flumina fluctus suos, ⁴ a vocibus aquarum multarum. Mirabiles elationes maris; mirabilis in altis Dominus. ⁵ Testimonia tua credibilia facta sunt nimis; domum tuam decet sanctitudo, Domine, in longitudinem dierum.] ⁶ ⁷ ⁸ ⁹ ¹⁰ ¹¹ ¹² ¹³ ¹⁴ ¹⁵ ⁹³ ¹ [Deus ultionum Dominus; Deus ultionum libere egit. ² Exaltare, qui judicas terram; redde retributionem superbis. ³ Usquequo peccatores, Domine, usquequo peccatores gloriabuntur; ⁴ effabuntur et loquentur iniquitatem; loquentur omnes qui operantur injustitiam? ⁵ Populum tuum, Domine, humiliaverunt, et hæreditatem tuam vexaverunt. ⁹⁴ ¹ [Venite, exsultemus Domino; jubilemus Deo salutari nostro; ² præoccupemus faciem ejus in confessione, et in psalmis jubilemus ei: ³ quoniam Deus magnus Dominus, et rex magnus super omnes deos. ⁴ Quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitudines montium ipsius sunt; ⁵ quoniam ipsius est mare, et ipse fecit illud, et siccam manus ejus formaverunt. ⁶ Venite, adoremus, et procidamus, et ploremus ante Dominum qui fecit nos: ⁷ quia ipse est Dominus Deus noster, et nos populus pascuæ ejus, et oves manus ejus. ⁸ Hodie si vocem ejus audieritis, nolite obdurare corda vestra ⁹ sicut in irritatione, secundum diem tentationis in deserto, ubi tentaverunt me patres vestri: probaverunt me, et viderunt opera mea. ¹⁰ Quadraginta annis offensus fui generationi illi, et dixi: Semper hi errant corde. ¹¹ Et isti non cognoverunt vias meas: ut juravi in ira mea: Si introibunt in requiem meam.] ¹² ¹³ ¹⁴ ¹⁵ ¹⁶ ¹⁷ ¹⁸ ¹⁹ ²⁰ ²¹ ²² ²³ ⁹⁵ ¹ [Cantate Domino canticum novum; cantate Domino omnis terra. ² Cantate Domino, et benedicite nomini ejus; annuntiate de die in diem salutare ejus. ³ Annuntiate inter gentes gloriam ejus; in omnibus populis mirabilia ejus. ⁴ Quoniam magnus Dominus, et laudabilis nimis: terribilis est super omnes deos. ⁵ Quoniam omnes dii gentium dæmonia; Dominus autem cælos fecit. ⁶ Confessio et pulchritudo in conspectu ejus; sanctimonia et magnificentia in sanctificatione ejus. ⁷ Afferte Domino, patriæ gentium, afferte Domino gloriam et honorem; ⁸ afferte Domino gloriam nomini ejus. Tollite hostias, et introite in atria ejus; ⁹ adorate Dominum in atrio sancto ejus. Commoveatur a facie ejus universa terra; ¹⁰ dicite in gentibus, quia Dominus regnavit. Etenim correxit orbem terræ, qui non commovebitur; judicabit populos in æquitate. ¹¹ Lætentur cæli, et exsultet terra; commoveatur mare et plenitudo ejus; ⁹⁶ ¹ [Dominus regnavit: exsultet terra; lætentur insulæ multæ. ² Nubes et caligo in circuitu ejus; justitia et judicium correctio sedis ejus. ³ Ignis ante ipsum præcedet, et inflammabit in circuitu inimicos ejus. ⁴ Illuxerunt fulgura ejus orbi terræ; vidit, et commota est terra. ⁵ Montes sicut cera fluxerunt a facie Domini; a facie Domini omnis terra. ⁶ Annuntiaverunt cæli justitiam ejus, et viderunt omnes populi gloriam ejus. ⁷ Confundantur omnes qui adorant sculptilia, et qui gloriantur in simulacris suis. Adorate eum omnes angeli ejus. ⁸ Audivit, et lætata est Sion, et exsultaverunt filiæ Judæ propter judicia tua, Domine. ⁹ Quoniam tu Dominus altissimus super omnem terram; nimis exaltatus es super omnes deos. ¹⁰ Qui diligitis Dominum, odite malum: custodit Dominus animas sanctorum suorum; de manu peccatoris liberabit eos. ¹¹ Lux orta est justo, et rectis corde lætitia. ¹² Lætamini, justi, in Domino, et confitemini memoriæ sanctificationis ejus.] ¹³ ⁹⁷ ¹ [Cantate Domino canticum novum, quia mirabilia fecit. Salvavit sibi dextera ejus, et brachium sanctum ejus. ² Notum fecit Dominus salutare suum; in conspectu gentium revelavit justitiam suam. ³ Recordatus est misericordiæ suæ, et veritatis suæ domui Israël. Viderunt omnes termini terræ salutare Dei nostri. ⁴ Jubilate Deo, omnis terra; cantate, et exsultate, et psallite. ⁵ Psallite Domino in cithara; in cithara et voce psalmi; ⁶ in tubis ductilibus, et voce tubæ corneæ. Jubilate in conspectu regis Domini: ⁷ moveatur mare, et plenitudo ejus; orbis terrarum, et qui habitant in eo. ⁸ Flumina plaudent manu; simul montes exsultabunt ⁹ a conspectu Domini: quoniam venit judicare terram. Judicabit orbem terrarum in justitia, et populos in æquitate.] ¹⁰ ¹¹ ¹² ⁹⁸ ¹ [Dominus regnavit: irascantur populi; qui sedet super cherubim: moveatur terra. ² Dominus in Sion magnus, et excelsus super omnes populos. ³ Confiteantur nomini tuo magno, quoniam terribile et sanctum est, ⁴ et honor regis judicium diligit. Tu parasti directiones; judicium et justitiam in Jacob tu fecisti. ⁵ Exaltate Dominum Deum nostrum, et adorate scabellum pedum ejus, quoniam sanctum est. ⁶ Moyses et Aaron in sacerdotibus ejus, et Samuel inter eos qui invocant nomen ejus: invocabant Dominum, et ipse exaudiebat eos; ⁷ in columna nubis loquebatur ad eos. Custodiebant testimonia ejus, et præceptum quod dedit illis. ⁸ Domine Deus noster, tu exaudiebas eos; Deus, tu propitius fuisti eis, et ulciscens in omnes adinventiones eorum. ⁹ Exaltate Dominum Deum nostrum, et adorate in monte sancto ejus, quoniam sanctus Dominus Deus noster.] ⁹⁹ ¹ [Jubilate Deo, omnis terra; ² (1b) servite Domino in lætitia. Introite in conspectu ejus in exsultatione. ³ Scitote quoniam Dominus ipse est Deus; ipse fecit nos, et non ipsi nos: populus ejus, et oves pascuæ ejus. ⁴ Introite portas ejus in confessione; atria ejus in hymnis: confitemini illi. Laudate nomen ejus, ⁵ quoniam suavis est Dominus, in æternum misericordia ejus, et usque in generationem et generationem veritas ejus.] ⁶ ⁷ ⁸ ⁹ ¹⁰⁰ ¹ [Misericordiam et judicium cantabo tibi, Domine; psallam, ² et intelligam in via immaculata: quando venies ad me? Perambulabam in innocentia cordis mei, in medio domus meæ. ³ Non proponebam ante oculos meos rem injustam; facientes prævaricationes odivi; non adhæsit mihi ⁴ cor pravum; declinantem a me malignum non cognoscebam. ⁵ Detrahentem secreto proximo suo, hunc persequebar: superbo oculo, et insatiabili corde, cum hoc non edebam. ¹⁰¹ ¹ [Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat. ² ³ Non avertas faciem tuam a me: in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam; in quacumque die invocavero te, velociter exaudi me. ⁴ Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt. ⁵ Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum, quia oblitus sum comedere panem meum. ⁶ A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ. ⁷ Similis factus sum pellicano solitudinis; factus sum sicut nycticorax in domicilio. ⁸ Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto. ¹⁰² ¹ [Benedic, anima mea, Domino, et omnia quæ intra me sunt nomini sancto ejus. ² Benedic, anima mea, Domino, et noli oblivisci omnes retributiones ejus. ³ Qui propitiatur omnibus iniquitatibus tuis; qui sanat omnes infirmitates tuas: ⁴ qui redimit de interitu vitam tuam; qui coronat te in misericordia et miserationibus: ⁵ qui replet in bonis desiderium tuum; renovabitur ut aquilæ juventus tua: ⁶ faciens misericordias Dominus, et judicium omnibus injuriam patientibus. ⁷ Notas fecit vias suas Moysi; filiis Israël voluntates suas. ⁸ Miserator et misericors Dominus: longanimis, et multum misericors. ⁹ Non in perpetuum irascetur, neque in æternum comminabitur. ¹⁰ Non secundum peccata nostra fecit nobis, neque secundum iniquitates nostras retribuit nobis. ¹¹ Quoniam secundum altitudinem cæli a terra, corroboravit misericordiam suam super timentes se; ¹² quantum distat ortus ab occidente, longe fecit a nobis iniquitates nostras. ¹³ Quomodo miseretur pater filiorum, misertus est Dominus timentibus se. ¹⁴ Quoniam ipse cognovit figmentum nostrum; recordatus est quoniam pulvis sumus. ¹⁵ Homo, sicut fœnum dies ejus; tamquam flos agri, sic efflorebit: ¹⁶ quoniam spiritus pertransibit in illo, et non subsistet, et non cognoscet amplius locum suum. ¹⁷ Misericordia autem Domini ab æterno, et usque in æternum super timentes eum. Et justitia illius in filios filiorum, ¹⁸ his qui servant testamentum ejus, et memores sunt mandatorum ipsius ad faciendum ea. ¹⁹ Dominus in cælo paravit sedem suam, et regnum ipsius omnibus dominabitur. ²⁰ Benedicite Domino, omnes angeli ejus: potentes virtute, facientes verbum illius, ad audiendam vocem sermonum ejus. ²¹ Benedicite Domino, omnes virtutes ejus; ministri ejus, qui facitis voluntatem ejus. ²² Benedicite Domino, omnia opera ejus: in omni loco dominationis ejus, benedic, anima mea, Domino.] ²³ ²⁴ ²⁵ ²⁶ ²⁷ ²⁸ ¹⁰³ ¹ [Benedic, anima mea, Domino: Domine Deus meus, magnificatus es vehementer. Confessionem et decorem induisti, ² amictus lumine sicut vestimento. Extendens cælum sicut pellem, ³ qui tegis aquis superiora ejus: qui ponis nubem ascensum tuum; qui ambulas super pennas ventorum: ⁴ qui facis angelos tuos spiritus, et ministros tuos ignem urentem. ⁵ Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi. ⁶ Abyssus sicut vestimentum amictus ejus; super montes stabunt aquæ. ⁷ Ab increpatione tua fugient; a voce tonitrui tui formidabunt. ⁸ Ascendunt montes, et descendunt campi, in locum quem fundasti eis. ⁹ Terminum posuisti quem non transgredientur, neque convertentur operire terram. ¹⁰ Qui emittis fontes in convallibus; inter medium montium pertransibunt aquæ. ¹¹ Potabunt omnes bestiæ agri; expectabunt onagri in siti sua. ¹² Super ea volucres cæli habitabunt; de medio petrarum dabunt voces. ¹³ Rigans montes de superioribus suis; de fructu operum tuorum satiabitur terra: ¹⁴ producens fœnum jumentis, et herbam servituti hominum, ut educas panem de terra, ¹⁵ et vinum lætificet cor hominis: ut exhilaret faciem in oleo, et panis cor hominis confirmet. ¹⁶ Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani quas plantavit: ¹⁷ illic passeres nidificabunt: herodii domus dux est eorum. ¹⁸ Montes excelsi cervis; petra refugium herinaciis. ¹⁹ Fecit lunam in tempora; sol cognovit occasum suum. ²⁰ Posuisti tenebras, et facta est nox; in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ: ²¹ catuli leonum rugientes ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi. ²² Ortus est sol, et congregati sunt, et in cubilibus suis collocabuntur. ¹⁰⁴ ¹ [Confitemini Domino, et invocate nomen ejus; annuntiate inter gentes opera ejus. ² Cantate ei, et psallite ei; narrate omnia mirabilia ejus. ³ Laudamini in nomine sancto ejus; lætetur cor quærentium Dominum. ⁴ Quærite Dominum, et confirmamini; quærite faciem ejus semper. ⁵ Mementote mirabilium ejus quæ fecit; prodigia ejus, et judicia oris ejus: ⁶ semen Abraham servi ejus; filii Jacob electi ejus. ⁷ Ipse Dominus Deus noster; in universa terra judicia ejus. ⁸ Memor fuit in sæculum testamenti sui; verbi quod mandavit in mille generationes: ⁹ quod disposuit ad Abraham, et juramenti sui ad Isaac: ¹⁰ et statuit illud Jacob in præceptum, et Israël in testamentum æternum, ¹¹ dicens: Tibi dabo terram Chanaan, funiculum hæreditatis vestræ: ¹² cum essent numero brevi, paucissimi, et incolæ ejus. ¹³ Et pertransierunt de gente in gentem, et de regno ad populum alterum. ¹⁴ Non reliquit hominem nocere eis: et corripuit pro eis reges. ¹⁵ Nolite tangere christos meos, et in prophetis meis nolite malignari. ¹⁶ Et vocavit famem super terram, et omne firmamentum panis contrivit. ¹⁷ Misit ante eos virum: in servum venundatus est, Joseph. ¹⁸ Humiliaverunt in compedibus pedes ejus; ferrum pertransiit animam ejus: ¹⁹ donec veniret verbum ejus. Eloquium Domini inflammavit eum. ²⁰ Misit rex, et solvit eum; princeps populorum, et dimisit eum. ²¹ Constituit eum dominum domus suæ, et principem omnis possessionis suæ: ²² ut erudiret principes ejus sicut semetipsum, et senes ejus prudentiam doceret. ²³ Et intravit Israël in Ægyptum, et Jacob accola fuit in terra Cham. ²⁴ Et auxit populum suum vehementer, et firmavit eum super inimicos ejus. ²⁵ Convertit cor eorum, ut odirent populum ejus, et dolum facerent in servos ejus. ²⁶ Misit Moysen servum suum; Aaron quem elegit ipsum. ²⁷ Posuit in eis verba signorum suorum, et prodigiorum in terra Cham. ²⁸ Misit tenebras, et obscuravit; et non exacerbavit sermones suos. ²⁹ Convertit aquas eorum in sanguinem, et occidit pisces eorum. ³⁰ Edidit terra eorum ranas in penetralibus regum ipsorum. ³¹ Dixit, et venit cœnomyia et ciniphes in omnibus finibus eorum. ³² Posuit pluvias eorum grandinem: ignem comburentem in terra ipsorum. ³³ Et percussit vineas eorum, et ficulneas eorum, et contrivit lignum finium eorum. ³⁴ Dixit, et venit locusta, et bruchus cujus non erat numerus: ³⁵ et comedit omne fœnum in terra eorum, et comedit omnem fructum terræ eorum. ¹⁰⁵ ¹ Alleluja. [Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus. ² Quis loquetur potentias Domini; auditas faciet omnes laudes ejus? ³ Beati qui custodiunt judicium, et faciunt justitiam in omni tempore. ⁴ Memento nostri, Domine, in beneplacito populi tui; visita nos in salutari tuo: ⁵ ad videndum in bonitate electorum tuorum; ad lætandum in lætitia gentis tuæ: ut lauderis cum hæreditate tua. ⁶ Peccavimus cum patribus nostris: injuste egimus; iniquitatem fecimus. ⁷ Patres nostri in Ægypto non intellexerunt mirabilia tua; non fuerunt memores multitudinis misericordiæ tuæ. Et irritaverunt ascendentes in mare, mare Rubrum; ⁸ et salvavit eos propter nomen suum, ut notam faceret potentiam suam. ⁹ Et increpuit mare Rubrum et exsiccatum est, et deduxit eos in abyssis sicut in deserto. ¹⁰ Et salvavit eos de manu odientium, et redemit eos de manu inimici. ¹¹ Et operuit aqua tribulantes eos; unus ex eis non remansit. ¹² Et crediderunt verbis ejus, et laudaverunt laudem ejus. ¹³ Cito fecerunt; obliti sunt operum ejus: et non sustinuerunt consilium ejus. ¹⁴ Et concupierunt concupiscentiam in deserto, et tentaverunt Deum in inaquoso. ¹⁵ Et dedit eis petitionem ipsorum, et misit saturitatem in animas eorum. ¹⁶ Et irritaverunt Moysen in castris; Aaron, sanctum Domini. ¹⁷ Aperta est terra, et deglutivit Dathan, et operuit super congregationem Abiron. ¹⁸ Et exarsit ignis in synagoga eorum: flamma combussit peccatores. ¹⁹ Et fecerunt vitulum in Horeb, et adoraverunt sculptile. ²⁰ Et mutaverunt gloriam suam in similitudinem vituli comedentis fœnum. ²¹ Obliti sunt Deum qui salvavit eos; qui fecit magnalia in Ægypto, ²² mirabilia in terra Cham, terribilia in mari Rubro. ²³ Et dixit ut disperderet eos, si non Moyses, electus ejus, stetisset in confractione in conspectu ejus, ut averteret iram ejus, ne disperderet eos. ²⁴ Et pro nihilo habuerunt terram desiderabilem; non crediderunt verbo ejus. ²⁵ Et murmuraverunt in tabernaculis suis; non exaudierunt vocem Domini. ²⁶ Et elevavit manum suam super eos ut prosterneret eos in deserto: ²⁷ et ut dejiceret semen eorum in nationibus, et dispergeret eos in regionibus. ²⁸ Et initiati sunt Beelphegor, et comederunt sacrificia mortuorum. ²⁹ Et irritaverunt eum in adinventionibus suis, et multiplicata est in eis ruina. ³⁰ Et stetit Phinees, et placavit, et cessavit quassatio. ³¹ Et reputatum est ei in justitiam, in generationem et generationem usque in sempiternum. ³² Et irritaverunt eum ad aquas contradictionis, et vexatus est Moyses propter eos: ³³ quia exacerbaverunt spiritum ejus, et distinxit in labiis suis. ³⁴ Non disperdiderunt gentes quas dixit Dominus illis: ³⁵ et commisti sunt inter gentes, et didicerunt opera eorum; ³⁶ et servierunt sculptilibus eorum, et factum est illis in scandalum. ³⁷ Et immolaverunt filios suos et filias suas dæmoniis. ³⁸ Et effuderunt sanguinem innocentem, sanguinem filiorum suorum et filiarum suarum, quas sacrificaverunt sculptilibus Chanaan. Et infecta est terra in sanguinibus, ³⁹ et contaminata est in operibus eorum: et fornicati sunt in adinventionibus suis. ⁴⁰ Et iratus est furore Dominus in populum suum, et abominatus est hæreditatem suam. ⁴¹ Et tradidit eos in manus gentium; et dominati sunt eorum qui oderunt eos. ⁴² Et tribulaverunt eos inimici eorum, et humiliati sunt sub manibus eorum; ⁴³ sæpe liberavit eos. Ipsi autem exacerbaverunt eum in consilio suo, et humiliati sunt in iniquitatibus suis. ⁴⁴ Et vidit cum tribularentur, et audivit orationem eorum. ⁴⁵ Et memor fuit testamenti sui, et pœnituit eum secundum multitudinem misericordiæ suæ: ¹⁰⁶ ¹ [Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus. ² Dicant qui redempti sunt a Domino, quos redemit de manu inimici, et de regionibus congregavit eos, ³ a solis ortu, et occasu, ab aquilone, et mari. ⁴ Erraverunt in solitudine, in inaquoso; viam civitatis habitaculi non invenerunt. ⁵ Esurientes et sitientes, anima eorum in ipsis defecit. ⁶ Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur, et de necessitatibus eorum eripuit eos; ⁷ et deduxit eos in viam rectam, ut irent in civitatem habitationis. ⁸ Confiteantur Domino misericordiæ ejus, et mirabilia ejus filiis hominum. ⁹ Quia satiavit animam inanem, et animam esurientem satiavit bonis. ¹⁰ Sedentes in tenebris et umbra mortis; vinctos in mendicitate et ferro. ¹¹ Quia exacerbaverunt eloquia Dei, et consilium Altissimi irritaverunt. ¹² Et humiliatum est in laboribus cor eorum; infirmati sunt, nec fuit qui adjuvaret. ¹³ Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur; et de necessitatibus eorum liberavit eos. ¹⁴ Et eduxit eos de tenebris et umbra mortis, et vincula eorum dirupit. ¹⁵ Confiteantur Domino misericordiæ ejus, et mirabilia ejus filiis hominum. ¹⁶ Quia contrivit portas æreas, et vectes ferreos confregit. ¹⁷ Suscepit eos de via iniquitatis eorum; propter injustitias enim suas humiliati sunt. ¹⁸ Omnem escam abominata est anima eorum, et appropinquaverunt usque ad portas mortis. ¹⁹ Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur, et de necessitatibus eorum liberavit eos. ²⁰ Misit verbum suum, et sanavit eos, et eripuit eos de interitionibus eorum. ²¹ Confiteantur Domino misericordiæ ejus, et mirabilia ejus filiis hominum. ²² Et sacrificent sacrificium laudis, et annuntient opera ejus in exsultatione. ²³ Qui descendunt mare in navibus, facientes operationem in aquis multis: ²⁴ ipsi viderunt opera Domini, et mirabilia ejus in profundo. ²⁵ Dixit, et stetit spiritus procellæ, et exaltati sunt fluctus ejus. ²⁶ Ascendunt usque ad cælos, et descendunt usque ad abyssos; anima eorum in malis tabescebat. ²⁷ Turbati sunt, et moti sunt sicut ebrius, et omnis sapientia eorum devorata est. ²⁸ Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur; et de necessitatibus eorum eduxit eos. ²⁹ Et statuit procellam ejus in auram, et siluerunt fluctus ejus. ³⁰ Et lætati sunt quia siluerunt; et deduxit eos in portum voluntatis eorum. ³¹ Confiteantur Domino misericordiæ ejus, et mirabilia ejus filiis hominum. ³² Et exaltent eum in ecclesia plebis, et in cathedra seniorum laudent eum. ³³ Posuit flumina in desertum, et exitus aquarum in sitim; ³⁴ terram fructiferam in salsuginem, a malitia inhabitantium in ea. ³⁵ Posuit desertum in stagna aquarum, et terram sine aqua in exitus aquarum. ³⁶ Et collocavit illic esurientes, et constituerunt civitatem habitationis: ³⁷ et seminaverunt agros et plantaverunt vineas, et fecerunt fructum nativitatis. ³⁸ Et benedixit eis, et multiplicati sunt nimis; et jumenta eorum non minoravit. ³⁹ Et pauci facti sunt et vexati sunt, a tribulatione malorum et dolore. ⁴⁰ Effusa est contemptio super principes: et errare fecit eos in invio, et non in via. ⁴¹ Et adjuvit pauperem de inopia, et posuit sicut oves familias. ⁴² Videbunt recti, et lætabuntur; et omnis iniquitas oppilabit os suum. ⁴³ Quis sapiens, et custodiet hæc, et intelliget misericordias Domini?] ⁴⁴ ⁴⁵ ⁴⁶ ⁴⁷ ⁴⁸ ¹⁰⁷ ¹ [Paratum cor meum, Deus, paratum cor meum; cantabo, et psallam in gloria mea. ² ³ Exsurge, gloria mea; exsurge, psalterium et cithara; exsurgam diluculo. ⁴ Confitebor tibi in populis, Domine, et psallam tibi in nationibus: ⁵ quia magna est super cælos misericordia tua, et usque ad nubes veritas tua. ⁶ Exaltare super cælos, Deus, et super omnem terram gloria tua: ⁷ ut liberentur dilecti tui. Salvum fac dextera tua, et exaudi me. ⁸ Deus locutus est in sancto suo: Exsultabo, et dividam Sichimam; et convallem tabernaculorum dimetiar. ⁹ Meus est Galaad, et meus est Manasses, et Ephraim susceptio capitis mei. Juda rex meus; ¹⁰ Moab lebes spei meæ: in Idumæam extendam calceamentum meum; mihi alienigenæ amici facti sunt. ¹¹ Quis deducet me in civitatem munitam? quis deducet me usque in Idumæam? ¹² nonne tu, Deus, qui repulisti nos? et non exibis, Deus, in virtutibus nostris? ¹³ Da nobis auxilium de tribulatione, quia vana salus hominis. ¹⁴ In Deo faciemus virtutem; et ipse ad nihilum deducet inimicos nostros.] ¹⁵ ¹⁶ ¹⁷ ¹⁸ ¹⁹ ²⁰ ²¹ ²² ²³ ²⁴ ²⁵ ²⁶ ²⁷ ²⁸ ²⁹ ³⁰ ³¹ ³² ³³ ³⁴ ³⁵ ³⁶ ³⁷ ³⁸ ³⁹ ⁴⁰ ⁴¹ ⁴² ⁴³ ¹⁰⁸ ¹ [Deus, laudem meam ne tacueris, quia os peccatoris et os dolosi super me apertum est. ² ³ Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me: et expugnaverunt me gratis. ⁴ Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi; ego autem orabam. ⁵ Et posuerunt adversum me mala pro bonis, et odium pro dilectione mea. ⁶ Constitue super eum peccatorem, et diabolus stet a dextris ejus. ⁷ Cum judicatur, exeat condemnatus; et oratio ejus fiat in peccatum. ⁸ Fiant dies ejus pauci, et episcopatum ejus accipiat alter. ⁹ Fiant filii ejus orphani, et uxor ejus vidua. ¹⁰ Nutantes transferantur filii ejus et mendicent, et ejiciantur de habitationibus suis. ¹¹ Scrutetur fœnerator omnem substantiam ejus, et diripiant alieni labores ejus. ¹² Non sit illi adjutor, nec sit qui misereatur pupillis ejus. ¹³ Fiant nati ejus in interitum; in generatione una deleatur nomen ejus. ¹⁰⁹ ¹ [Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum. ² Virgam virtutis tuæ emittet Dominus ex Sion: dominare in medio inimicorum tuorum. ³ Tecum principium in die virtutis tuæ in splendoribus sanctorum: ex utero, ante luciferum, genui te. ⁴ Juravit Dominus, et non pœnitebit eum: Tu es sacerdos in æternum secundum ordinem Melchisedech. ⁵ Dominus a dextris tuis; confregit in die iræ suæ reges. ⁶ Judicabit in nationibus, implebit ruinas; conquassabit capita in terra multorum. ⁷ De torrente in via bibet; propterea exaltabit caput.] ⁸ ⁹ ¹⁰ ¹¹ ¹² ¹³ ¹⁴ ¹⁵ ¹⁶ ¹⁷ ¹⁸ ¹⁹ ²⁰ ²¹ ²² ²³ ²⁴ ²⁵ ²⁶ ²⁷ ²⁸ ²⁹ ³⁰ ³¹ ¹¹⁰ ¹ Alleluja. [Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo, in consilio justorum, et congregatione. ² Magna opera Domini: exquisita in omnes voluntates ejus. ³ Confessio et magnificentia opus ejus, et justitia ejus manet in sæculum sæculi. ⁴ Memoriam fecit mirabilium suorum, misericors et miserator Dominus. ⁵ Escam dedit timentibus se; memor erit in sæculum testamenti sui. ⁶ Virtutem operum suorum annuntiabit populo suo, ⁷ ut det illis hæreditatem gentium. Opera manuum ejus veritas et judicium. ¹¹¹ ¹ Alleluja, [Beatus vir qui timet Dominum: in mandatis ejus volet nimis. ² Potens in terra erit semen ejus; generatio rectorum benedicetur. ³ Gloria et divitiæ in domo ejus, et justitia ejus manet in sæculum sæculi. ⁴ Exortum est in tenebris lumen rectis: misericors, et miserator, et justus. ⁵ Jucundus homo qui miseretur et commodat; disponet sermones suos in judicio: ⁶ quia in æternum non commovebitur. ⁷ In memoria æterna erit justus; ab auditione mala non timebit. Paratum cor ejus sperare in Domino, ⁸ confirmatum est cor ejus; non commovebitur donec despiciat inimicos suos. ⁹ Dispersit, dedit pauperibus; justitia ejus manet in sæculum sæculi: cornu ejus exaltabitur in gloria. ¹⁰ Peccator videbit, et irascetur; dentibus suis fremet et tabescet: desiderium peccatorum peribit.] ¹¹² ¹ Alleluja. [Laudate, pueri, Dominum; laudate nomen Domini. ² Sit nomen Domini benedictum ex hoc nunc et usque in sæculum. ³ A solis ortu usque ad occasum laudabile nomen Domini. ⁴ Excelsus super omnes gentes Dominus, et super cælos gloria ejus. ⁵ Quis sicut Dominus Deus noster, qui in altis habitat, ⁶ et humilia respicit in cælo et in terra? ⁷ Suscitans a terra inopem, et de stercore erigens pauperem: ⁸ ut collocet eum cum principibus, cum principibus populi sui. ⁹ Qui habitare facit sterilem in domo, matrem filiorum lætantem.] ¹⁰ ¹¹³ ¹ [In exitu Israël de Ægypto, domus Jacob de populo barbaro, ² facta est Judæa sanctificatio ejus; Israël potestas ejus. ³ Mare vidit, et fugit; Jordanis conversus est retrorsum. ⁴ Montes exsultaverunt ut arietes, et colles sicut agni ovium. ⁵ Quid est tibi, mare, quod fugisti? et tu, Jordanis, quia conversus es retrorsum? ⁶ montes, exsultastis sicut arietes? et colles, sicut agni ovium? ⁷ A facie Domini mota est terra, a facie Dei Jacob: ⁸ qui convertit petram in stagna aquarum, et rupem in fontes aquarum. ⁹ Non nobis, Domine, non nobis, sed nomini tuo da gloriam: ¹¹⁴ ¹ [Dilexi, quoniam exaudiet Dominus vocem orationis meæ. ² Quia inclinavit aurem suam mihi, et in diebus meis invocabo. ³ Circumdederunt me dolores mortis; et pericula inferni invenerunt me. Tribulationem et dolorem inveni, ⁴ et nomen Domini invocavi: o Domine, libera animam meam. ⁵ Misericors Dominus et justus, et Deus noster miseretur. ⁶ Custodiens parvulos Dominus; humiliatus sum, et liberavit me. ⁷ Convertere, anima mea, in requiem tuam, quia Dominus benefecit tibi: ⁸ quia eripuit animam meam de morte, oculos meos a lacrimis, pedes meos a lapsu. ¹¹⁵ ¹ [Credidi, propter quod locutus sum; ego autem humiliatus sum nimis. ² Ego dixi in excessu meo: Omnis homo mendax. ³ Quid retribuam Domino pro omnibus quæ retribuit mihi? ⁴ Calicem salutaris accipiam, et nomen Domini invocabo. ⁵ Vota mea Domino reddam coram omni populo ejus. ⁶ Pretiosa in conspectu Domini mors sanctorum ejus. ⁷ O Domine, quia ego servus tuus; ego servus tuus, et filius ancillæ tuæ. Dirupisti vincula mea: ⁸ tibi sacrificabo hostiam laudis, et nomen Domini invocabo. ⁹ Vota mea Domino reddam in conspectu omnis populi ejus; ¹⁰ in atriis domus Domini, in medio tui, Jerusalem.] ¹¹ ¹² ¹³ ¹⁴ ¹⁵ ¹⁶ ¹⁷ ¹⁸ ¹¹⁶ ¹ [Laudate Dominum, omnes gentes; laudate eum, omnes populi. ² Quoniam confirmata est super nos misericordia ejus, et veritas Domini manet in æternum.] ³ ⁴ ⁵ ⁶ ⁷ ⁸ ⁹ ¹⁰ ¹¹ ¹² ¹³ ¹⁴ ¹⁵ ¹⁶ ¹⁷ ¹⁸ ¹⁹ ¹¹⁷ ¹ [Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus. ² Dicat nunc Israël: Quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus. ¹¹⁸ ¹ [ Beati immaculati in via, qui ambulant in lege Domini. ² Beati qui scrutantur testimonia ejus; in toto corde exquirunt eum. ³ Non enim qui operantur iniquitatem in viis ejus ambulaverunt. ⁴ Tu mandasti mandata tua custodiri nimis. ⁵ Utinam dirigantur viæ meæ ad custodiendas justificationes tuas. ⁶ Tunc non confundar, cum perspexero in omnibus mandatis tuis. ⁷ Confitebor tibi in directione cordis, in eo quod didici judicia justitiæ tuæ. ⁸ Justificationes tuas custodiam; non me derelinquas usquequaque. ⁹ In quo corrigit adolescentior viam suam? in custodiendo sermones tuos. ¹⁰ In toto corde meo exquisivi te; ne repellas me a mandatis tuis. ¹¹ In corde meo abscondi eloquia tua, ut non peccem tibi. ¹² Benedictus es, Domine; doce me justificationes tuas. ¹³ In labiis meis pronuntiavi omnia judicia oris tui. ¹⁴ In via testimoniorum tuorum delectatus sum, sicut in omnibus divitiis. ¹⁵ In mandatis tuis exercebor, et considerabo vias tuas. ¹⁶ In justificationibus tuis meditabor: non obliviscar sermones tuos. ¹⁷ Retribue servo tuo, vivifica me, et custodiam sermones tuos. ¹⁸ Revela oculos meos, et considerabo mirabilia de lege tua. ¹⁹ Incola ego sum in terra: non abscondas a me mandata tua. ²⁰ Concupivit anima mea desiderare justificationes tuas in omni tempore. ²¹ Increpasti superbos; maledicti qui declinant a mandatis tuis. ²² Aufer a me opprobrium et contemptum, quia testimonia tua exquisivi. ²³ Etenim sederunt principes, et adversum me loquebantur; servus autem tuus exercebatur in justificationibus tuis. ²⁴ Nam et testimonia tua meditatio mea est, et consilium meum justificationes tuæ. ²⁵ Adhæsit pavimento anima mea: vivifica me secundum verbum tuum. ²⁶ Vias meas enuntiavi, et exaudisti me; doce me justificationes tuas. ²⁷ Viam justificationum tuarum instrue me, et exercebor in mirabilibus tuis. ²⁸ Dormitavit anima mea præ tædio: confirma me in verbis tuis. ²⁹ Viam iniquitatis amove a me, et de lege tua miserere mei. ¹¹⁹ ¹ [Ad Dominum cum tribularer clamavi, et exaudivit me. ² Domine, libera animam meam a labiis iniquis et a lingua dolosa. ³ Quid detur tibi, aut quid apponatur tibi ad linguam dolosam? ⁴ Sagittæ potentis acutæ, cum carbonibus desolatoriis. ⁵ Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est! habitavi cum habitantibus Cedar; ⁶ multum incola fuit anima mea. ⁷ Cum his qui oderunt pacem eram pacificus; cum loquebar illis, impugnabant me gratis.] ⁸ ⁹ ¹⁰ ¹¹ ¹² ¹³ ¹⁴ ¹⁵ ¹⁶ ¹⁷ ¹⁸ ¹⁹ ²⁰ ²¹ ²² ²³ ²⁴ ²⁵ ²⁶ ²⁷ ²⁸ ²⁹ ³⁰ ³¹ ³² ³³ ³⁴ ³⁵ ³⁶ ³⁷ ³⁸ ³⁹ ⁴⁰ ⁴¹ ⁴² ⁴³ ⁴⁴ ⁴⁵ ⁴⁶ ⁴⁷ ⁴⁸ ⁴⁹ ⁵⁰ ⁵¹ ⁵² ⁵³ ⁵⁴ ⁵⁵ ⁵⁶ ⁵⁷ ⁵⁸ ⁵⁹ ⁶⁰ ⁶¹ ⁶² ⁶³ ⁶⁴ ⁶⁵ ⁶⁶ ⁶⁷ ⁶⁸ ⁶⁹ ⁷⁰ ⁷¹ ⁷² ⁷³ ⁷⁴ ⁷⁵ ⁷⁶ ⁷⁷ ⁷⁸ ⁷⁹ ⁸⁰ ⁸¹ ⁸² ⁸³ ⁸⁴ ⁸⁵ ⁸⁶ ⁸⁷ ⁸⁸ ⁸⁹ ⁹⁰ ⁹¹ ⁹² ⁹³ ⁹⁴ ⁹⁵ ⁹⁶ ⁹⁷ ⁹⁸ ⁹⁹ ¹⁰⁰ ¹⁰¹ ¹⁰² ¹⁰³ ¹⁰⁴ ¹⁰⁵ ¹⁰⁶ ¹⁰⁷ ¹⁰⁸ ¹⁰⁹ ¹¹⁰ ¹¹¹ ¹¹² ¹¹³ ¹¹⁴ ¹¹⁵ ¹¹⁶ ¹¹⁷ ¹¹⁸ ¹¹⁹ ¹²⁰ ¹²¹ ¹²² ¹²³ ¹²⁴ ¹²⁵ ¹²⁶ ¹²⁷ ¹²⁸ ¹²⁹ ¹³⁰ ¹³¹ ¹³² ¹³³ ¹³⁴ ¹³⁵ ¹³⁶ ¹³⁷ ¹³⁸ ¹³⁹ ¹⁴⁰ ¹⁴¹ ¹⁴² ¹⁴³ ¹⁴⁴ ¹⁴⁵ ¹⁴⁶ ¹⁴⁷ ¹⁴⁸ ¹⁴⁹ ¹⁵⁰ ¹⁵¹ ¹⁵² ¹⁵³ ¹⁵⁴ ¹⁵⁵ ¹⁵⁶ ¹⁵⁷ ¹⁵⁸ ¹⁵⁹ ¹⁶⁰ ¹⁶¹ ¹⁶² ¹⁶³ ¹⁶⁴ ¹⁶⁵ ¹⁶⁶ ¹⁶⁷ ¹⁶⁸ ¹⁶⁹ ¹⁷⁰ ¹⁷¹ ¹⁷² ¹⁷³ ¹⁷⁴ ¹⁷⁵ ¹⁷⁶