PBG(i)
2 Pod wszystkiem niebem prosto go wypuszcza, a światłość jego po wszystkich kończynach ziemi.
3 Za nią wnet huczy dźwiękiem, grzmi głosem zacności swojej, i nie odkłada innych rzeczy, gdy bywa słyszany głos jego.
4 Dziwnie Bóg grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy.
5 Bo mówi do śniegu: Padaj na ziemię; także i do deszczu wolnego, i do deszczu gwałtownego.
6 Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.
7 Tedy zwierz wchodzi do jaskini, a w jamach swoich zostaje.
8 Wicher z skrytych miejsc wychodzi, a zima z wiatrów północnych.
9 Tchnieniem swojem Bóg czyni lód, tak iż się szerokość wód ściska.
10 Także dla pokropienia ziemi obciąża obłok, i rozpędza chmurę światłem swojem.
11 A ten się obraca w koło według rady jego, aby czynił wszystko, co Bóg rozkaże, na oblicze okręgu ziemskiego.