Proverbs 24:11 Cross References - Clementine_Vulgate

¹¹ [Erue eos qui ducuntur ad mortem, et qui trahuntur ad interitum, liberare ne cesses.

⁸ Dixitque Abisai ad David: Conclusit Deus inimicum tuum hodie in manus tuas: nunc ergo perfodiam eum lancea in terra semel, et secundo opus non erit. ⁹ Et dixit David ad Abisai: Ne interficias eum: quis enim extendet manum suam in christum Domini, et innocens erit?

¹⁷ Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam prædam.

⁴ Super populum tuum malignaverunt consilium, et cogitaverunt adversus sanctos tuos.

⁶ [Nonne hoc est magis jejunium quod elegi? Dissolve colligationes impietatis, solve fasciculos deprimentes, dimitte eos qui confracti sunt liberos, et omne opus dirumpe; ⁷ frange esurienti panem tuum, et egenos vagosque induc in domum tuam; cum videris nudum, operi eum, et carnem tuam ne despexeris.

³¹ { Accidit autem ut sacerdos quidam descenderet eadem via: et viso illo præterivit.} ³² { Similiter et Levita, cum esset secus locum, et videret eum, pertransiit.}

²³ At illi instabant vocibus magnis postulantes ut crucifigeretur: et invalescebant voces eorum. ²⁴ Et Pilatus adjudicavit fieri petitionem eorum. ²⁵ Dimisit autem illis eum qui propter homicidium et seditionem missus fuerat in carcerem, quem petebant: Jesum vero tradidit voluntati eorum.

¹⁷ Apprehendentes autem omnes Sosthenem principem synagogæ, percutiebant eum ante tribunal: et nihil eorum Gallioni curæ erat.

³¹ Quærentibus autem eum occidere, nuntiatum est tribuno cohortis quia tota confunditur Jerusalem. ³² Qui statim, assumptis militibus et centurionibus, decurrit ad illos. Qui cum vidissent tribunum et milites, cessaverunt percutere Paulum.

¹⁰ Et cum magna dissensio facta esset, timens tribunus ne discerperetur Paulus ab ipsis, jussit milites descendere, et rapere eum de medio eorum, ac deducere eum in castra.

²³ Et vocatis duobus centurionibus, dixit illis: Parate milites ducentos ut eant usque Cæsaream, et equites septuaginta, et lancearios ducentos a tertia hora noctis, ²⁴ et jumenta præparate ut imponentes Paulum, salvum perducerent ad Felicem præsidem. ²⁵ (Timuit enim ne forte raperent eum Judæi, et occiderent, et ipse postea calumniam sustineret, tamquam accepturus pecuniam.) ²⁶ Scribens epistolam continentem hæc: Claudius Lysias optimo præsidi Felici, salutem. ²⁷ Virum hunc comprehensum a Judæis, et incipientem interfici ab eis, superveniens cum exercitu eripui, cognito quia Romanus est. ²⁸ Volensque scire causam quam objiciebant illi, deduxi eum in concilium eorum. ²⁹ Quem inveni accusari de quæstionibus legis ipsorum, nihil vero dignum morte aut vinculis habentem criminis. ³⁰ Et cum mihi perlatum esset de insidiis quas paraverant illi, misi eum ad te, denuntians et accusatoribus ut dicant apud te. Vale. ³¹ Milites ergo secundum præceptum sibi assumentes Paulum, duxerunt per noctem in Antipatridem. ³² Et postera die dimissis equitibus ut cum eo irent, reversi sunt ad castra. ³³ Qui cum venissent Cæsaream, et tradidissent epistolam præsidi, statuerunt ante illum et Paulum. ³⁴ Cum legisset autem, et interrogasset de qua provincia esset, et cognoscens quia de Cilicia: ³⁵ Audiam te, inquit, cum accusatores tui venerint. Jussitque in prætorio Herodis custodiri eum.

¹⁶ In hoc cognovimus caritatem Dei, quoniam ille animam suam pro nobis posuit: et nos debemus pro fratribus animas ponere. ¹⁷ Qui habuerit substantiam hujus mundi, et viderit fratrem suum necessitatem habere, et clauserit viscera sua ab eo: quomodo caritas Dei manet in eo?