Psalms 57 Cross References - Clementine_Vulgate

¹ [Si vere utique justitiam loquimini, recta judicate, filii hominum. ^{2 3} Etenim in corde iniquitates operamini; in terra injustitias manus vestræ concinnant. ⁴ Alienati sunt peccatores a vulva; erraverunt ab utero: locuti sunt falsa. ⁵ Furor illis secundum similitudinem serpentis, sicut aspidis surdæ et obturantis aures suas, ⁶ quæ non exaudiet vocem incantantium, et venefici incantantis sapienter. ⁷ Deus conteret dentes eorum in ore ipsorum; molas leonum confringet Dominus. ⁸ Ad nihilum devenient tamquam aqua decurrens; intendit arcum suum donec infirmentur. ⁹ Sicut cera quæ fluit auferentur; supercecidit ignis, et non viderunt solem. ¹⁰ Priusquam intelligerent spinæ vestræ rhamnum, sicut viventes sic in ira absorbet eos. ¹¹ Lætabitur justus cum viderit vindictam; manus suas lavabit in sanguine peccatoris.

⁹ Ecce ego statuam pactum meum vobiscum, et cum semine vestro post vos: ¹⁰ et ad omnem animam viventem, quæ est vobiscum, tam in volucribus quam in jumentis et pecudibus terræ cunctis, quæ egressa sunt de arca, et universis bestiis terræ. ¹¹ Statuam pactum meum vobiscum, et nequaquam ultra interficietur omnis caro aquis diluvii, neque erit deinceps diluvium dissipans terram. ¹² Dixitque Deus: Hoc signum fœderis quod do inter me et vos, et ad omnem animam viventem, quæ est vobiscum in generationes sempiternas: ¹³ arcum meum ponam in nubibus, et erit signum fœderis inter me et inter terram. ¹⁴ Cumque obduxero nubibus cælum, apparebit arcus meus in nubibus: ¹⁵ et recordabor fœderis mei vobiscum, et cum omni anima vivente quæ carnem vegetat: et non erunt ultra aquæ diluvii ad delendum universam carnem. ¹⁶ Eritque arcus in nubibus, et videbo illum, et recordabor fœderis sempiterni quod pactum est inter Deum et omnem animam viventem universæ carnis quæ est super terram. ¹⁷ Dixitque Deus ad Noë: Hoc erit signum fœderis, quod constitui inter me et omnem carnem super terram.

²¹ Vivo ego: et implebitur gloria Domini universa terra.

²⁴ Ecce populus ut leæna consurget, et quasi leo erigetur: non accubabit donec devoret prædam, et occisorum sanguinem bibat.]

¹² Surge, surge Debbora; surge, surge, et loquere canticum: surge Barac, et apprehende captivos tuos, fili Abinoëm.

²⁰ Sin autem perverse: egrediatur ignis ex eo, et consumat habitatores Sichem, et oppidum Mello: egrediaturque ignis de viris Sichem, et de oppido Mello, et devoret Abimelech.

¹² Reddat tibi Dominus pro opere tuo, et plenam mercedem recipias a Domino Deo Israël, ad quem venisti, et sub cujus confugisti alas.

¹ Abiit ergo David inde, et fugit in speluncam Odollam. Quod cum audissent fratres ejus, et omnis domus patris ejus, descenderunt ad eum illuc.

²² Abite ergo, oro, et diligentius præparate, et curiosius agite, et considerate locum ubi sit pes ejus, vel quis viderit eum ibi: recogitat enim de me, quod callide insidier ei. ²³ Considerate, et videte omnia latibula ejus in quibus absconditur: et revertimini ad me ad rem certam, ut vadam vobiscum. Quod si etiam in terram se abstruserit, perscrutabor eum in cunctis millibus Juda. ²⁴ At illi surgentes abierunt in Ziph ante Saul: David autem et viri ejus erant in deserto Maon, in campestribus ad dexteram Jesimon. ²⁵ Ivit ergo Saul et socii ejus ad quærendum eum. Et nuntiatum est David: statimque descendit ad petram, et versabatur in deserto Maon: quod cum audisset Saul, persecutus est David in deserto Maon. ²⁶ Et ibat Saul ad latus montis ex parte una: David autem et viri ejus erant in latere montis ex parte altera. Porro David desperabat se posse evadere a facie Saul: itaque Saul et viri ejus in modum coronæ cingebant David et viros ejus, ut caperent eos.

³ Assumens ergo Saul tria millia electorum virorum ex omni Israël, perrexit ad investigandum David et viros ejus, etiam super abruptissimas petras, quæ solis ibicibus perviæ sunt.

⁸ Et confregit David viros suos sermonibus, et non permisit eos ut consurgerent in Saul: porro Saul exsurgens de spelunca, pergebat cœpto itinere.

¹ Locutusque est David rex ad omnem ecclesiam: Salomonem filium meum unum elegit Deus, adhuc puerum et tenellum: opus namque grande est, neque enim homini præparatur habitatio, sed Deo.

³¹ Si non dixerunt viri tabernaculi mei: Quis det de carnibus ejus, ut saturemur?

¹ [Quare fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania?

¹² Apprehendite disciplinam, nequando irascatur Dominus, et pereatis de via justa. (2:13) Cum exarserit in brevi ira ejus, beati omnes qui confidunt in eo.]

¹⁵ Ecce parturiit injustitiam; concepit dolorem, et peperit iniquitatem. ¹⁶ Lacum aperuit, et effodit eum; et incidit in foveam quam fecit.

¹ [Domine, Dominus noster, quam admirabile est nomen tuum in universa terra! quoniam elevata est magnificentia tua super cælos.

⁹ volucres cæli, et pisces maris qui perambulant semitas maris.

¹⁰ Et factus est Dominus refugium pauperi; adjutor in opportunitatibus, in tribulatione.

¹⁵ qui exaltas me de portis mortis, ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion: ¹⁶ exultabo in salutari tuo. Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt; in laqueo isto quem absconderunt comprehensus est pes eorum.

⁹

⁵ Dominum non invocaverunt; illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor.

⁹ a facie impiorum qui me afflixerunt. Inimici mei animam meam circumdederunt;

⁷ In tribulatione mea invocavi Dominum, et ad Deum meum clamavi: et exaudivit de templo sancto suo vocem meam; et clamor meus in conspectu ejus introivit in aures ejus. ⁸ Commota est, et contremuit terra; fundamenta montium conturbata sunt, et commota sunt: quoniam iratus est eis.

¹² Et posuit tenebras latibulum suum; in circuitu ejus tabernaculum ejus, tenebrosa aqua in nubibus aëris. ¹³ Præ fulgore in conspectu ejus nubes transierunt; grando et carbones ignis.

⁶ In sole posuit tabernaculum suum; et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo. Exsultavit ut gigas ad currendam viam; ⁷ a summo cælo egressio ejus. Et occursus ejus usque ad summum ejus; nec est qui se abscondat a calore ejus. ⁸ Lex Domini immaculata, convertens animas; testimonium Domini fidele, sapientiam præstans parvulis. ⁹ Justitiæ Domini rectæ, lætificantes corda; præceptum Domini lucidum, illuminans oculos. ¹⁰ Timor Domini sanctus, permanens in sæculum sæculi; judicia Domini vera, justificata in semetipsa, ¹¹ desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum, et dulciora super mel et favum. ¹² Etenim servus tuus custodit ea; in custodiendis illis retributio multa. ¹³ Delicta quis intelligit? ab occultis meis munda me; ¹⁴ et ab alienis parce servo tuo. Si mei non fuerint dominati, tunc immaculatus ero, et emundabor a delicto maximo. ¹⁵ Et erunt ut complaceant eloquia oris mei, et meditatio cordis mei in conspectu tuo semper. Domine, adjutor meus, et redemptor meus.] ^{16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49}

^{49 50}

¹³ Circumdederunt me vituli multi; tauri pingues obsederunt me.

^{13 14 15 16}

^{22 23}

¹² Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium, et vicinis meis valde, et timor notis meis; qui videbant me foras fugerunt a me.

⁴ Confundantur et revereantur quærentes animam meam; avertantur retrorsum et confundantur cogitantes mihi mala.

⁷ Justitia tua sicut montes Dei; judicia tua abyssus multa. Homines et jumenta salvabis, Domine, ⁸ quemadmodum multiplicasti misericordiam tuam, Deus. Filii autem hominum in tegmine alarum tuarum sperabunt.

¹⁷

⁵ Revela Domino viam tuam, et spera in eo, et ipse faciet.

⁷ Subditus esto Domino, et ora eum. Noli æmulari in eo qui prosperatur in via sua; in homine faciente injustitias.

¹¹ Tu autem, Domine, miserere mei, et resuscita me; et retribuam eis.

⁶

³ Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos; afflixisti populos, et expulisti eos.

² Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in iniquitatibus; non est qui faciat bonum.

²¹

¹ [Miserere mei, Deus, miserere mei, quoniam in te confidit anima mea. Et in umbra alarum tuarum sperabo, donec transeat iniquitas.

¹ [Miserere mei, Deus, miserere mei, quoniam in te confidit anima mea. Et in umbra alarum tuarum sperabo, donec transeat iniquitas. ²

²

⁵ Furor illis secundum similitudinem serpentis, sicut aspidis surdæ et obturantis aures suas,

¹¹ Lætabitur justus cum viderit vindictam; manus suas lavabit in sanguine peccatoris.

¹ [Eripe me de inimicis meis, Deus meus, et ab insurgentibus in me libera me.

⁶ Exsurge in occursum meum, et vide: et tu, Domine Deus virtutum, Deus Israël, intende ad visitandas omnes gentes: non miserearis omnibus qui operantur iniquitatem.

¹ [Deus, repulisti nos, et destruxisti nos; iratus es, et misertus es nobis.

⁷ Salvum fac dextera tua, et exaudi me.

⁴ Quousque irruitis in hominem? interficitis universi vos, tamquam parieti inclinato et maceriæ depulsæ.

⁷ quia ipse Deus meus et salvator meus, adjutor meus, non emigrabo.

⁷ Scrutati sunt iniquitates; defecerunt scrutantes scrutinio. Accedet homo ad cor altum,

³ Exaudi orationem meam; ad te omnis caro veniet.

^{13 14 15 16}

¹⁹ Et benedictum nomen majestatis ejus in æternum, et replebitur majestate ejus omnis terra. Fiat, fiat.]

¹⁹ Quomodo facti sunt in desolationem? subito defecerunt: perierunt propter iniquitatem suam.

¹⁰ Quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia; tu es Deus solus. ¹¹ Deduc me, Domine, in via tua, et ingrediar in veritate tua; lætetur cor meum, ut timeat nomen tuum.

¹ [Domine, refugium factus es nobis a generatione in generationem. ² Priusquam montes fierent, aut formaretur terra et orbis, a sæculo et usque in sæculum tu es, Deus.

¹ [Bonum est confiteri Domino, et psallere nomini tuo, Altissime:

⁴ in decachordo, psalterio; cum cantico, in cithara.

⁹ tu autem Altissimus in æternum, Domine.

³ Ignis ante ipsum præcedet, et inflammabit in circuitu inimicos ejus.

¹¹ Potabunt omnes bestiæ agri; expectabunt onagri in siti sua.

¹ [Deus, laudem meam ne tacueris, quia os peccatoris et os dolosi super me apertum est.

¹ [Deus, laudem meam ne tacueris, quia os peccatoris et os dolosi super me apertum est. ²

^{2 3} Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me: et expugnaverunt me gratis.

³ Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me: et expugnaverunt me gratis. ⁴ Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi; ego autem orabam.

⁴ Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi; ego autem orabam. ⁵ Et posuerunt adversum me mala pro bonis, et odium pro dilectione mea.

⁷ Suscitans a terra inopem, et de stercore erigens pauperem:

⁴ Montes exsultaverunt ut arietes, et colles sicut agni ovium. ⁵ Quid est tibi, mare, quod fugisti? et tu, Jordanis, quia conversus es retrorsum? ⁶ montes, exsultastis sicut arietes? et colles, sicut agni ovium?

^{76 77}

¹ [In convertendo Dominus captivitatem Sion, facti sumus sicut consolati.

² In salicibus in medio ejus suspendimus organa nostra: ³ quia illic interrogaverunt nos, qui captivos duxerunt nos, verba cantionum; et qui abduxerunt nos: Hymnum cantate nobis de canticis Sion.

¹ [Domine, probasti me, et cognovisti me;

⁴ et omnes vias meas prævidisti, quia non est sermo in lingua mea. ⁵ Ecce, Domine, tu cognovisti omnia, novissima et antiqua. Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.

⁸ Si ascendero in cælum, tu illic es; si descendero in infernum, ades.

⁵ Corripiet me justus in misericordia, et increpabit me: oleum autem peccatoris non impinguet caput meum. Quoniam adhuc et oratio mea in beneplacitis eorum:

¹ [Domine, exaudi orationem meam; auribus percipe obsecrationem meam in veritate tua; exaudi me in tua justitia.

³ Quia persecutus est inimicus animam meam; humiliavit in terra vitam meam; collocavit me in obscuris, sicut mortuos sæculi.

⁴ Homo vanitati similis factus est; dies ejus sicut umbra prætereunt.

⁵ Magnificentiam gloriæ sanctitatis tuæ loquentur, et mirabilia tua narrabunt. ⁶ Et virtutem terribilium tuorum dicent, et magnitudinem tuam narrabunt. ⁷ Memoriam abundantiæ suavitatis tuæ eructabunt, et justitia tua exsultabunt.

¹⁰ Regnabit Dominus in sæcula; Deus tuus, Sion, in generationem et generationem.] ^{11 12}

¹⁴

¹³ quia exaltatum est nomen ejus solius.

³ Laudate eum in sono tubæ; laudate eum in psalterio et cithara.

¹⁸ Est qui promittit, et quasi gladio pungitur conscientiæ: lingua autem sapientium sanitas est.

¹⁸ Jaculum, et gladius, et sagitta acuta, homo qui loquitur contra proximum suum falsum testimonium.

¹⁰ Qui decipit justos in via mala, in interitu suo corruet, et simplices possidebunt bona ejus.

¹⁵ Leo rugiens et ursus esuriens, princeps impius super populum pauperem.

⁵ Homo qui blandis fictisque sermonibus loquitur amico suo rete expandit gressibus ejus.

¹⁴ generatio quæ pro dentibus gladios habet, et commandit molaribus suis, ut comedat inopes de terra, et pauperes ex hominibus.

¹¹ Oculi sublimes hominis humiliati sunt, et incurvabitur altitudo virorum; exaltabitur autem Dominus solus in die illa.

¹⁷ et incurvabitur sublimitas hominum, et humiliabitur altitudo virorum, et elevabitur Dominus solus in die illa;

³ Et clamabant alter ad alterum, et dicebant: [Sanctus, sanctus, sanctus Dominus, Deus exercituum; plena est omnis terra gloria ejus.]

²⁵ Adhuc enim paululum modicumque, et consummabitur indignatio et furor meus super scelus eorum.

⁴ Et dicetis in die illa: Confitemini Domino et invocate nomen ejus; notas facite in populis adinventiones ejus; mementote quoniam excelsum est nomen ejus.

¹⁵ Propter hoc in doctrinis glorificate Dominum; in insulis maris nomen Domini Dei Israël.

¹² Domine, dabis pacem nobis: omnia enim opera nostra operatus es nobis.

²⁰ Vade, populus meus, intra in cubicula tua; claude ostia tua super te, abscondere modicum ad momentum, donec pertranseat indignatio.

²⁰ Et nunc, Domine Deus noster, salva nos de manu ejus, et cognoscant omnia regna terræ quia tu es Dominus solus.

¹⁰ Quis ex vobis timens Dominum, audiens vocem servi sui? Qui ambulavit in tenebris, et non est lumen ei, speret in nomine Domini, et innitatur super Deum suum.

¹ [Consurge, consurge, induere fortitudine tua, Sion! induere vestimentis gloriæ tuæ, Jerusalem, civitas Sancti, quia non adjiciet ultra ut pertranseat per te incircumcisus et immundus.

⁹ Gaudete, et laudate simul, deserta Jerusalem, quia consolatus est Dominus populum suum; redemit Jerusalem.

⁷ Ad punctum in modico dereliqui te, et in miserationibus magnis congregabo te. ⁸ In momento indignationis abscondi faciem meam parumper a te; et in misericordia sempiterna misertus sum tui, dixit redemptor tuus, Dominus. ⁹ Sicut in diebus Noë istud mihi est, cui juravi ne inducerem aquas Noë ultra super terram; sic juravi ut non irascar tibi, et non increpem te. ¹⁰ Montes enim commovebuntur, et colles contremiscent; misericordia autem mea non recedet a te, et fœdus pacis meæ non movebitur, dixit miserator tuus Dominus.

¹⁵ Quia hæc dicit Excelsus, et Sublimis, habitans æternitatem, et sanctum nomen ejus: in excelso et in sancto habitans, et cum contrito et humili spiritu: ut vivificet spiritum humilium, et vivificet cor contritorum.

²² Deus meus misit angelum suum, et conclusit ora leonum, et non nocuerunt mihi: quia coram eo justitia inventa est in me: sed et coram te, rex, delictum non feci. ²³ Tunc vehementer rex gavisus est super eo, et Danielem præcepit educi de lacu: eductusque est Daniel de lacu, et nulla læsio inventa est in eo, quia credidit Deo suo. ²⁴ Jubente autem rege, adducti sunt viri illi, qui accusaverant Danielem: et in lacum leonum missi sunt, ipsi, et filii, et uxores eorum: et non pervenerunt usque ad pavimentum laci, donec arriperent eos leones, et omnia ossa eorum comminuerunt.

² qui odio habetis bonum, et diligitis malum; qui violenter tollitis pelles eorum desuper eis, et carnem eorum desuper ossibus eorum; ³ qui comederunt carnem populi mei, et pellem eorum desuper excoriaverunt, et ossa eorum confregerunt, et conciderunt sicut in lebete, et quasi carnem in medio ollæ?

² Periit sanctus de terra, et rectus in hominibus non est: omnes in sanguine insidiantur; vir fratrem suum ad mortem venatur.

¹⁴ Quia replebitur terra, ut cognoscant gloriam Domini, quasi aquæ operientes mare.

³ Deus ab austro veniet, et Sanctus de monte Pharan: operuit cælos gloria ejus, et laudis ejus plena est terra.

⁹ { Sic ergo vos orabitis: [Pater noster, qui es in cælis, sanctificetur nomen tuum.} ¹⁰ { Adveniat regnum tuum; fiat voluntas tua, sicut in cælo et in terra.}

²² { Et nisi breviati fuissent dies illi, non fieret salva omnis caro: sed propter electos breviabuntur dies illi.}

³⁷ Et assumpto Petro, et duobus filiis Zebedæi, cœpit contristari et mœstus esse. ³⁸ { Tunc ait illis: Tristis est anima mea usque ad mortem: sustinete hic, et vigilate mecum.}

² Et ecce terræmotus factus est magnus. Angelus enim Domini descendit de cælo: et accedens revolvit lapidem, et sedebat super eum: ³ erat autem aspectus ejus sicut fulgur: et vestimentum ejus sicut nix. ⁴ Præ timore autem ejus exterriti sunt custodes, et facti sunt velut mortui. ⁵ Respondens autem angelus dixit mulieribus: Nolite timere vos: scio enim, quod Jesum, qui crucifixus est, quæritis. ⁶ Non est hic: surrexit enim, sicut dixit: venite, et videte locum ubi positus erat Dominus.

³⁴ { Jerusalem, Jerusalem, quæ occidis prophetas, et lapidas eos qui mittuntur ad te, quoties volui congregare filios tuos quemadmodum avis nidum suum sub pennis, et noluisti?}

¹⁷ quia lex per Moysen data est, gratia et veritas per Jesum Christum facta est.

¹⁰ { Respondit Jesus, et dixit ei: Si scires donum Dei, et quis est qui dicit tibi: Da mihi bibere, tu forsitan petisses ab eo, et dedisset tibi aquam vivam.} ¹¹ Dicit ei mulier: Domine, neque in quo haurias habes, et puteus altus est: unde ergo habes aquam vivam?

²⁰ { Amen, amen dico vobis: quia plorabitis, et flebitis vos, mundus autem gaudebit; vos autem contristabimini, sed tristitia vestra vertetur in gaudium.}

²⁶ { propter hoc lætatum est cor meum, et exsultavit lingua mea, insuper et caro mea requiescet in spe:}

¹¹ Et Petrus ad se reversus, dixit: Nunc scio vere quia misit Dominus angelum suum, et eripuit me de manu Herodis, et de omni exspectatione plebis Judæorum.

³ Non solum autem, sed et gloriamur in tribulationibus: scientes quod tribulatio patientiam operatur:

⁹ gentes autem super misericordia honorare Deum, sicut scriptum est: Propterea confitebor tibi in gentibus, Domine, et nomini tuo cantabo.

²⁰ gratias agentes semper pro omnibus in nomine Domini nostri Jesu Christi Deo et Patri,

⁶ ut communicatio fidei tuæ evidens fiat in agnitione omnis operis boni, quod est in vobis in Christo Jesu.

¹² Itaque carissimi mei (sicut semper obedistis), non ut in præsentia mei tantum, sed multo magis nunc in absentia mea, cum metu et tremore vestram salutem operamini.

¹⁷ In quo abundantius volens Deus ostendere pollicitationis hæredibus, immobilitatem consilii sui, interposuit jusjurandum: ¹⁸ ut per duas res immobiles, quibus impossibile est mentiri Deum, fortissimum solatium habeamus, qui confugimus ad tenendam propositam spem,

²¹ aptet vos in omni bono, ut faciatis ejus voluntatem: faciens in vobis quod placeat coram se per Jesum Christum: cui est gloria in sæcula sæculorum. Amen.

⁶ Et lingua ignis est, universitas iniquitatis. Lingua constituitur in membris nostris, quæ maculat totum corpus, et inflammat rotam nativitatis nostræ inflammata a gehenna.

¹⁰ Exemplum accipite, fratres, exitus mali, laboris, et patientiæ, prophetas qui locuti sunt in nomine Domini. ¹¹ Ecce beatificamus eos qui sustinuerunt. Sufferentiam Job audistis, et finem Domini vidistis, quoniam misericors Dominus est, et miserator.

¹⁴ Et dixi illi: Domine mi, tu scis. Et dixit mihi: Hi sunt, qui venerunt de tribulatione magna, et laverunt stolas suas, et dealbaverunt eas in sanguine Agni.

³ et cantantes canticum Moysi servi Dei, et canticum Agni, dicentes: Magna et mirabilia sunt opera tua, Domine Deus omnipotens: justæ et veræ sunt viæ tuæ, Rex sæculorum. ⁴ Quis non timebit te, Domine, et magnificabit nomen tuum? quia solus pius es: quoniam omnes gentes venient, et adorabunt in conspectu tuo, quoniam judicia tua manifesta sunt.

¹⁵ Et de ore ejus procedit gladius ex utraque parte acutus, ut in ipso percutiat gentes. Et ipse reget eas in virga ferrea: et ipse calcat torcular vini furoris iræ Dei omnipotentis.

⁴ et absterget Deus omnem lacrimam ab oculis eorum: et mors ultra non erit, neque luctus, neque clamor, neque dolor erit ultra, quia prima abierunt.