Psalms 88 Cross References - Clementine_Vulgate

¹ [Misericordias Domini in æternum cantabo; in generationem et generationem annuntiabo veritatem tuam in ore meo. ^{2 3} Quoniam dixisti: In æternum misericordia ædificabitur in cælis; præparabitur veritas tua in eis. ⁴ Disposui testamentum electis meis; juravi David servo meo: ⁵ Usque in æternum præparabo semen tuum, et ædificabo in generationem et generationem sedem tuam. ⁶ Confitebuntur cæli mirabilia tua, Domine; etenim veritatem tuam in ecclesia sanctorum. ⁷ Quoniam quis in nubibus æquabitur Domino; similis erit Deo in filiis Dei? ⁸ Deus, qui glorificatur in consilio sanctorum, magnus et terribilis super omnes qui in circuitu ejus sunt. ⁹ Domine Deus virtutum, quis similis tibi? potens es, Domine, et veritas tua in circuitu tuo. ¹⁰ Tu dominaris potestati maris; motum autem fluctuum ejus tu mitigas. ¹¹ Tu humiliasti, sicut vulneratum, superbum; in brachio virtutis tuæ dispersisti inimicos tuos. ¹² Tui sunt cæli, et tua est terra: orbem terræ, et plenitudinem ejus tu fundasti; ¹³ aquilonem et mare tu creasti. Thabor et Hermon in nomine tuo exsultabunt: ¹⁴ tuum brachium cum potentia. Firmetur manus tua, et exaltetur dextera tua: ¹⁵ justitia et judicium præparatio sedis tuæ: misericordia et veritas præcedent faciem tuam. ¹⁶ Beatus populus qui scit jubilationem: Domine, in lumine vultus tui ambulabunt, ¹⁷ et in nomine tuo exsultabunt tota die, et in justitia tua exaltabuntur. ¹⁸ Quoniam gloria virtutis eorum tu es, et in beneplacito tuo exaltabitur cornu nostrum.

¹ Recordatus autem Deus Noë, cunctorumque animantium, et omnium jumentorum, quæ erant cum eo in arca, adduxit spiritum super terram, et imminutæ sunt aquæ.

²⁹ Cum enim subverteret Deus civitates regionis illius, recordatus Abrahæ, liberavit Lot de subversione urbium in quibus habitaverat.

¹⁸ Salutare tuum expectabo, Domine.

²² Ignis succensus est in furore meo, et ardebit usque ad inferni novissima: devorabitque terram cum germine suo, et montium fundamenta comburet.

¹⁸ Percussit ergo uterque fœdus coram Domino: mansitque David in silva, Jonathas autem reversus est in domum suam. ¹⁹ Ascenderunt autem Ziphæi ad Saul in Gabaa, dicentes: Nonne ecce David latitat apud nos in locis tutissimis silvæ, in colle Hachila, quæ est ad dexteram deserti? ²⁰ Nunc ergo, sicut desideravit anima tua ut descenderes, descende: nostrum autem erit ut tradamus eum in manus regis.

³¹ et erat sapientior cunctis hominibus: sapientior Ethan Ezrahita, et Heman, et Chalcol, et Dorda filiis Mahol: et erat nominatus in universis gentibus per circuitum.

³¹ Si peccaverit homo in proximum suum, et habuerit aliquod juramentum quo teneatur astrictus, et venerit propter juramentum coram altari tuo in domum tuam,

⁶ Filii quoque Zaræ: Zamri, et Ethan, et Eman, Chalchal quoque, et Dara, simul quinque.

⁶ fiant aures tuæ auscultantes, et oculi tui aperti, ut audias orationem servi tui, quam ego oro coram te hodie nocte et die pro filiis Israël servis tuis: et confiteor pro peccatis filiorum Israël, quibus peccaverunt tibi: ego et domus patris mei peccavimus,

² [Utinam appenderentur peccata mea quibus iram merui, et calamitas quam patior, in statera! ³ Quasi arena maris hæc gravior appareret; unde et verba mea dolore sunt plena: ⁴ quia sagittæ Domini in me sunt, quarum indignatio ebibit spiritum meum; et terrores Domini militant contra me.

⁴ quia sagittæ Domini in me sunt, quarum indignatio ebibit spiritum meum; et terrores Domini militant contra me.

⁹ et qui cœpit, ipse me conterat; solvat manum suam, et succidat me?

¹¹ Quapropter et ego non parcam ori meo: loquar in tribulatione spiritus mei; confabulabor cum amaritudine animæ meæ. ¹² Numquid mare ego sum, aut cetus, quia circumdedisti me carcere? ¹³ Si dixero: Consolabitur me lectulus meus, et relevabor loquens mecum in strato meo: ¹⁴ terrebis me per somnia, et per visiones horrore concuties. ¹⁵ Quam ob rem elegit suspendium anima mea, et mortem ossa mea. ¹⁶ Desperavi: nequaquam ultra jam vivam: parce mihi, nihil enim sunt dies mei.

¹⁶ Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias.

²¹ antequam vadam, et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine: ²² terram miseriæ et tenebrarum, ubi umbra mortis et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat.]

¹⁰ Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei?

¹³ Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.

¹⁴ Si destruxerit, nemo est qui ædificet; si incluserit hominem, nullus est qui aperiat.

²⁴ Cur faciem tuam abscondis, et arbitraris me inimicum tuum?

⁷ Lignum habet spem: si præcisum fuerit, rursum virescit, et rami ejus pullulant. ⁸ Si senuerit in terra radix ejus, et in pulvere emortuus fuerit truncus illius, ⁹ ad odorem aquæ germinabit, et faciet comam, quasi cum primum plantatum est. ¹⁰ Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus, atque consumptus, ubi, quæso, est? ¹¹ Quomodo si recedant aquæ de mari, et fluvius vacuefactus arescat: ¹² sic homo, cum dormierit, non resurget: donec atteratur cælum, non evigilabit, nec consurget de somno suo.

¹² (16:13) Ego ille quondam opulentus, repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum. ¹³ (16:14) Circumdedit me lanceis suis; convulneravit lumbos meos: non pepercit, et effudit in terra viscera mea.

²⁰ (16:21) Verbosi amici mei: ad Deum stillat oculus meus:

¹ [Spiritus meus attenuabitur; dies mei breviabuntur: et solum mihi superest sepulchrum.

⁷ Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.

¹¹ Dies mei transierunt; cogitationes meæ dissipatæ sunt, torquentes cor meum. ¹² Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem. ¹³ Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebris stravi lectulum meum. ¹⁴ Putredini dixi: Pater meus es; Mater mea, et soror mea, vermibus. ¹⁵ Ubi est ergo nunc præstolatio mea? et patientiam meam quis considerat? ¹⁶ In profundissimum infernum descendent omnia mea: putasne saltem ibi erit requies mihi?]

⁸ Semitam meam circumsepsit, et transire non possum: et in calle meo tenebras posuit.

¹² Simul venerunt latrones ejus, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum. ¹³ Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me.

¹³ Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me. ¹⁴ Dereliquerunt me propinqui mei, et qui me noverant obliti sunt mei.

¹⁴ Dereliquerunt me propinqui mei, et qui me noverant obliti sunt mei. ¹⁵ Inquilini domus meæ et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum.

¹⁵ Inquilini domus meæ et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum. ¹⁶ Servum meum vocavi, et non respondit: ore proprio deprecabar illum. ¹⁷ Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei. ¹⁸ Stulti quoque despiciebant me: et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi. ¹⁹ Abominati sunt me quondam consiliarii mei, et quem maxime diligebam, aversatus est me.

³⁰ quia in diem perditionis servatur malus, et ad diem furoris ducetur.

⁶ Nudus est infernus coram illo, et nullum est operimentum perditioni.

¹⁰ Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur.

¹⁴ Quasi rupto muro, et aperta janua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt. ¹⁵ Redactus sum in nihilum: abstulisti quasi ventus desiderium meum, et velut nubes pertransiit salus mea.

²² Appropinquavit corruptioni anima ejus, et vita illius mortiferis.

³ Intende voci orationis meæ, rex meus et Deus meus.

⁵ Convertere, Domine, et eripe animam meam; salvum me fac propter misericordiam tuam.

⁷ Laboravi in gemitu meo; lavabo per singulas noctes lectum meum: lacrimis meis stratum meum rigabo.

¹ In finem. Psalmus David. [Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus. Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in studiis suis; non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.

² in loco pascuæ, ibi me collocavit. Super aquam refectionis educavit me;

^{11 12 13 14}

^{14 15}

^{15 16}

^{16 17 18 19 20 21}

⁵ Dirige me in veritate tua, et doce me, quia tu es Deus salvator meus, et te sustinui tota die.

¹ [Ad te, Domine, clamabo; Deus meus, ne sileas a me: nequando taceas a me, et assimilabor descendentibus in lacum.

⁹ Salvum fac populum tuum, Domine, et benedic hæreditati tuæ; et rege eos, et extolle illos usque in æternum.]

¹ Psalmus David, in consummatione tabernaculi. [Afferte Domino, filii Dei, afferte Domino filios arietum.

²

⁹ Nec conclusisti me in manibus inimici: statuisti in loco spatioso pedes meos.

² Beatus vir cui non imputavit Dominus peccatum, nec est in spiritu ejus dolus.

¹¹ Lætamini in Domino, et exsultate, justi; et gloriamini, omnes recti corde.] ¹²

²²

⁴ Quia rectum est verbum Domini, et omnia opera ejus in fide.

¹ [Dixi: Custodiam vias meas: ut non delinquam in lingua mea. Posui ori meo custodiam, cum consisteret peccator adversum me.

¹ [Dixi: Custodiam vias meas: ut non delinquam in lingua mea. Posui ori meo custodiam, cum consisteret peccator adversum me. ²

¹⁰ Obmutui, et non aperui os meum, quoniam tu fecisti; ¹¹ amove a me plagas tuas.

²

³ Emitte lucem tuam et veritatem tuam: ipsa me deduxerunt, et adduxerunt in montem sanctum tuum, et in tabernacula tua.

⁷

²

⁹ Myrrha, et gutta, et casia a vestimentis tuis, a domibus eburneis; ex quibus delectaverunt te

²⁰

²⁴

¹⁴

¹ [Deus, in nomine tuo salvum me fac, et in virtute tua judica me.

¹⁷

²³

⁷ Si memor fui tui super stratum meum, in matutinis meditabor in te.

⁵ Venite, et videte opera Dei: terribilis in consiliis super filios hominum.

¹⁹ Intende animæ meæ, et libera eam; propter inimicos meos, eripe me.

³¹ Laudabo nomen Dei cum cantico, et magnificabo eum in laude:

¹ [Deus, in adjutorium meum intende; Domine, ad adjuvandum me festina. ²

¹⁵

¹⁷

^{17 18 19 20 21}

¹⁴ Tu confregisti capita draconis; dedisti eum escam populis Æthiopum.

¹⁸ Memor esto hujus: inimicus improperavit Domino, et populus insipiens incitavit nomen tuum.

² Aperiam in parabolis os meum; loquar propositiones ab initio.

⁷ ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei, et mandata ejus exquirant: ⁸ ne fiant, sicut patres eorum, generatio prava et exasperans; generatio quæ non direxit cor suum, et non est creditus cum Deo spiritus ejus. ⁹ Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli.

⁹ Vineam de Ægypto transtulisti: ejecisti gentes, et plantasti eam.

¹¹ Operuit montes umbra ejus, et arbusta ejus cedros Dei.

³ Gloriosa dicta sunt de te, civitas Dei!

¹³

¹ [Misericordias Domini in æternum cantabo; in generationem et generationem annuntiabo veritatem tuam in ore meo.

⁵ Usque in æternum præparabo semen tuum, et ædificabo in generationem et generationem sedem tuam.

⁸ Deus, qui glorificatur in consilio sanctorum, magnus et terribilis super omnes qui in circuitu ejus sunt.

¹⁴ tuum brachium cum potentia. Firmetur manus tua, et exaltetur dextera tua: ¹⁵ justitia et judicium præparatio sedis tuæ: misericordia et veritas præcedent faciem tuam. ¹⁶ Beatus populus qui scit jubilationem: Domine, in lumine vultus tui ambulabunt,

¹⁸ Quoniam gloria virtutis eorum tu es, et in beneplacito tuo exaltabitur cornu nostrum.

⁴⁶

⁷ Cadent a latere tuo mille, et decem millia a dextris tuis; ad te autem non appropinquabit.

¹¹ Quoniam angelis suis mandavit de te, ut custodiant te in omnibus viis tuis.

⁹ Non in perpetuum irascetur, neque in æternum comminabitur. ¹⁰ Non secundum peccata nostra fecit nobis, neque secundum iniquitates nostras retribuit nobis.

¹⁸

²⁶

^{22 23 24}

¹⁷

³

¹⁰ In toto corde meo exquisivi te; ne repellas me a mandatis tuis. ¹¹ In corde meo abscondi eloquia tua, ut non peccem tibi. ¹² Benedictus es, Domine; doce me justificationes tuas.

¹⁷ Retribue servo tuo, vivifica me, et custodiam sermones tuos.

^{147 148}

⁴ benefac, Domine, bonis, et rectis corde.

¹ [Domine, non est exaltatum cor meum, neque elati sunt oculi mei, neque ambulavi in magnis, neque in mirabilibus super me.

²³

⁷ Sicut crassitudo terræ erupta est super terram, dissipata sunt ossa nostra secus infernum.

¹ [Voce mea ad Dominum clamavi, voce mea ad Dominum deprecatus sum. ²

⁴ Et anxiatus est super me spiritus meus; in me turbatum est cor meum.

³ Domine, quid est homo, quia innotuisti ei? aut filius hominis, quia reputas eum?

³ Domine, quid est homo, quia innotuisti ei? aut filius hominis, quia reputas eum? ⁴ Homo vanitati similis factus est; dies ejus sicut umbra prætereunt.

⁴ Homo vanitati similis factus est; dies ejus sicut umbra prætereunt.

⁶ Fulgura coruscationem, et dissipabis eos; emitte sagittas tuas, et conturbabis eos. ⁷ Emitte manum tuam de alto: eripe me, et libera me de aquis multis, de manu filiorum alienorum:

¹⁹ Via impiorum tenebrosa; nesciunt ubi corruant.

¹¹ Infernus et perditio coram Domino; quanto magis corda filiorum hominum!

¹⁶ Non enim erit memoria sapientis similiter ut stulti in perpetuum, et futura tempora oblivione cuncta pariter operient: moritur doctus similiter ut indoctus.

¹⁰ Vidi impios sepultos, qui etiam cum adhuc viverent in loco sancto erant, et laudabantur in civitate quasi justorum operum. Sed et hoc vanitas est.

⁵ Viventes enim sciunt se esse morituros; mortui vero nihil noverunt amplius, nec habent ultra mercedem, quia oblivioni tradita est memoria eorum.

²² et ad terram intuebitur; et ecce tribulatio et tenebræ, dissolutio et angustia, et caligo persequens, et non poterit avolare de angustia sua.]

² Ecce Deus salvator meus; fiducialiter agam, et non timebo: quia fortitudo mea et laus mea Dominus, et factus est mihi in salutem.

⁹ Infernus subter conturbatus est in occursum adventus tui; suscitavit tibi gigantes. Omnes principes terræ surrexerunt de soliis suis, omnes principes nationum. ¹⁰ Universi respondebunt, et dicent tibi: Et tu vulneratus es sicut et nos; nostri similis effectus es. ¹¹ Detracta est ad inferos superbia tua, concidit cadaver tuum; subter te sternetur tinea, et operimentum tuum erunt vermes. ¹² Quomodo cecidisti de cælo, Lucifer, qui mane oriebaris? corruisti in terram, qui vulnerabas gentes?

¹⁹ Vivent mortui tui, interfecti mei resurgent. Expergiscimini, et laudate, qui habitatis in pulvere, quia ros lucis ros tuus, et terram gigantum detrahes in ruinam.

¹⁰ [Ego dixi in dimidio dierum meorum: Vadam ad portas inferi; quæsivi residuum annorum meorum. ¹¹ Dixi: Non videbo Dominum Deum in terra viventium; non aspiciam hominem ultra, et habitatorem quietis. ¹² Generatio mea ablata est, et convoluta est a me, quasi tabernaculum pastorum. Præcisa est velut a texente vita mea; dum adhuc ordirer, succidit me: de mane usque ad vesperam finies me.

¹⁷ Ecce in pace amaritudo mea amarissima. Tu autem eruisti animam meam ut non periret; projecisti post tergum tuum omnia peccata mea. ¹⁸ Quia non infernus confitebitur tibi, neque mors laudabit te: non exspectabunt qui descendunt in lacum veritatem tuam.

¹⁸ Quia non infernus confitebitur tibi, neque mors laudabit te: non exspectabunt qui descendunt in lacum veritatem tuam. ¹⁹ Vivens, vivens ipse confitebitur tibi, sicut et ego hodie; pater filiis notam faciet veritatem tuam.

⁷ Hæc dicit Dominus, redemptor Israël, Sanctus ejus, ad contemptibilem animam, ad abominatam gentem, ad servum dominorum: Reges videbunt, et consurgent principes, et adorabunt propter Dominum, quia fidelis est, et Sanctum Israël qui elegit te.]

³ despectum, et novissimum virorum, virum dolorum, et scientem infirmitatem, et quasi absconditus vultus ejus et despectus, unde nec reputavimus eum. ⁴ Vere languores nostros ipse tulit, et dolores nostros ipse portavit; et nos putavimus eum quasi leprosum, et percussum a Deo, et humiliatum. ⁵ Ipse autem vulneratus est propter iniquitates nostras; attritus est propter scelera nostra: disciplina pacis nostræ super eum, et livore ejus sanati sumus. ⁶ Omnes nos quasi oves erravimus, unusquisque in viam suam declinavit: et posuit Dominus in eo iniquitatem omnium nostrum.

⁸ De angustia, et de judicio sublatus est. Generationem ejus quis enarrabit? quia abscissus est de terra viventium: propter scelus populi mei percussi eum.

¹⁰ Et Dominus voluit conterere eum in infirmitate. Si posuerit pro peccato animam suam, videbit semen longævum, et voluntas Domini in manu ejus dirigetur.

¹⁰ Et Dominus voluit conterere eum in infirmitate. Si posuerit pro peccato animam suam, videbit semen longævum, et voluntas Domini in manu ejus dirigetur. ¹¹ Pro eo quod laboravit anima ejus, videbit et saturabitur. In scientia sua justificabit ipse justus servus meus multos, et iniquitates eorum ipse portabit.

⁶ Super muros tuos, Jerusalem, constitui custodes; tota die et tota nocte in perpetuum non tacebunt. Qui reminiscimini Domini, ne taceatis,

³ Torcular calcavi solus, et de gentibus non est vir mecum; calcavi eos in furore meo, et conculcavi eos in ira mea: et aspersus est sanguis eorum super vestimenta mea, et omnia indumenta mea inquinavi.

² Tunc exercitus regis Babylonis obsidebat Jerusalem, et Jeremias propheta erat clausus in atrio carceris qui erat in domo regis Juda.

² Me minavit, et adduxit in tenebras, et non in lucem.

⁵ Ædificavit in gyro meo, et circumdedit me felle et labore. ⁶ In tenebrosis collocavit me, quasi mortuos sempiternos. ⁷ Circumædificavit adversum me, ut non egrediar; aggravavit compedem meum.

⁷ Circumædificavit adversum me, ut non egrediar; aggravavit compedem meum. ⁸ Sed et cum clamavero, et rogavero, exclusit orationem meam.

⁸ Sed et cum clamavero, et rogavero, exclusit orationem meam. ⁹ Conclusit vias meas lapidibus quadris; semitas meas subvertit.

¹⁵ Replevit me amaritudinibus; inebriavit me absinthio. ¹⁶ Et fregit ad numerum dentes meos; cibavit me cinere. ¹⁷ Et repulsa est a pace anima mea; oblitus sum bonorum. ¹⁸ Et dixi: Periit finis meus, et spes mea a Domino. ¹⁹ Recordare paupertatis, et transgressionis meæ, absinthii et fellis.

⁴⁸ Divisiones aquarum deduxit oculus meus, in contritione filiæ populi mei. ⁴⁹ Oculus meus afflictus est, nec tacuit, eo quod non esset requies.

⁵⁵ Invocavi nomen tuum, Domine, de lacu novissimo.

¹¹ Et factum est verbum Domini ad me, dicens:

²⁰ et detraxero te cum his qui descendunt in lacum ad populum sempiternum; et collocavero te in terra novissima sicut solitudines veteres, cum his qui deducuntur in lacum, ut non habiteris; porro cum dedero gloriam in terra viventium:

¹⁸ [Fili hominis, cane lugubre super multitudinem Ægypti: et detrahe eam ipsam, et filias gentium robustarum, ad terram ultimam, cum his qui descendunt in lacum. ¹⁹ Quo pulchrior es? descende, et dormi cum incircumcisis. ²⁰ In medio interfectorum gladio cadent; gladius datus est: attraxerunt eam et omnes populos ejus. ²¹ Loquentur ei potentissimi robustorum de medio inferni, qui cum auxiliatoribus ejus descenderunt, et dormierunt incircumcisi interfecti gladio. ²² Ibi Assur, et omnis multitudo ejus: in circuitu illius sepulchra ejus, omnes interfecti, et qui ceciderunt gladio. ²³ Quorum data sunt sepulchra in novissimis laci, et facta est multitudo ejus per gyrum sepulchri ejus: universi interfecti, cadentesque gladio, qui dederant quondam formidinem in terra viventium. ²⁴ Ibi Ælam, et omnis multitudo ejus per gyrum sepulchri sui: omnes hi interfecti, ruentesque gladio, qui descenderunt incircumcisi ad terram ultimam; qui posuerunt terrorem suum in terra viventium, et portaverunt ignominiam suam cum his qui descendunt in lacum. ²⁵ In medio interfectorum posuerunt cubile ejus in universis populis ejus: in circuitu ejus sepulchrum illius: omnes hi incircumcisi, interfectique gladio. Dederunt enim terrorem suum in terra viventium, et portaverunt ignominiam suam cum his qui descendunt in lacum: in medio interfectorum positi sunt. ²⁶ Ibi Mosoch et Thubal, et omnis multitudo ejus: in circuitu ejus sepulchra illius: omnes hi incircumcisi, interfectique et cadentes gladio, quia dederunt formidinem suam in terra viventium. ²⁷ Et non dormient cum fortibus, cadentibusque, et incircumcisis, qui descenderunt ad infernum cum armis suis, et posuerunt gladios suos sub capitibus suis, et fuerunt iniquitates eorum in ossibus eorum: quia terror fortium facti sunt in terra viventium. ²⁸ Et tu ergo in medio incircumcisorum contereris, et dormies cum interfectis gladio. ²⁹ Ibi Idumæa, et reges ejus, et omnes duces ejus, qui dati sunt cum exercitu suo cum interfectis gladio, et qui cum incircumcisis dormierunt, et cum his qui descendunt in lacum. ³⁰ Ibi principes aquilonis omnes, et universi venatores, qui deducti sunt cum interfectis, paventes, et in sua fortitudine confusi: qui dormierunt incircumcisi cum interfectis gladio, et portaverunt confusionem suam cum his qui descendunt in lacum. ³¹ Vidit eos Pharao, et consolatus est super universa multitudine sua, quæ interfecta est gladio: Pharao, et omnis exercitus ejus, ait Dominus Deus. ³² Quia dedi terrorem meum in terra viventium, et dormivit in medio incircumcisorum cum interfectis gladio: Pharao, et omnis multitudo ejus, ait Dominus Deus.]

¹ Facta est super me manus Domini, et eduxit me in spiritu Domini, et dimisit me in medio campi qui erat plenus ossibus. ² Et circumduxit me per ea in gyro: erant autem multa valde super faciem campi, siccaque vehementer. ³ Et dixit ad me: Fili hominis, putasne vivent ossa ista? Et dixi: Domine Deus, tu nosti. ⁴ Et dixit ad me: Vaticinare de ossibus istis, et dices eis: Ossa arida, audite verbum Domini. ⁵ Hæc dicit Dominus Deus ossibus his: Ecce ego intromittam in vos spiritum, et vivetis. ⁶ Et dabo super vos nervos, et succrescere faciam super vos carnes, et superextendam in vobis cutem, et dabo vobis spiritum, et vivetis: et scietis quia ego Dominus. ⁷ Et prophetavi sicut præceperat mihi: factus est autem sonitus, prophetante me, et ecce commotio: et accesserunt ossa ad ossa, unumquodque ad juncturam suam. ⁸ Et vidi, et ecce super ea nervi et carnes ascenderunt, et extenta est in eis cutis desuper: et spiritum non habebant. ⁹ Et dixit ad me: Vaticinare ad spiritum: vaticinare, fili hominis, et dices ad spiritum: Hæc dicit Dominus Deus: A quatuor ventis veni, spiritus, et insuffla super interfectos istos, et reviviscant. ¹⁰ Et prophetavi sicut præceperat mihi: et ingressus est in ea spiritus, et vixerunt: steteruntque super pedes suos, exercitus grandis nimis valde. ¹¹ Et dixit ad me: Fili hominis, ossa hæc universa, domus Israël est. Ipsi dicunt: Aruerunt ossa nostra, et periit spes nostra, et abscissi sumus. ¹² Propterea vaticinare, et dices ad eos: Hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego aperiam tumulos vestros, et educam vos de sepulchris vestris, populus meus, et inducam vos in terram Israël. ¹³ Et scietis quia ego Dominus, cum aperuero sepulchra vestra, et eduxero vos de tumulis vestris, popule meus, ¹⁴ et dedero spiritum meum in vobis, et vixeritis: et requiescere vos faciam super humum vestram, et scietis quia ego Dominus locutus sum, et feci, ait Dominus Deus.

²⁶ Et post hebdomades sexaginta duas occidetur christus: et non erit ejus populus qui eum negaturus est. Et civitatem et sanctuarium dissipabit populus cum duce venturo: et finis ejus vastitas, et post finem belli statuta desolatio.

³ et dixit: [Clamavi de tribulatione mea ad Dominum, et exaudivit me; de ventre inferi clamavi, et exaudisti vocem meam.

⁶ Circumdederunt me aquæ usque ad animam: abyssus vallavit me, pelagus operuit caput meum.

⁸ Et succidi tres pastores in mense uno, et contracta est anima mea in eis, siquidem et anima eorum variavit in me.

⁷ Framea, suscitare super pastorem meum, et super virum cohærentem mihi, dicit Dominus exercituum: percute pastorem, et dispergentur oves: et convertam manum meam ad parvulos.

¹³ { Intrate per angustam portam: quia lata porta, et spatiosa via est, quæ ducit ad perditionem, et multi sunt qui intrant per eam.}

¹² { filii autem regni ejicientur in tenebras exteriores: ibi erit fletus et stridor dentium.}

³⁷ Et assumpto Petro, et duobus filiis Zebedæi, cœpit contristari et mœstus esse. ³⁸ { Tunc ait illis: Tristis est anima mea usque ad mortem: sustinete hic, et vigilate mecum.} ³⁹ { Et progressus pusillum, procidit in faciem suam, orans, et dicens: Pater mi, si possibile est, transeat a me calix iste: verumtamen non sicut ego volo, sed sicut tu.}

²¹ Respondens autem præses, ait illis: Quem vultis vobis de duobus dimitti? At illi dixerunt: Barabbam. ²² Dicit illis Pilatus: Quid igitur faciam de Jesu, qui dicitur Christus? ²³ Dicunt omnes: Crucifigatur. Ait illis præses: Quid enim mali fecit? At illi magis clamabant dicentes: Crucifigatur. ²⁴ Videns autem Pilatus quia nihil proficeret, sed magis tumultus fieret: accepta aqua, lavit manus coram populo, dicens: Innocens ego sum a sanguine justi hujus: vos videritis. ²⁵ Et respondens universus populus, dixit: Sanguis ejus super nos, et super filios nostros.

³⁹ Prætereuntes autem blasphemabant eum moventes capita sua, ⁴⁰ et dicentes: Vah! qui destruis templum Dei, et in triduo illud reædificas: salva temetipsum: si Filius Dei es, descende de cruce. ⁴¹ Similiter et principes sacerdotum illudentes cum scribis et senioribus dicebant: ⁴² Alios salvos fecit, seipsum non potest salvum facere: si rex Israël est, descendat nunc de cruce, et credimus ei: ⁴³ confidit in Deo: liberet nunc, si vult eum: dixit enim: Quia Filius Dei sum. ⁴⁴ Idipsum autem et latrones, qui crucifixi erant cum eo, improperabant ei.

⁴⁶ { Et circa horam nonam clamavit Jesus voce magna, dicens: Eli, Eli, lamma sabacthani? hoc est: Deus meus, Deus meus, ut quid dereliquisti me?}

³⁵ Et diluculo valde surgens, egressus abiit in desertum locum, ibique orabat.

³⁵ Adhuc eo loquente, veniunt ab archisynagogo, dicentes: Quia filia tua mortua est: quid ultra vexas magistrum? ³⁶ { Jesus autem audito verbo quod dicebatur, ait archisynagogo: Noli timere: tantummodo crede.}

³³ Et assumit Petrum, et Jacobum, et Joannem secum: et cœpit pavere et tædere. ³⁴ { Et ait illis: Tristis est anima mea usque ad mortem: sustinete hic, et vigilate.}

⁴⁷ et exsultavit spiritus meus in Deo salutari meo.

³⁰ quia viderunt oculi mei salutare tuum,

³⁷ Et hæc vidua usque ad annos octoginta quatuor: quæ non discedebat de templo, jejuniis et obsecrationibus serviens nocte ac die.

¹² Cum autem appropinquaret portæ civitatis, ecce defunctus efferebatur filius unicus matris suæ: et hæc vidua erat: et turba civitatis multa cum illa. ¹³ { Quam cum vidisset Dominus, misericordia motus super eam, dixit illi: Noli flere.} ¹⁴ { Et accessit, et tetigit loculum. (Hi autem qui portabant, steterunt.) Et ait: Adolescens, tibi dico, surge.} ¹⁵ Et resedit qui erat mortuus, et cœpit loqui. Et dedit illum matri suæ. ¹⁶ Accepit autem omnes timor: et magnificabant Deum, dicentes: Quia propheta magnus surrexit in nobis: et quia Deus visitavit plebem suam.

⁷ { Deus autem non faciet vindictam electorum suorum clamantium ad se die ac nocte, et patientiam habebit in illis?}

⁴⁴ Et factus est sudor ejus sicut guttæ sanguinis decurrentis in terram.

³⁶ Qui credit in Filium, habet vitam æternam; qui autem incredulus est Filio, non videbit vitam, sed ira Dei manet super eum.

³⁵ Et lacrimatus est Jesus.

⁵⁷ Dederant autem pontifices et pharisæi mandatum ut si quis cognoverit ubi sit, indicet, ut apprehendant eum.

⁴⁶ { Ego lux in mundum veni, ut omnis qui credit in me, in tenebris non maneat.}

²³ { Qui me odit, et Patrem meum odit.} ²⁴ { Si opera non fecissem in eis quæ nemo alius fecit, peccatum non haberent: nunc autem et viderunt, et oderunt et me, et Patrem meum.}

⁵ Secundum autem duritiam tuam, et impœnitens cor, thesaurizas tibi iram in die iræ, et revelationis justi judicii Dei, ⁶ qui reddet unicuique secundum opera ejus: ⁷ iis quidem qui secundum patientiam boni operis, gloriam, et honorem, et incorruptionem quærunt, vitam æternam: ⁸ iis autem qui sunt ex contentione, et qui non acquiescunt veritati, credunt autem iniquitati, ira et indignatio. ⁹ Tribulatio et angustia in omnem animam hominis operantis malum, Judæi primum, et Græci:

⁶ Ut quid enim Christus, cum adhuc infirmi essemus, secundum tempus, pro impiis mortuus est?

³² Qui etiam proprio Filio suo non pepercit, sed pro nobis omnibus tradidit illum: quomodo non etiam cum illo omnia nobis donavit?

²² Quod si Deus volens ostendere iram, et notum facere potentiam suam, sustinuit in multa patientia vasa iræ, apta in interitum,

⁵² In momento, in ictu oculi, in novissima tuba: canet enim tuba, et mortui resurgent incorrupti: et nos immutabimur. ⁵³ Oportet enim corruptibile hoc induere incorruptionem: et mortale hoc induere immortalitatem. ⁵⁴ Cum autem mortale hoc induerit immortalitatem, tunc fiet sermo, qui scriptus est: Absorpta est mors in victoria. ⁵⁵ { Ubi est mors victoria tua? ubi est mors stimulus tuus?} ⁵⁶ Stimulus autem mortis peccatum est: virtus vero peccati lex. ⁵⁷ Deo autem gratias, qui dedit nobis victoriam per Dominum nostrum Jesum Christum.

⁹ Sed ipsi in nobismetipsis responsum mortis habuimus, ut non simus fidentes in mortuos, sed in Deo, qui suscitat mortuos:

⁴ Nam etsi crucifixus est ex infirmitate: sed vivit ex virtute Dei. Nam et nos infirmi sumus in illo: sed vivemus cum eo ex virtute Dei in vobis.

¹³ Christus nos redemit de maledicto legis, factus pro nobis maledictum: quia scriptum est: Maledictus omnis qui pendet in ligno:

¹⁰ nocte ac die abundantius orantes, ut videamus faciem vestram, et compleamus ea quæ desunt fidei vestræ?

³ Gratias ago Deo, cui servio a progenitoribus in conscientia pura, quod sine intermissione habeam tui memoriam in orationibus meis, nocte ac die

¹⁰ non fraudantes, sed in omnibus fidem bonam ostendentes: ut doctrinam Salvatoris nostri Dei ornent in omnibus.

¹³ exspectantes beatam spem, et adventum gloriæ magni Dei, et Salvatoris nostri Jesu Christi:

⁴ Cum autem benignitas et humanitas apparuit Salvatoris nostri Dei, ⁵ non ex operibus justitiæ, quæ fecimus nos, sed secundum suam misericordiam salvos nos fecit per lavacrum regenerationis et renovationis Spiritus Sancti, ⁶ quem effudit in nos abunde per Jesum Christum Salvatorem nostrum: ⁷ ut justificati gratia ipsius, hæredes simus secundum spem vitæ æternæ.

²⁴ qui peccata nostra ipse pertulit in corpore suo super lignum; ut peccatis mortui, justitiæ vivamus: cujus livore sanati estis.

¹ Fuerunt vero et pseudoprophetæ in populo, sicut et in vobis erunt magistri mendaces, qui introducent sectas perditionis: et eum qui emit eos, Dominum negant, superducentes sibi celerem perditionem.

⁶ angelos vero, qui non servaverunt suum principatum, sed dereliquerunt suum domicilium, in judicium magni diei, vinculis æternis sub caligine reservavit.

¹³ fluctus feri maris, despumantes suas confusiones, sidera errantia: quibus procella tenebrarum servata est in æternum.

¹⁶ et dicunt montibus, et petris: Cadite super nos, et abscondite nos a facie sedentis super thronum, et ab ira Agni: ¹⁷ quoniam venit dies magnus iræ ipsorum: et quis poterit stare?

¹⁷ quoniam venit dies magnus iræ ipsorum: et quis poterit stare?