Lamentations 3:54 Cross References - DSV

⁵⁴ Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben afgesneden!

¹¹ Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de bezittingen mijns harten. ¹² Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den ondergang vanwege de duisternis. ¹³ Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden. ¹⁴ Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn moeder, en mijn zuster! ¹⁵ Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie zal ze aanschouwen? ¹⁶ Zij zullen ondervaren met de handbomen des grafs, als er rust te zamen in het stof wezen zal.

⁴ Ik riep den HEERE aan, die te prijzen is, en werd verlost van mijn vijanden.

²² Geloofd zij de HEERE, want Hij heeft Zijn goedertierenheid aan mij wonderlijk gemaakt, mij voerende als in een vaste stad.

¹ Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op Schoschannim. ² Verlos mij, o God! want de wateren zijn gekomen tot aan de ziel.

¹⁵ Ruk mij uit het slijk, en laat mij niet verzinken; laat mij gered worden van mijn haters, en uit de diepten der wateren.

⁴ Toen zouden ons de wateren overlopen hebben; een stroom zou over onze ziel gegaan zijn. ⁵ Toen zouden de stoute wateren over onze ziel gegaan zijn.

¹⁰ Ik zeide: Vanwege de afsnijding mijner dagen, zal ik tot de poorten des grafs heengaan, ik word beroofd van het overige mijner jaren. ¹¹ Ik zeide: Ik zal den HEERE niet meer zien, den HEERE, in het land der levenden; ik zal de mensen niet meer aanschouwen met de inwoners der wereld. ¹² Mijn levenstijd is weggetogen, en van mij weggevoerd gelijk eens herders hut; ik heb mijn leven afgesneden, gelijk een wever zijn web; Hij zal mij afsnijden, als van den drom; van den dag tot den nacht zult Gij mij ten einde gebracht hebben. ¹³ Ik stelde mij voor tot den morgenstond toe; gelijk een leeuw, alzo zal Hij al mijn beenderen breken; van den dag tot den nacht zult Gij mij ten einde gebracht hebben.

¹⁸ Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.

¹¹ Toen zeide Hij tot mij: Mensenkind! deze beenderen zijn het ganse huis Israëls; ziet, zij zeggen: Onze beenderen zijn verdord, en onze verwachting is verloren, wij zijn afgesneden.

³ Want Gij hadt mij geworpen in de diepte, in het hart der zeeën, en de stroom omving mij; al Uw baren en Uw golven gingen over mij henen. ⁴ En ik zeide: Ik ben uitgestoten van voor Uw ogen; nochtans zal ik den tempel Uwer heiligheid weder aanschouwen. ⁵ De wateren hadden mij omgeven tot de ziel toe, de afgrond omving mij; het wier was aan mijn hoofd gebonden.

⁸ Want wij willen niet, broeders, dat gij onwetende zijt van onze verdrukking, die ons in Azië overkomen is, dat wij uitnemend zeer bezwaard zijn geweest boven onze macht, alzo dat wij zeer in twijfel waren, ook van het leven. ⁹ Ja, wij hadden al zelven in onszelven het vonnis des doods, opdat wij niet op onszelven vertrouwen zouden, maar op God, Die de doden verwekt; ¹⁰ Die ons uit zo groten dood verlost heeft, en nog verlost; op Welken wij hopen, dat Hij ons ook nog verlossen zal.