Job 25 Cross References - PBG

¹ A odpowiadając Bildad Suhytczyk rzekł: ² Panowanie i strach jest przy nim; on czyni pokój na wysokościach swoich. ³ Izali jest liczba wojskom jego? a nad kim nie wschodzi światłość jego? ⁴ Jakoż tedy nędzny człowiek usprawiedliwiony być może przed Bogiem? albo jako może być czysty urodzony z niewiasty? ⁵ Oto i miesiącby nie świecił i gwiazdyby nie były czyste w oczach jego: ⁶ Jakoż daleko mniej człowiek, który jest robakiem, a syn człowieczy, który jest czerwiem.

¹¹ Twoja jest, Panie! wielmożność, i moc, i sława, i zwyciąstwo, i cześć, i wszystko na niebie i na ziemi; twoje jest, Panie! królestwo, a tyśjest wywższony nad wszelką zwierzchność. ¹² I bogactwa, i sława od ciebie są, a ty panujesz nad wszystkimi, a w rękach twych jest moc i siła, i w ręce twojej jest wywyższyć i utwierdzić wszystko.

² Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem? ³ Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz. ⁴ Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie? ⁵ On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym. ⁶ On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się. ⁷ Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje. ⁸ On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich. ⁹ On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe. ¹⁰ On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.

⁵ I martwe rzeczy rodzą się pod wodami, i obywatele ich. ⁶ Odkryte są przepaści przed nim, a nie ma przykrycia zatracenie. ⁷ Rozciągnął północy nad miejscem próżnem, a ziemię zawiesił na niczem. ⁸ Zawiązuje wody na obłokach swoich, a nie rwie się obłok pod nimi. ⁹ Zatrzymuje stolicę swoję, rozpostarłszy nad nią obłok swój. ¹⁰ Położył granice wodom, aż weźmie koniec światłość i ciemność. ¹¹ Słupy niebieskie trzęsą się, i chwieją się na gromienie jego. ¹² Mocą swą dzieli morze, a roztropnością swą uśmierza nawałności jego. ¹³ Duchem swym niebiosa przyozdobił, a ręka jego stworzyła węża skrętnego. ¹⁴ Oto teć są tylko części dróg jego, lecz i ta trocha niewybadana, cośmy słyszeli o nim, a grzmot wielkiej możności jego któż zrozumie?

⁹ Tedyć i Ja przyznam, że cię może zachować prawica twoja. ¹⁰ Oto teraz słoń, któregom uczynił jako i ciebie, trawę je jako wół. ¹¹ Oto teraz moc jego jest w biodrach jego, a siła jego w pępku brzucha jego. ¹² Rusza ogonem swoim, jako chce, choć jest jako drzewo cedrowe; żyły łona jego są powikłane jako latorośli. ¹³ Kości jego jako trąby miedziane; gnaty jego jako drąg żelazny. ¹⁴ On jest przedniejszym z uczynków Bożych; który go uczynił, sam nań natrzeć może mieczem swoim.

¹ Pan króluje, niechże zadrżą narody; siedzi między Cherubinami, niechże się poruszy ziemia. ² Pan na Syonie wielki, a wywyższony nad wszystkie narody. ³ Niech wysławiają imię twoje wielkie i straszne; albowiem święte jest.

¹⁵ Bo tak mówi on najdostojniejszy i najwyższy, który mieszka w wieczności, a święte jest imię jego: Ja, który mieszkam na wysokości na miejscu świętem, mieszkam i z tym, który jest skruszonego i uniżonego ducha, ożywiając ducha pokornych, ożywiając serce skruszonych.

¹⁹ Stworzę owoc warg, pokój dalekiemu i bliskiemu, mówi Pan; a tak uzdrowię go.

⁶ Żaden z tych nie jest tobie podobny, Panie! wielkiś ty, i wielkie jest imię twoje w mocy. ⁷ Któżby się ciebie nie bał? Królu narodów! Tobie to zaiste należy, ponieważ między wszystkimi mędrcami narodów, i we wszystkich królestwach ich nigdy nie był podobny tobie.

³⁴ A po skończeniu onych dni podniosłem ja Nabuchodonozor w niebo oczy moje, a rozum mój do mnie się zaś wrócił, i błogosławiłem Najwyższego, a Żyjącego na wieki chwaliłem i wysławiałem; bo władza jego władza wieczna, a królestwo jego od narodu do narodu. ³⁵ A wszyscy obywatele ziemi jako za nic poczytani są. Według woli swojej postępuje, z wojskiem niebieskiem i z obywatelami ziemi, a niemasz, ktoby wstręt uczynił ręce jego i rzekł mu: Cóż to czynisz? ³⁶ Tegoż czasu rozum mój wrócił się do mnie, a do sławy królestwa mego ozdoba moja, i dostojność moja wróciła się do mnie; nadto hetmani moi i książęta moi szukali mię, a na królestwie mojem zmocniłem się, i wielmożność większa mi jest przydana. ³⁷ A tak teraz ja Nabuchodonozor chwalę, i wywyższam i wysławiam króla niebieskiego, którego wszystkie sprawy są prawdą, a ścieszki jego sądem, a który chodzących w hardości poniżyć może.

⁹ Błogosławieni pokój czyniący; albowiem oni synami Bożymi nazwani będą.

¹³ I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego; albowiem twoje jest królestwo i moc i chwała na wieki. Amen.

¹⁸ Ale Jezus przystąpiwszy, mówił do nich, a rzekł: Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi.

¹⁸ A to wszystko z Boga jest, który nas z samym sobą pojednał przez Jezusa Chrystusa i dał nam usługiwanie tego pojednania, ¹⁹ Ponieważ Bóg był w Chrystusie, świat z samym sobą jednając, nie przyczytując im upadków ich, i położył w nas to słowo pojednania: ²⁰ Przetoż na miejscu Chrystusowem poselstwo sprawujemy, jakoby was Bóg upominał przez nas, prosimy na miejscu Chrystusowem, jednajcie się z Bogiem; ²¹ Albowiem on tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy się my stali sprawiedliwością Bożą w nim.

²⁰ Której dokazał w Chrystusie, gdy go wzbudził od umarłych i posadził na prawicy swojej na niebiesiech, ²¹ Wysoko nad wszystkie księstwa i zwierzchności, i mocy, i państwa, i nad wszelkie imię, które się mianuje, nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym;

¹⁶ I pojednał obydwóch w jednem ciele z Bogiem przez krzyż, zgładziwszy nieprzyjaźń przezeń. ¹⁷ I przyszedłszy opowiedział pokój wam, którzyście dalekimi i którzyście bliskimi.

²⁰ I żeby przezeń z sobą pojednał wszystko, uczyniwszy pokój przez krew krzyża jego; przezeń, mówię, tak to, co jest na ziemi, jako i to, co jest na niebiesiech.

²⁵ Samemu mądremu Bogu, Zbawicielowi naszemu, niech będzie chwała i wielmożność, moc i zwierzchność, i teraz i po wszystkie wieki. Amen.

¹⁶ I rzekli górom i skałom: Upadnijcie na nas i zakryjcie nas przed obliczem tego, który siedzi na stolicy i przed gniewem tego Baranka;

³ I rzekł Bóg: Niech będzie światłość; i stała się światłość. ⁴ I widział Bóg światłość, że była dobra; i uczynił Bóg rozdział między światłością i między ciemnością. ⁵ I nazwał Bóg światłość dniem a ciemność nazwał nocą; i stał się wieczór, i stał się zaranek, dzień pierwszy.

¹⁴ I rzekł Bóg: Niech będą światła na rozpostarciu niebieskim, ku rozdzielaniu dnia od nocy, a niech będą na znaki, i pewne czasy, i dni, i lata. ¹⁵ I niech będą za światła na rozpostarciu nieba, aby świeciły nad ziemią; i stało się tak. ¹⁶ I uczynił Bóg dwa światła wielkie: światło większe, aby rządziło dzień, a światło mniejsze, aby rządziło noc, i gwiazdy.

¹² Izażeś za dni twoich rozkazywał świtaniu, i ukazałeś zorzy miejsce jej? ¹³ Aby ogarnęła kończyny ziemi, a iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni.

⁴ Niemasz języka ani mowy, gdzieby głosu ich słychać nie było. ⁵ Na wszystkę ziemię wyszedł porządek ich, a na kończyny okręgu ziemi słowa ich; słońcu na nich namiot wystawił. ⁶ A to jako oblubieniec wychodzi z łożnicy swojej; raduje się jako olbrzym, który ma bieżeć w drogę.

²⁰ Błogosławcież Panu Aniołowie jego mocni w sile, którzy czynicie rozkazania jego, posłusznymi będąc głosowi słowa jego. ²¹ Błogosławcie Panu wszystkie wojska jego, słudzy jego, którzy czynicie wolę jego.

² Chwalcie go wszyscy Aniołowie jego; chwalcie go wszystkie wojska jego. ³ Chwalcie go słońce i miesiącu; chwalcie go wszystkie jasne gwiazdy. ⁴ Chwalcie go niebiosa nad niebiosami, i wody, które są nad niebem.

²⁶ Podnieście ku górze oczy wasze, a obaczcie! Kto to stworzył? kto wywiódł w poczcie wojsko ich, a to wszystko z imienia przyzywa, według wielkości siły, i wielkiej mocy, tak, że ani jedno z nich nie zginie?

¹⁰ Rzeka ognista płynąc wychodziła od oblicza jego. Tysiąc tysięcy służyło mu, a dziesięć kroć tysiąc tysięcy stało przed nim; sąd zasiadł, a księgi otworzone były.

⁴⁵ Abyście byli synami Ojca waszego, który jest w niebiesiech; bo on to czyni, że słońce jego wschodzi na złe i na dobre, i deszcz spuszcza na sprawiedliwe i na niesprawiedliwe,

⁵³ Azaż mniemasz, że bym nie mógł teraz prosić Ojca mego, a stawiłby mi więcej niż dwanaście wojsk Aniołów?

⁴ W niem był żywot, a żywot był oną światłością ludzką.

⁹ Tenci był tą prawdziwą światłością, która oświeca każdego człowieka, przychodzącego na świat.

¹⁷ Wszelki datek dobry i wszelki dar doskonały z góry jest, zstępujący od Ojca światłości, u którego nie masz odmiany, ani zaćmienia na wstecz się wracającego.

¹¹ I widziałem, i słyszałem głos wielu Aniołów około onej stolicy, i onych zwierząt i onych starców; a była liczba ich tysiąckroć sto tysięcy i dziesięćkroć sto tysięcy,

¹⁷ Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego? ¹⁸ Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek; ¹⁹ Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

² Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?

³ Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą. ⁴ Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

¹⁴ Cóż jest człowiek, aby miał być czystym, albo żeby miał być sprawiedliwym, urodzony z niewiasty? ¹⁵ Oto i w świętych jego niemasz doskonałości, i niebiosa nie są czyste w oczach jego. ¹⁶ Daleko więcej obrzydły jest, i nieużyteczny człowiek, który pije nieprawość jako wodę.

⁵ Albowiem ja znam nieprawość moję, a grzech mój przedemną jest zawżdy.

³ Panie! będzieszli nieprawości upatrywał, Panie! któż się zostoi?

² A nie wchodź w sąd z sługą twoim; albowiem nie będzie usprawiedliwiony przed obliczem twoim żaden żyjący.

¹ W on dzień będzie otworzona studnica domowi Dawidowemu i obywatelom Jeruzalemskim na omycie grzechu i nieczystości.

¹⁹ A wiemy, iż cokolwiek zakonowi mówi, tym którzy są pod zakonem, mówi, aby wszelkie usta były zatulone i aby wszystek świat podlegał karaniu Bożemu. ²⁰ Przeto z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwione żadne ciało przed oblicznością jego, gdyż przez zakon jest poznanie grzechu.

¹ Będąc tedy usprawiedliwieni z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa;

¹¹ A takimiście niektórzy byli; aleście omyci, aleście poświęceni, aleście usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa i przez Ducha Boga naszego.

³ Między którymi i my wszyscy obcowaliśmy niekiedy w pożądliwościach ciała naszego, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z przyrodzenia dziećmi gniewu, jako i drudzy.

⁹ Jeźlibyśmy wyznali grzechy nasze, wiernyć jest Bóg i sprawiedliwy, aby nam odpuścił grzechy i oczyścił nas od wszelkiej nieprawości.

⁵ I od Jezusa Chrystusa, który jest onym świadkiem wiernym, pierworodnym z umarłych i książęciem królów ziemi; który nas umiłował i omył nas z grzechów naszych krwią swoją;

¹⁵ Oto i w świętych jego niemasz doskonałości, i niebiosa nie są czyste w oczach jego.

²⁶ Jeźlim patrzał na światłość słońca, gdy świeciło, a na miesiąc, gdy wspaniało chodził;

²³ I zasromi się miesiąc, a zawstydzi się słońce, gdy królować będzie Pan zastępów, na górze Syońskiej, i w Jeruzalemie, i przed starcami swymi w wielkiej sławie.

¹⁹ Nie będziesz miał więcej słońca za światłość dzienną, a jasność miesiąca nie oświeci cię, ale Pan będzie światłością twoją wieczną, a Bóg twój sławą twoją. ²⁰ Nie zajdzie więcej słońce twoje, a miesiąc twój nie skryje się; bo Pan będzie wieczną światłością twoją; a tak dokonają się dni smutku twego.

¹⁰ Albowiem i to, co chwałę miało, nie miało chwały w tej części, co się tknie onej przewyższającej chwały.

²⁷ A odpowiadając Abraham rzekł: Otom teraz zaczął mówić do Pana mego, aczem ja proch i popiół.

¹⁹ Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

¹⁷ Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?

⁶ Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni.

¹⁴ Nie bój się, robaczku Jakóbie, garstko ludu Izraelskiego! Jać będę na pomocy, mówi Pan a odkupiciel twój, Święty Izraelski.