Job 30 Cross References - Clementine_Vulgate

¹ [Nunc autem derident me juniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei: ² quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni: ³ egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate et miseria. ⁴ Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix juniperorum erat cibus eorum: ⁵ qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant. ⁶ In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terræ, vel super glaream: ⁷ qui inter hujuscemodi lætabantur, et esse sub sentibus delicias computabant: ⁸ filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes. ⁹ Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium. ¹⁰ Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur. ¹¹ Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum. ¹² Ad dexteram orientis calamitates meæ illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis. ¹³ Dissipaverunt itinera mea; insidiati sunt mihi, et prævaluerunt: et non fuit qui ferret auxilium. ¹⁴ Quasi rupto muro, et aperta janua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt. ¹⁵ Redactus sum in nihilum: abstulisti quasi ventus desiderium meum, et velut nubes pertransiit salus mea. ¹⁶ Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis. ¹⁷ Nocte os meum perforatur doloribus, et qui me comedunt, non dormiunt. ¹⁸ In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capito tunicæ succinxerunt me. ¹⁹ Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillæ et cineri. ²⁰ Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me. ²¹ Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuæ adversaris mihi. ²² Elevasti me, et quasi super ventum ponens; elisisti me valide. ²³ Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi. ²⁴ Verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam: et si corruerint, ipse salvabis. ²⁵ Flebam quondam super eo qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi. ²⁶ Expectabam bona, et venerunt mihi mala: præstolabar lucem, et eruperunt tenebræ. ²⁷ Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie: prævenerunt me dies afflictionis. ²⁸ Mœrens incedebam sine furore; consurgens, in turba clamabam. ²⁹ Frater fui draconum, et socius struthionum. ³⁰ Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt præ caumate. ³¹ Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.]

²³ Ascendit autem inde in Bethel: cumque ascenderet per viam, pueri parvi egressi sunt de civitate, et illudebant ei, dicentes: Ascende calve, ascende calve.

⁴ Qui deridetur ab amico suo, sicut ego, invocabit Deum, et exaudiet eum: deridetur enim justi simplicitas.

¹³ Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me. ¹⁴ Dereliquerunt me propinqui mei, et qui me noverant obliti sunt mei. ¹⁵ Inquilini domus meæ et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum. ¹⁶ Servum meum vocavi, et non respondit: ore proprio deprecabar illum. ¹⁷ Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei. ¹⁸ Stulti quoque despiciebant me: et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi. ¹⁹ Abominati sunt me quondam consiliarii mei, et quem maxime diligebam, aversatus est me.

⁸ Videbant me juvenes, et abscondebantur: et senes assurgentes stabant. ⁹ Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo. ¹⁰ Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhærebat.

^{15 16}

¹²

⁵ et irruet populus, vir ad virum, et unusquisque ad proximum suum; tumultuabitur puer contra senem, et ignobilis contra nobilem.

⁶⁵ Et cœperunt quidam conspuere eum, et velare faciem ejus, et colaphis eum cædere, et dicere ei: Prophetiza: et ministri alapis eum cædebant.

¹⁷ et induunt eum purpura, et imponunt ei plectentes spineam coronam. ¹⁸ Et cœperunt salutare eum: Ave rex Judæorum. ¹⁹ Et percutiebant caput ejus arundine: et conspuebant eum, et ponentes genua, adorabant eum. ²⁰ Et postquam illuserunt ei, exuerunt illum purpura, et induerunt eum vestimentis suis: et educunt illum ut crucifigerent eum.

¹⁴ dixit ad illos: Obtulistis mihi hunc hominem, quasi avertentem populum, et ecce ego coram vobis interrogans, nullam causam inveni in homine isto ex his in quibus eum accusatis.

¹⁸ Exclamavit autem simul universa turba, dicens: Tolle hunc, et dimitte nobis Barabbam:

³⁵ Et stabat populus spectans, et deridebant eum principes cum eis, dicentes: Alios salvos fecit, se salvum faciat, si hic est Christus Dei electus.

³⁹ Unus autem de his, qui pendebant, latronibus, blasphemabat eum, dicens: Si tu es Christus, salvum fac temetipsum et nos.

⁵ Zelantes autem Judæi, assumentesque de vulgo viros quosdam malos, et turba facta, concitaverunt civitatem: et assistentes domui Jasonis quærebant eos producere in populum.

¹² Dixit quidam ex illis, proprius ipsorum propheta: Cretenses semper mendaces, malæ bestiæ, ventres pigri.

⁵ Alii quasi onagri in deserto egrediuntur ad opus suum: vigilantes ad prædam, præparant panem liberis.

¹³ Ipsi fuerunt rebelles lumini: nescierunt vias ejus, nec reversi sunt per semitas ejus. ¹⁴ Mane primo consurgit homicida; interficit egenum et pauperem: per noctem vero erit quasi fur. ¹⁵ Oculus adulteri observat caliginem, dicens: Non me videbit oculus: et operiet vultum suum. ¹⁶ Perfodit in tenebris domos, sicut in die condixerant sibi, et ignoraverunt lucem.

³⁸ quibus dignus non erat mundus: in solitudinibus errantes, in montibus, in speluncis, et in cavernis terræ.

³⁸ Et Eliseus reversus est in Galgala. Erat autem fames in terra, et filii prophetarum habitabant coram eo. Dixitque uni de pueris suis: Pone ollam grandem, et coque pulmentum filiis prophetarum. ³⁹ Et egressus est unus in agrum ut colligeret herbas agrestes: invenitque quasi vitem silvestrem, et collegit ex ea colocynthidas agri, et implevit pallium suum, et reversus concidit in ollam pulmenti: nesciebat enim quid esset.

¹⁴ Responditque Amos, et dixit ad Amasiam: Non sum propheta, et non sum filius prophetæ: sed armentarius ego sum vellicans sycomoros.

¹⁶ { Et cupiebat implere ventrem suum de siliquis, quas porci manducabant: et nemo illi dabat.}

¹² Cum operatus fueris eam, non dabit tibi fructus suos: vagus et profugus eris super terram. ¹³ Dixitque Cain ad Dominum: Major est iniquitas mea, quam ut veniam merear. ¹⁴ Ecce ejicis me hodie a facie terræ, et a facie tua abscondar, et ero vagus et profugus in terra: omnis igitur qui invenerit me, occidet me.

¹⁰

²⁵

^{32 33}

² et oppressi sunt valde ab eis. Feceruntque sibi antra et speluncas in montibus, et munitissima ad repugnandum loca.

¹ Abiit ergo David inde, et fugit in speluncam Odollam. Quod cum audissent fratres ejus, et omnis domus patris ejus, descenderunt ad eum illuc. ² Et convenerunt ad eum omnes qui erant in angustia constituti, et oppressi ære alieno, et amaro animo: et factus est eorum princeps, fueruntque cum eo quasi quadringenti viri.

¹⁹ et introibunt in speluncas petrarum, et in voragines terræ, a facie formidinis Domini et a gloria majestatis ejus, cum surrexerit percutere terram.

¹⁵ et reges terræ, et principes, et tribuni, et divites, et fortes, et omnis servus, et liber absconderunt se in speluncis, et in petris montium:

¹² Hic erit ferus homo: manus ejus contra omnes, et manus omnium contra eum: et e regione universorum fratrum suorum figet tabernacula.

⁵ Numquid rugiet onager cum habuerit herbam? aut mugiet bos cum ante præsepe plenum steterit?

¹² Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.

¹⁸ Ambulavitque in viis regum Israël, sicut ambulaverat domus Achab: filia enim Achab erat uxor ejus: et fecit quod malum est in conspectu Domini.

²⁷ Et ambulavit in viis domus Achab: et fecit quod malum est coram Domino, sicut domus Achab: gener enim domus Achab fuit.

³ Sed et ipse ingressus est per vias domus Achab: mater enim ejus impulit eum ut impie ageret.

⁴ (39:34) [Qui leviter locutus sum, respondere quid possum? manum meam ponam super os meum.

⁴ Multiplicatæ sunt infirmitates eorum: postea acceleraverunt. Non congregabo conventicula eorum de sanguinibus, nec memor ero nominum eorum per labia mea.

¹⁰ quoniam meæ sunt omnes feræ silvarum, jumenta in montibus, et boves. ¹¹ Cognovi omnia volatilia cæli, et pulchritudo agri mecum est. ¹² Si esuriero, non dicam tibi: meus est enim orbis terræ et plenitudo ejus. ¹³ Numquid manducabo carnes taurorum? aut sanguinem hircorum potabo?

⁷ Timor Domini principium sapientiæ; sapientiam atque doctrinam stulti despiciunt.]

²² Usquequo, parvuli, diligitis infantiam, et stulti ea quæ sibi sunt noxia cupient, et imprudentes odibunt scientiam?

²² Fons vitæ eruditio possidentis; doctrina stultorum fatuitas.]

⁶ stultus enim fatua loquetur, et cor ejus faciet iniquitatem, ut perficiat simulationem, et loquatur ad Dominum fraudulenter, et vacuam faciat animam esurientis, et potum sitienti auferat.

¹⁸ Filii colligunt ligna, et patres succendunt ignem, et mulieres conspergunt adipem, ut faciant placentas reginæ cæli, et libent diis alienis, et me ad iracundiam provocent.

²⁴ Quæ cum exisset, dixit matri suæ: Quid petam? At illa dixit: Caput Joannis Baptistæ.

⁶ Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.

¹⁴ Omnis gloria ejus filiæ regis ab intus, in fimbriis aureis,

^{11 12}

¹⁴ Factus sum in derisum omni populo meo, canticum eorum tota die.

⁶³ Sessionem eorum et resurrectionem eorum vide; ego sum psalmus eorum.

¹⁴ Cui respondit Dominus: Si pater ejus spuisset in faciem illius, nonne debuerat saltem septem diebus rubore suffundi? separetur septem diebus extra castra, et postea revocabitur.

⁹ accedet mulier ad eum coram senioribus, et tollet calceamentum de pede ejus, spuetque in faciem illius, et dicet: Sic fiet homini, qui non ædificat domum fratris sui.

¹³ Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me. ¹⁴ Dereliquerunt me propinqui mei, et qui me noverant obliti sunt mei.

¹⁹ Abominati sunt me quondam consiliarii mei, et quem maxime diligebam, aversatus est me.

⁶ Idcirco ipse me reprehendo, et ago pœnitentiam in favilla et cinere.]

⁸ Deus, qui glorificatur in consilio sanctorum, magnus et terribilis super omnes qui in circuitu ejus sunt.

⁷ Fratres hominis pauperis oderunt eum; insuper et amici procul recesserunt ab eo.] [Qui tantum verba sectatur nihil habebit;

⁶ Corpus meum dedi percutientibus, et genas meas vellentibus; faciem meam non averti ab increpantibus et conspuentibus in me.

⁸ Et succidi tres pastores in mense uno, et contracta est anima mea in eis, siquidem et anima eorum variavit in me.

⁵⁶ Hoc autem totum factum est, ut adimplerentur Scripturæ prophetarum. Tunc discipuli omnes, relicto eo, fugerunt.

⁶⁷ Tunc exspuerunt in faciem ejus, et colaphis eum ceciderunt, alii autem palmas in faciem ejus dederunt,

³⁰ Et exspuentes in eum, acceperunt arundinem, et percutiebant caput ejus.

²¹ Egressa sum plena, et vacuam reduxit me Dominus. Cur ergo vocatis me Noëmi, quam Dominus humiliavit, et afflixit Omnipotens?

⁵ Venit ergo rex David usque Bahurim: et ecce egrediebatur inde vir de cognatione domus Saul, nomine Semei, filius Gera: procedebatque egrediens, et maledicebat, ⁶ mittebatque lapides contra David et contra universos servos regis David: omnis autem populus, et universi bellatores, a dextro et a sinistro latere regis incedebant. ⁷ Ita autem loquebatur Semei cum malediceret regi: Egredere, egredere, vir sanguinum, et vir Belial. ⁸ Reddidit tibi Dominus universum sanguinem domus Saul: quoniam invasisti regnum pro eo, et dedit Dominus regnum in manu Absalom filii tui: et ecce premunt te mala tua, quoniam vir sanguinum es.

¹⁸ Balteum regum dissolvit, et præcingit fune renes eorum.

²¹ Effundit despectionem super principes, eos qui oppressi fuerant relevans.

⁹ Quoniam ipse dixit, et facta sunt; ipse mandavit et creata sunt.

²¹

⁶⁷ Tunc exspuerunt in faciem ejus, et colaphis eum ceciderunt, alii autem palmas in faciem ejus dederunt, ⁶⁸ dicentes: Prophetiza nobis Christe, quis est qui te percussit?

³⁹ Prætereuntes autem blasphemabant eum moventes capita sua, ⁴⁰ et dicentes: Vah! qui destruis templum Dei, et in triduo illud reædificas: salva temetipsum: si Filius Dei es, descende de cruce. ⁴¹ Similiter et principes sacerdotum illudentes cum scribis et senioribus dicebant: ⁴² Alios salvos fecit, seipsum non potest salvum facere: si rex Israël est, descendat nunc de cruce, et credimus ei: ⁴³ confidit in Deo: liberet nunc, si vult eum: dixit enim: Quia Filius Dei sum. ⁴⁴ Idipsum autem et latrones, qui crucifixi erant cum eo, improperabant ei.

²⁶ Si quis autem putat se religiosum esse, non refrenans linguam suam, sed seducens cor suum, hujus vana est religio.

¹² Simul venerunt latrones ejus, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum.

¹⁸ Stulti quoque despiciebant me: et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.

⁴ Non declines cor meum in verba malitiæ, ad excusandas excusationes in peccatis; cum hominibus operantibus iniquitatem, et non communicabo cum electis eorum. ⁵ Corripiet me justus in misericordia, et increpabit me: oleum autem peccatoris non impinguet caput meum. Quoniam adhuc et oratio mea in beneplacitis eorum:

²⁶

¹² Populum meum exactores sui spoliaverunt, et mulieres dominatæ sunt eis. Popule meus, qui te beatum dicunt, ipsi te decipiunt, et viam gressuum tuorum dissipant.

¹⁵ et ira magna ego irascor super gentes opulentas, quia ego iratus sum parum, ipsi vero adjuverunt in malum.

¹⁶ qui sublati sunt ante tempus suum, et fluvius subvertit fundamentum eorum?

⁴ Non sunt loquelæ, neque sermones, quorum non audiantur voces eorum.

^{14 15}

⁷ propter hoc ecce Dominus adducet super eos aquas fluminis fortes et multas, regem Assyriorum, et omnem gloriam ejus, et ascendet super omnes rivos ejus, et fluet super universas ripas ejus; ⁸ et ibit per Judam, inundans, et transiens: usque ad collum veniet. Et erit extensio alarum ejus implens latitudinem terræ tuæ, o Emmanuel!

²⁵ quia timor quem timebam evenit mihi, et quod verebar accidit.

⁴ quia sagittæ Domini in me sunt, quarum indignatio ebibit spiritum meum; et terrores Domini militant contra me.

⁹ Sicut consumitur nubes, et pertransit, sic qui descenderit ad inferos, non ascendet.

¹⁴ terrebis me per somnia, et per visiones horrore concuties.

²⁷ Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor. ²⁸ Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.

¹⁶ Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias.

²³ Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus ejus ferre non potui.

⁴ Ab altitudine diei timebo: ego vero in te sperabo. ⁵ In Deo laudabo sermones meos; in Deo speravi: non timebo quid faciat mihi caro.

¹⁵ justitia et judicium præparatio sedis tuæ: misericordia et veritas præcedent faciem tuam.

²² Delevi ut nubem iniquitates tuas, et quasi nebulam peccata tua: revertere ad me, quoniam redemi te.

⁴ Quid faciam tibi, Ephraim? quid faciam tibi, Juda? misericordia vestra quasi nubes matutina, et quasi ros mane pertransiens.

³ Idcirco erunt quasi nubes matutina, et sicut ros matutinus præteriens; sicut pulvis turbine raptus ex area, et sicut fumus de fumario.

¹⁵ Respondens Anna: Nequaquam, inquit, domine mi: nam mulier infelix nimis ego sum: vinumque et omne quod inebriare potest, non bibi, sed effudi animam meam in conspectu Domini.

²⁴ Antequam comedam, suspiro; et tamquam inundantes aquæ, sic rugitus meus:

¹⁴

¹² In hoc cognovi quoniam voluisti me, quoniam non gaudebit inimicus meus super me.

⁴ Et introibo ad altare Dei, ad Deum qui lætificat juventutem meam. Confitebor tibi in cithara, Deus, Deus meus.

¹² Ideo dispertiam ei plurimos, et fortium dividet spolia, pro eo quod tradidit in mortem animam suam, et cum sceleratis reputatus est, et ipse peccata multorum tulit, et pro transgressoribus rogavit.]

⁴ Si dormiero, dicam: Quando consurgam? et rursum expectabo vesperam, et replebor doloribus usque ad tenebras.

¹⁹ Increpat quoque per dolorem in lectulo, et omnia ossa ejus marcescere facit. ²⁰ Abominabilis ei fit in vita sua panis, et animæ illius cibus ante desiderabilis. ²¹ Tabescet caro ejus, et ossa, quæ tecta fuerant, nudabuntur.

^{2 3} Miserere mei, Domine, quoniam infirmus sum; sana me, Domine, quoniam conturbata sunt ossa mea. ⁴ Et anima mea turbata est valde; sed tu, Domine, usquequo? ⁵ Convertere, Domine, et eripe animam meam; salvum me fac propter misericordiam tuam. ⁶ Quoniam non est in morte qui memor sit tui; in inferno autem quis confitebitur tibi?

² in loco pascuæ, ibi me collocavit. Super aquam refectionis educavit me;

^{2 3} Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis; et dolor meus renovatus est. ⁴ Concaluit cor meum intra me; et in meditatione mea exardescet ignis. ⁵ Locutus sum in lingua mea: Notum fac mihi, Domine, finem meum, et numerum dierum meorum quis est, ut sciam quid desit mihi. ⁶ Ecce mensurabiles posuisti dies meos, et substantia mea tamquam nihilum ante te. Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens. ⁷ Verumtamen in imagine pertransit homo; sed et frustra conturbatur: thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea. ⁸ Et nunc quæ est exspectatio mea: nonne Dominus? et substantia mea apud te est.

¹³ Sperabam usque ad mane; quasi leo, sic contrivit omnia ossa mea: de mane usque ad vesperam finies me.

⁷ Egressus igitur Satan a facie Domini, percussit Job ulcere pessimo, a planta pedis usque ad verticem ejus;

⁵ Induta est caro mea putredine, et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est.

²⁰ Pelli meæ, consumptis carnibus, adhæsit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.

⁵ Locutus sum in lingua mea: Notum fac mihi, Domine, finem meum, et numerum dierum meorum quis est, ut sciam quid desit mihi.

⁵ Super quo percutiam vos ultra, addentes prævaricationem? omne caput languidum, et omne cor mœrens. ⁶ A planta pedis usque ad verticem, non est in eo sanitas; vulnus, et livor, et plaga tumens, non est circumligata, nec curata medicamine, neque fota oleo.

²⁷ Respondensque Abraham, ait: Quia semel cœpi, loquar ad Dominum meum, cum sim pulvis et cinis.

⁸ qui testa saniem radebat, sedens in sterquilinio.

³¹ tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.

¹ [Deus, in adjutorium meum intende; Domine, ad adjuvandum me festina. ²

¹⁴

⁶ Tulerunt ergo Jeremiam, et projecerunt eum in lacum Melchiæ filii Amelech, qui erat in vestibulo carceris: et submiserunt Jeremiam funibus in lacum, in quo non erat aqua, sed lutum: descendit itaque Jeremias in cœnum.

⁷ Ecce clamabo, vim patiens, et nemo audiet; vociferabor, et non est qui judicet.

⁹ Numquid Deus audiet clamorem ejus, cum venerit super eum angustia?

⁴ Buccinate in neomenia tuba, in insigni die solemnitatis vestræ: ⁵ quia præceptum in Israël est, et judicium Deo Jacob.

⁸ Sed et cum clamavero, et rogavero, exclusit orationem meam.

⁴⁴ Opposuisti nubem tibi, ne transeat oratio.

²³ Qui non respondit ei verbum. Et accedentes discipuli ejus rogabant eum dicentes: Dimitte eam: quia clamat post nos.

⁹ et qui cœpit, ipse me conterat; solvat manum suam, et succidat me?

²⁰ Peccavi; quid faciam tibi, o custos hominum? quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis? ²¹ Cur non tollis peccatum meum, et quare non aufers iniquitatem meam? ecce nunc in pulvere dormiam, et si mane me quæsieris, non subsistam.]

³ Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adjuves?

¹⁴ Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi, cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris? ¹⁵ Et si impius fuero, væ mihi est; et si justus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria. ¹⁶ Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias. ¹⁷ Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et pœnæ militant in me.

²⁵ Contra folium, quod vento rapitur, ostendis potentiam tuam, et stipulam siccam persequeris: ²⁶ scribis enim contra me amaritudines, et consumere me vis peccatis adolescentiæ meæ. ²⁷ Posuisti in nervo pedem meum, et observasti omnes semitas meas, et vestigia pedum meorum considerasti: ²⁸ qui quasi putredo consumendus sum, et quasi vestimentum quod comeditur a tinea.]

⁹ (16:10) Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est. ¹⁰ (16:11) Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam: satiati sunt pœnis meis. ¹¹ (16:12) Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit. ¹² (16:13) Ego ille quondam opulentus, repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum. ¹³ (16:14) Circumdedit me lanceis suis; convulneravit lumbos meos: non pepercit, et effudit in terra viscera mea. ¹⁴ (16:15) Concidit me vulnere super vulnus: irruit in me quasi gigas.

⁶ Saltem nunc intelligite quia Deus non æquo judicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit. ⁷ Ecce clamabo, vim patiens, et nemo audiet; vociferabor, et non est qui judicet. ⁸ Semitam meam circumsepsit, et transire non possum: et in calle meo tenebras posuit. ⁹ Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo.

²² Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini?

⁶ Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suæ mole me premat.

⁷ ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei, et mandata ejus exquirant: ⁸ ne fiant, sicut patres eorum, generatio prava et exasperans; generatio quæ non direxit cor suum, et non est creditus cum Deo spiritus ejus. ⁹ Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli.

¹³ Convertere, Domine; usquequo? et deprecabilis esto super servos tuos.

¹⁴ Omnes amatores tui obliti sunt tui, teque non quærent: plaga enim inimici percussi te castigatione crudeli: propter multitudinem iniquitatis tuæ dura facta sunt peccata tua.

⁶ Humiliamini igitur sub potenti manu Dei, ut vos exaltet in tempore visitationis:

¹⁷ In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea, etiam sine causa.

¹⁸ Erunt sicut paleæ ante faciem venti, et sicut favilla quam turbo dispergit.

²¹ Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.

⁴ Non sic impii, non sic; sed tamquam pulvis quem projicit ventus a facie terræ.

¹⁰ Timor Domini sanctus, permanens in sæculum sæculi; judicia Domini vera, justificata in semetipsa,

³ Laudamini in nomine sancto ejus; lætetur cor quærentium Dominum.

¹³ Sonabunt populi sicut sonitus aquarum inundantium, et increpabit eum, et fugiet procul; et rapietur sicut pulvis montium a facie venti, et sicut turbo coram tempestate.

¹¹ [In tempore illo dicetur populo huic et Jerusalem: Ventus urens in viis quæ sunt in deserto viæ filiæ populi mei, non ad ventilandum et ad purgandum. ¹² Spiritus plenus ex his veniet mihi, et nunc ego loquar judicia mea cum eis.

² Tertiam partem igni combures in medio civitatis, juxta completionem dierum obsidionis, et assumes tertiam partem, et concides gladio in circuitu ejus: tertiam vero aliam disperges in ventum, et gladium nudabo post eos.

¹⁹ Ligavit eum spiritus in alis suis, et confundentur a sacrificiis suis.]

¹⁹ In sudore vultus tui vesceris pane, donec revertaris in terram de qua sumptus es: quia pulvis es et in pulverem reverteris.

¹⁴ Omnes morimur, et quasi aquæ dilabimur in terram, quæ non revertuntur: nec vult Deus perire animam, sed retractat cogitans ne penitus pereat qui abjectus est.

¹⁹ Parvus et magnus ibi sunt, et servus liber a domino suo.

²² Unum est quod locutus sum: et innocentem et impium ipse consumit.

⁸ Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu: et sic repente præcipitas me?

⁵ Breves dies hominis sunt: numerus mensium ejus apud te est: constituisti terminos ejus, qui præteriri non poterunt.

³³ Dulcis fuit glareis Cocyti, et post se omnem hominem trahet, et ante se innumerabiles.

⁸ Non est in hominis potestate prohibere spiritum, nec habet potestatem in die mortis: nec sinitur quiescere ingruente bello, neque salvabit impietas impium.]

⁵ Viventes enim sciunt se esse morituros; mortui vero nihil noverunt amplius, nec habent ultra mercedem, quia oblivioni tradita est memoria eorum.

⁵ excelsa quoque timebunt, et formidabunt in via. Florebit amygdalus, impinguabitur locusta, et dissipabitur capparis, quoniam ibit homo in domum æternitatis suæ, et circuibunt in platea plangentes. ⁶ Antequam rumpatur funiculus argenteus, et recurrat vitta aurea, et conteratur hydria super fontem, et confringatur rota super cisternam, ⁷ et revertatur pulvis in terram suam unde erat, et spiritus redeat ad Deum, qui dedit illum.

²⁷ Et quemadmodum statutum est hominibus semel mori, post hoc autem judicium:

³¹ Sic pereant omnes inimici tui, Domine: qui autem diligunt te, sicut sol in ortu suo splendet, ita rutilent.]

²⁵

⁴ Subverterunt pauperum viam, et oppresserunt pariter mansuetos terræ.

¹⁶ Si negavi quod volebant pauperibus, et oculos viduæ expectare feci; ¹⁷ si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea ¹⁸ (quia ab infantia mea crevit mecum miseratio, et de utero matris meæ egressa est mecum); ¹⁹ si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem; ²⁰ si non benedixerunt mihi latera ejus, et de velleribus ovium mearum calefactus est; ²¹ si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem:

¹ [Usquequo, Domine, oblivisceris me in finem? usquequo avertis faciem tuam a me?

¹³ Ibi ceciderunt qui operantur iniquitatem; expulsi sunt, nec potuerunt stare.] ¹⁴

²¹ Qui despicit proximum suum peccat; qui autem miseretur pauperis beatus erit. Qui credit in Domino misericordiam diligit.

³¹ Qui calumniatur egentem exprobrat factori ejus; honorat autem eum qui miseretur pauperis.

⁵ Qui despicit pauperem exprobrat factori ejus, et qui ruina lætatur alterius non erit impunitus.

¹⁷ Fœneratur Domino qui miseretur pauperis, et vicissitudinem suam reddet ei.

⁸ Qui coacervat divitias usuris et fœnore, liberali in pauperes congregat eas.

⁷ frange esurienti panem tuum, et egenos vagosque induc in domum tuam; cum videris nudum, operi eum, et carnem tuam ne despexeris. ⁸ Tunc erumpet quasi mane lumen tuum; et sanitas tua citius orietur, et anteibit faciem tuam justitia tua, et gloria Domini colliget te.

¹⁷ Quod si hoc non audieritis, in abscondito plorabit anima mea a facie superbiæ: plorans plorabit, et deducet oculus meus lacrimam, quia captus est grex Domini.

²⁰ Numquid redditur pro bono malum, quia foderunt foveam animæ meæ? Recordare quod steterim in conspectu tuo ut loquerer pro eis bonum, et averterem indignationem tuam ab eis.

²⁷

⁴¹ Et ut appropinquavit, videns civitatem flevit super illam, dicens:

³⁵ Et lacrimatus est Jesus.

¹⁵ Gaudere cum gaudentibus, flere cum flentibus:

⁹ sicut scriptum est: Dispersit, dedit pauperibus: justitia ejus manet in sæculum sæculi.

²⁵ quia timor quem timebam evenit mihi, et quod verebar accidit. ²⁶ Nonne dissimulavi? nonne silui? nonne quievi? et venit super me indignatio.]

⁶ Lux obtenebrescet in tabernaculo illius, et lucerna quæ super eum est extinguetur.

¹⁸ Expellet eum de luce in tenebras, et de orbe transferet eum.

⁸ Semitam meam circumsepsit, et transire non possum: et in calle meo tenebras posuit.

¹⁷ Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.]

¹⁸ Dicebamque: In nidulo meo moriar, et sicut palma multiplicabo dies.

¹¹

¹⁰ Quis ex vobis timens Dominum, audiens vocem servi sui? Qui ambulavit in tenebris, et non est lumen ei, speret in nomine Domini, et innitatur super Deum suum.

¹⁵ Exspectavimus pacem, et non erat bonum: tempus medelæ, et ecce formido.

¹⁹ Numquid projiciens abjecisti Judam? aut Sion abominata est anima tua? quare ergo percussisti nos ita ut nulla sit sanitas? Exspectavimus pacem, et non est bonum: et tempus curationis, et ecce turbatio.

¹⁸ Quare factus est dolor meus perpetuus, et plaga mea desperabilis renuit curari? facta est mihi quasi mendacium aquarum infidelium.

¹² Quia infirmata est in bonum, quæ habitat in amaritudinibus; quia descendit malum a Domino in portam Jerusalem.

⁴ Nam etsi ambulavero in medio umbræ mortis, non timebo mala, quoniam tu mecum es. Virga tua, et baculus tuus, ipsa me consolata sunt.

¹⁹ Ventrem meum, ventrem meum doleo; sensus cordis mei turbati sunt in me. Non tacebo, quoniam vocem buccinæ audivit anima mea, clamorem prælii.

²⁰ Si filius honorabilis mihi Ephraim, si puer delicatus! quia ex quo locutus sum de eo, adhuc recordabor ejus. Idcirco conturbata sunt viscera mea super eum: miserans miserebor ejus, ait Dominus.

²⁰ Vide, Domine, quoniam tribulor: conturbatus est venter meus, subversum est cor meum in memetipsa, quoniam amaritudine plena sum. Foris interfecit gladius, et domi mors similis est.

¹¹ Defecerunt præ lacrimis oculi mei, conturbata sunt viscera mea; effusum est in terra jecur meum super contritione filiæ populi mei, cum deficeret parvulus et lactens in plateis oppidi.

⁶ Ecce mensurabiles posuisti dies meos, et substantia mea tamquam nihilum ante te. Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens.

⁹

²

³ despectum, et novissimum virorum, virum dolorum, et scientem infirmitatem, et quasi absconditus vultus ejus et despectus, unde nec reputavimus eum. ⁴ Vere languores nostros ipse tulit, et dolores nostros ipse portavit; et nos putavimus eum quasi leprosum, et percussum a Deo, et humiliatum.

¹ [ Ego vir videns paupertatem meam in virga indignationis ejus. ² Me minavit, et adduxit in tenebras, et non in lucem. ³ Tantum in me vertit et convertit manum suam tota die.

¹⁴ Putredini dixi: Pater meus es; Mater mea, et soror mea, vermibus.

¹⁹

⁶ faciens misericordias Dominus, et judicium omnibus injuriam patientibus.

²¹ Sed requiescent ibi bestiæ, et replebuntur domus eorum draconibus, et habitabunt ibi struthiones, et pilosi saltabunt ibi; ²² et respondebunt ibi ululæ in ædibus ejus, et sirenes in delubris voluptatis.]

¹⁴ Sicut pullus hirundinis, sic clamabo; meditabor ut columba. Attenuati sunt oculi mei, suspicientes in excelsum. Domine, vim patior: responde pro me.

⁸ Super hoc plangam, et ululabo; vadam spoliatus, et nudus; faciam planctum velut draconum, et luctum quasi struthionum:

³ Esau autem odio habui, et posui montes ejus in solitudinem, et hæreditatem ejus in dracones deserti.

³ Qui propitiatur omnibus iniquitatibus tuis; qui sanat omnes infirmitates tuas:

⁸³

⁴ Vetustam fecit pellem meam et carnem meam; contrivit ossa mea.

⁸ Denigrata est super carbones facies eorum et non sunt cogniti in plateis; adhæsit cutis eorum ossibus: aruit, et facta est quasi lignum.

¹⁰ Pellis nostra quasi clibanus exusta est, a facie tempestatum famis.

¹ [Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo, quoniam audisti verba oris mei. In conspectu angelorum psallam tibi; ² adorabo ad templum sanctum tuum, et confitebor nomini tuo: super misericordia tua et veritate tua; quoniam magnificasti super omne, nomen sanctum tuum. ³ In quacumque die invocavero te, exaudi me; multiplicabis in anima mea virtutem. ⁴ Confiteantur tibi, Domine, omnes reges terræ, quia audierunt omnia verba oris tui.

⁴ Tempus flendi, et tempus ridendi; tempus plangendi, et tempus saltandi.

⁴ Emarcuit cor meum; tenebræ stupefecerunt me: Babylon dilecta mea posita est mihi in miraculum.

¹² Et vocabit Dominus Deus exercituum in die illa ad fletum, et ad planctum, ad calvitium, et ad cingulum sacci;

⁷ Luxit vindemia, infirmata est vitis, ingemuerunt omnes qui lætabantur corde; ⁸ cessavit gaudium tympanorum, quievit sonitus lætantium, conticuit dulcedo citharæ. ⁹ Cum cantico non bibent vinum; amara erit potio bibentibus illam.

¹⁵ Defecit gaudium cordis nostri; versus est in luctum chorus noster.

¹⁸ Et abiit rex in domum suam, et dormivit incœnatus, cibique non sunt allati coram eo, insuper et somnus recessit ab eo.