Psalms 66 Cross References - Clementine_Vulgate

¹ [Deus misereatur nostri, et benedicat nobis; illuminet vultum suum super nos, et misereatur nostri: ^{2 3} ut cognoscamus in terra viam tuam, in omnibus gentibus salutare tuum. ⁴ Confiteantur tibi populi, Deus: confiteantur tibi populi omnes. ⁵ Lætentur et exsultent gentes, quoniam judicas populos in æquitate, et gentes in terra dirigis. ⁶ Confiteantur tibi populi, Deus: confiteantur tibi populi omnes. ⁷ Terra dedit fructum suum: benedicat nos Deus, Deus noster! ⁸ Benedicat nos Deus, et metuant eum omnes fines terræ.] ^{9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20}

²⁰ Vovit etiam votum, dicens: Si fuerit Deus mecum, et custodierit me in via, per quam ego ambulo, et dederit mihi panem ad vescendum, et vestimentum ad induendum, ²¹ reversusque fuero prospere ad domum patris mei: erit mihi Dominus in Deum, ²² et lapis iste, quem erexi in titulum, vocabitur Domus Dei: cunctorumque quæ dederis mihi, decimas offeram tibi.

³ Surgite, et ascendamus in Bethel, ut faciamus ibi altare Deo: qui exaudivit me in die tribulationis meæ, et socius fuit itineris mei.

²¹ Cumque extendisset Moyses manum super mare, abstulit illud Dominus flante vento vehementi et urente tota nocte, et vertit in siccum: divisaque est aqua. ²² Et ingressi sunt filii Israël per medium sicci maris: erat enim aqua quasi murus a dextra eorum et læva.

¹ Tunc cecinit Moyses et filii Israël carmen hoc Domino, et dixerunt: [Cantemus Domino: gloriose enim magnificatus est, equum et ascensorem dejecit in mare.

¹ Tunc cecinit Moyses et filii Israël carmen hoc Domino, et dixerunt: [Cantemus Domino: gloriose enim magnificatus est, equum et ascensorem dejecit in mare. ² Fortitudo mea, et laus mea Dominus, et factus est mihi in salutem: iste Deus meus, et glorificabo eum: Deus patris mei, et exaltabo eum.

² Fortitudo mea, et laus mea Dominus, et factus est mihi in salutem: iste Deus meus, et glorificabo eum: Deus patris mei, et exaltabo eum. ³ Dominus quasi vir pugnator, Omnipotens nomen ejus,

³ Dominus quasi vir pugnator, Omnipotens nomen ejus, ⁴ currus Pharaonis et exercitum ejus projecit in mare: electi principes ejus submersi sunt in mari Rubro.

⁴ currus Pharaonis et exercitum ejus projecit in mare: electi principes ejus submersi sunt in mari Rubro. ⁵ Abyssi operuerunt eos; descenderunt in profundum quasi lapis.

⁵ Abyssi operuerunt eos; descenderunt in profundum quasi lapis. ⁶ Dextera tua, Domine, magnificata est in fortitudine: dextera tua, Domine, percussit inimicum.

⁶ Dextera tua, Domine, magnificata est in fortitudine: dextera tua, Domine, percussit inimicum. ⁷ Et in multitudine gloriæ tuæ deposuisti adversarios tuos: misisti iram tuam, quæ devoravit eos sicut stipulam.

⁷ Et in multitudine gloriæ tuæ deposuisti adversarios tuos: misisti iram tuam, quæ devoravit eos sicut stipulam. ⁸ Et in spiritu furoris tui congregatæ sunt aquæ: stetit unda fluens, congregata sunt abyssi in medio mari.

⁸ Et in spiritu furoris tui congregatæ sunt aquæ: stetit unda fluens, congregata sunt abyssi in medio mari. ⁹ Dixit inimicus: Persequar et comprehendam, dividam spolia, implebitur anima mea: evaginabo gladium meum, interficiet eos manus mea.

⁹ Dixit inimicus: Persequar et comprehendam, dividam spolia, implebitur anima mea: evaginabo gladium meum, interficiet eos manus mea. ¹⁰ Flavit spiritus tuus, et operuit eos mare: submersi sunt quasi plumbum in aquis vehementibus.

¹⁰ Flavit spiritus tuus, et operuit eos mare: submersi sunt quasi plumbum in aquis vehementibus. ¹¹ Quis similis tui in fortibus, Domine? quis similis tui, magnificus in sanctitate, terribilis atque laudabilis, faciens mirabilia?

¹¹ Quis similis tui in fortibus, Domine? quis similis tui, magnificus in sanctitate, terribilis atque laudabilis, faciens mirabilia? ¹² Extendisti manum tuam, et devoravit eos terra.

¹² Extendisti manum tuam, et devoravit eos terra. ¹³ Dux fuisti in misericordia tua populo quem redemisti: et portasti eum in fortitudine tua, ad habitaculum sanctum tuum.

¹³ Dux fuisti in misericordia tua populo quem redemisti: et portasti eum in fortitudine tua, ad habitaculum sanctum tuum. ¹⁴ Ascenderunt populi, et irati sunt: dolores obtinuerunt habitatores Philisthiim.

¹⁴ Ascenderunt populi, et irati sunt: dolores obtinuerunt habitatores Philisthiim. ¹⁵ Tunc conturbati sunt principes Edom, robustos Moab obtinuit tremor: obriguerunt omnes habitatores Chanaan.

¹⁵ Tunc conturbati sunt principes Edom, robustos Moab obtinuit tremor: obriguerunt omnes habitatores Chanaan. ¹⁶ Irruat super eos formido et pavor, in magnitudine brachii tui: fiant immobiles quasi lapis, donec pertranseat populus tuus, Domine, donec pertranseat populus tuus iste, quem possedisti.

¹⁶ Irruat super eos formido et pavor, in magnitudine brachii tui: fiant immobiles quasi lapis, donec pertranseat populus tuus, Domine, donec pertranseat populus tuus iste, quem possedisti. ¹⁷ Introduces eos, et plantabis in monte hæreditatis tuæ, firmissimo habitaculo tuo quod operatus es, Domine: sanctuarium tuum, Domine, quod firmaverunt manus tuæ. ¹⁸ Dominus regnabit in æternum et ultra. ¹⁹ Ingressus est enim eques Pharao cum curribus et equitibus ejus in mare: et reduxit super eos Dominus aquas maris: filii autem Israël ambulaverunt per siccum in medio ejus.] ²⁰ Sumpsit ergo Maria prophetissa, soror Aaron, tympanum in manu sua: egressæque sunt omnes mulieres post eam cum tympanis et choris, ²¹ quibus præcinebat, dicens: [Cantemus Domino, gloriose enim magnificatus est: equum et ascensorem ejus dejecit in mare.]

²¹ quibus præcinebat, dicens: [Cantemus Domino, gloriose enim magnificatus est: equum et ascensorem ejus dejecit in mare.]

¹¹ Nunc cognovi, quia magnus Dominus super omnes deos: eo quod superbe egerint contra illos.

¹⁴ et offeret oblationes ejus Domino, agnum anniculum immaculatum in holocaustum, et ovem anniculam immaculatam pro peccato, et arietem immaculatum, hostiam pacificam,

²³ Non est augurium in Jacob, nec divinatio in Israël: temporibus suis dicetur Jacob et Israëli quid operatus sit Deus.

² Et locutus est ad principes tribuum filiorum Israël: Iste est sermo quem præcepit Dominus:

⁸ quo die audierit vir, et non contradixerit, voti rea erit, reddetque quodcumque promiserat.

¹² si audierit vir, et tacuerit, nec contradixerit sponsioni, reddet quodcumque promiserat.

² Et recordaberis cuncti itineris, per quod adduxit te Dominus Deus tuus quadraginta annis per desertum, ut affligeret te, atque tentaret, et nota fierent quæ in tuo animo versabantur, utrum custodires mandata illius, an non.

¹⁶ et cibavit te manna in solitudine, quod nescierunt patres tui. Et postquam afflixit ac probavit, ad extremum misertus est tui,

¹¹ in loco, quem elegerit Dominus Deus vester, ut sit nomen ejus in eo: illuc omnia, quæ præcipio, conferetis, holocausta, et hostias, ac decimas, et primitias manuum vestrarum: et quidquid præcipuum est in muneribus, quæ vovebitis Domino. ¹² Ibi epulabimini coram Domino Deo vestro, vos et filii ac filiæ vestræ, famuli et famulæ, atque Levites qui in urbibus vestris commoratur: neque enim habet aliam partem et possessionem inter vos.

³ non audies verba prophetæ illius aut somniatoris: quia tentat vos Dominus Deus vester, ut palam fiat utrum diligatis eum an non, in toto corde, et in tota anima vestra.

⁴³ Laudate, gentes, populum ejus, quia sanguinem servorum suorum ulciscetur: et vindictam retribuet in hostes eorum, et propitius erit terræ populi sui.]

¹¹ Benedic, Domine, fortitudini ejus: et opera manuum illius suscipe. Percute dorsa inimicorum ejus: et qui oderunt eum, non consurgant.]

¹⁴ Igitur egressus est populus de tabernaculis suis, ut transiret Jordanem: et sacerdotes, qui portabant arcam fœderis, pergebant ante eum.

¹⁶ steterunt aquæ descendentes in loco uno, et ad instar montis intumescentes apparebant procul, ab urbe quæ vocatur Adom usque ad locum Sarthan: quæ autem inferiores erant, in mare Solitudinis (quod nunc vocatur Mortuum) descenderunt, usquequo omnino deficerent.

² [Qui sponte obtulistis de Israël animas vestras ad periculum, benedicite Domino. ³ Audite, reges; auribus percipite, principes: ego sum, ego sum, quæ Domino canam, psallam Domino Deo Israël. ⁴ Domine, cum exires de Seir, et transires per regiones Edom, terra mota est, cælique ac nubes distillaverunt aquis.

²⁰ De cælo dimicatum est contra eos: stellæ manentes in ordine et cursu suo, adversus Sisaram pugnaverunt. ²¹ Torrens Cison traxit cadavera eorum, torrens Cadumim, torrens Cison: conculca, anima mea, robustos. ²² Ungulæ equorum ceciderunt, fugientibus impetu, et per præceps ruentibus fortissimis hostium.

³⁵ Qua visa, scidit vestimenta sua, et ait: Heu me, filia mea! decepisti me, et ipsa decepta es: aperui enim os meum ad Dominum, et aliud facere non potero. ³⁶ Cui illa respondit: Pater mi, si aperuisti os tuum ad Dominum, fac mihi quodcumque pollicitus es, concessa tibi ultione atque victoria de hostibus tuis.

¹¹ et votum vovit, dicens: Domine exercituum, si respiciens videris afflictionem famulæ tuæ, et recordatus mei fueris, nec oblitus ancillæ tuæ, dederisque servæ tuæ sexum virilem: dabo eum Domino omnibus diebus vitæ ejus, et novacula non ascendet super caput ejus.

⁹ Pedes sanctorum suorum servabit, et impii in tenebris conticescent: quia non in fortitudine sua roborabitur vir.

²⁹ Si enim surrexerit aliquando homo persequens te, et quærens animam tuam, erit anima domini mei custodita quasi in fasciculo viventium apud Dominum Deum tuum: porro inimicorum tuorum anima rotabitur, quasi in impetu et circulo fundæ.

¹³ Cumque transcendissent qui portabant arcam Domini sex passus, immolabat bovem et arietem,

¹⁷ Et introduxerunt arcam Domini, et imposuerunt eam in loco suo in medio tabernaculi, quod tetenderat ei David: et obtulit David holocausta et pacifica coram Domino. ¹⁸ Cumque complesset offerens holocausta et pacifica, benedixit populo in nomine Domini exercituum. ¹⁹ Et partitus est universæ multitudini Israël tam viro quam mulieri singulis collyridam panis unam, et assaturam bubulæ carnis unam, et similam frixam oleo: et abiit omnis populus, unusquisque in domum suam.

¹⁴ Ego ero ei in patrem, et ipse erit mihi in filium: qui si inique aliquid gesserit, arguam eum in virga virorum, et in plagis filiorum hominum. ¹⁵ Misericordiam autem meam non auferam ab eo, sicut abstuli a Saul, quem amovi a facie mea.

⁷ In tribulatione mea invocabo Dominum, et ad Deum meum clamabo: et exaudiet de templo suo vocem meam, et clamor meus veniet ad aures ejus.

²⁸ Universusque Israël deducebant arcam fœderis Domini in jubilo, et sonitu buccinæ, et tubis, et cymbalis, et nablis, et citharis concrepantes.

¹ Attulerunt igitur arcam Dei, et constituerunt eam in medio tabernaculi quod tetenderat ei David: et obtulerunt holocausta et pacifica coram Deo. ² Cumque complesset David offerens holocausta et pacifica, benedixit populo in nomine Domini. ³ Et divisit universis per singulos, a viro usque ad mulierem, tortam panis, et partem assæ carnis bubalæ, et frixam oleo similam.

²³ Cantate Domino omnis terra; annuntiate ex die in diem salutare ejus: ²⁴ narrate in gentibus gloriam ejus; in cunctis populis mirabilia ejus.

¹⁰ Et benedixit Domino coram universa multitudine, et ait: Benedictus es, Domine Deus Israël patris nostri, ab æterno in æternum. ¹¹ Tua est, Domine, magnificentia, et potentia, et gloria, atque victoria: et tibi laus: cuncta enim quæ in cælo sunt et in terra, tua sunt: tuum, Domine, regnum, et tu es super omnes principes. ¹² Tuæ divitiæ, et tua est gloria: tu dominaris omnium. In manu tua virtus et potentia: in manu tua magnitudo, et imperium omnium. ¹³ Nunc igitur Deus noster, confitemur tibi, et laudamus nomen tuum inclytum.

⁹ Oculi enim Domini contemplantur universam terram, et præbent fortitudinem his qui corde perfecto credunt in eum. Stulte igitur egisti, et propter hoc ex præsenti tempore adversum te bella consurgent.

⁵ Et dixerunt Levitæ Josue, et Cedmihel, Bonni, Hasebnia, Serebia, Odaia, Sebnia, Phathathia: Surgite, benedicite Domino Deo vestro ab æterno usque in æternum: et benedicant nomini gloriæ tuæ excelso in omni benedictione et laude.

⁴ Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?

⁶ Saltem nunc intelligite quia Deus non æquo judicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit.

¹⁰ Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum quod per ignem transit.

⁸ Quæ est enim spes hypocritæ, si avare rapiat, et non liberet Deus animam ejus? ⁹ Numquid Deus audiet clamorem ejus, cum venerit super eum angustia?

¹⁶ Igitur salvabit te de ore angusto latissime, et non habente fundamentum subter se: requies autem mensæ tuæ erit plena pinguedine.

²¹ Cave ne declines ad iniquitatem: hanc enim cœpisti sequi post miseriam.

¹⁰ Et nunc, reges, intelligite; erudimini, qui judicatis terram. ¹¹ Servite Domino in timore, et exsultate ei cum tremore. ¹² Apprehendite disciplinam, nequando irascatur Dominus, et pereatis de via justa. (2:13) Cum exarserit in brevi ira ejus, beati omnes qui confidunt in eo.]

⁹ Discedite a me omnes qui operamini iniquitatem, quoniam exaudivit Dominus vocem fletus mei.

⁴ Disperdat Dominus universa labia dolosa, et linguam magniloquam.

³ Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus. Deus meus adjutor meus, et sperabo in eum; protector meus, et cornu salutis meæ, et susceptor meus.

⁶ In sole posuit tabernaculum suum; et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo. Exsultavit ut gigas ad currendam viam;

⁴⁴

^{23 24}

^{24 25}

^{27 28 29}

²⁹

¹ [In te, Domine, speravi; non confundar in æternum: in justitia tua libera me.

⁸ Exsultabo, et lætabor in misericordia tua, quoniam respexisti humilitatem meam; salvasti de necessitatibus animam meam.

⁵ Diligit misericordiam et judicium; misericordia Domini plena est terra. ⁶ Verbo Domini cæli firmati sunt, et spiritu oris ejus omnis virtus eorum.

¹³ Quis est homo qui vult vitam; diligit dies videre bonos?

¹⁹ Juxta est Dominus iis qui tribulato sunt corde, et humiles spiritu salvabit.

² Apprehende arma et scutum, et exsurge in adjutorium mihi. ³ Effunde frameam, et conclude adversus eos qui persequuntur me; dic animæ meæ: Salus tua ego sum. ⁴ Confundantur et revereantur quærentes animam meam; avertantur retrorsum et confundantur cogitantes mihi mala.

⁶ Fiat via illorum tenebræ et lubricum, et angelus Domini persequens eos.

¹¹ Surgentes testes iniqui, quæ ignorabam interrogabant me.

²³ Intende in adjutorium meum, Domine Deus salutis meæ.] ²⁴

^{2 3} Dominus conservet eum, et vivificet eum, et beatum faciat eum in terra, et non tradat eum in animam inimicorum ejus.

⁸ quoniam rex omnis terræ Deus, psallite sapienter.

¹ [Magnus Dominus et laudabilis nimis, in civitate Dei nostri, in monte sancto ejus. ²

⁶ Ipsi videntes, sic admirati sunt, conturbati sunt, commoti sunt. ⁷ Tremor apprehendit eos; ibi dolores ut parturientis:

¹¹ Confitebor tibi in sæculum, quia fecisti; et exspectabo nomen tuum, quoniam bonum est in conspectu sanctorum tuorum.]

^{18 19}

¹⁹

¹ [Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus. ² Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in iniquitatibus; non est qui faciat bonum. ³ Deus de cælo prospexit super filios hominum, ut videat si est intelligens, aut requirens Deum. ⁴ Omnes declinaverunt; simul inutiles facti sunt: non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. ⁵ Nonne scient omnes qui operantur iniquitatem, qui devorant plebem meam ut cibum panis?

¹² Exaltare super cælos, Deus, et super omnem terram gloria tua.]

²

⁶ Sicut adipe et pinguedine repleatur anima mea, et labiis exsultationis laudabit os meum.

¹¹ tradentur in manus gladii: partes vulpium erunt.

⁵ Venite, et videte opera Dei: terribilis in consiliis super filios hominum.

^{2 3} ut cognoscamus in terra viam tuam, in omnibus gentibus salutare tuum.

⁵ Lætentur et exsultent gentes, quoniam judicas populos in æquitate, et gentes in terra dirigis.

¹⁶

^{2 3} Sicut deficit fumus, deficiant; sicut fluit cera a facie ignis, sic pereant peccatores a facie Dei.

³⁰ Ego sum pauper et dolens; salus tua, Deus, suscepit me.

³⁵ Laudent illum cæli et terra; mare, et omnia reptilia in eis.

¹⁵ Et vivet, et dabitur ei de auro Arabiæ; et adorabunt de ipso semper, tota die benedicent ei.

¹⁸ Benedictus Dominus Deus Israël, qui facit mirabilia solus.

²⁰ Defecerunt laudes David, filii Jesse.

²⁴

¹⁸ Verumtamen propter dolos posuisti eis; dejecisti eos dum allevarentur.

³ Leva manus tuas in superbias eorum in finem: quanta malignatus est inimicus in sancto! ⁴ Et gloriati sunt qui oderunt te in medio solemnitatis tuæ; posuerunt signa sua, signa: ⁵ et non cognoverunt sicut in exitu super summum. Quasi in silva lignorum securibus ⁶ exciderunt januas ejus in idipsum; in securi et ascia dejecerunt eam. ⁷ Incenderunt igni sanctuarium tuum; in terra polluerunt tabernaculum nominis tui. ⁸ Dixerunt in corde suo cognatio eorum simul: Quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra. ⁹ Signa nostra non vidimus; jam non est propheta; et nos non cognoscet amplius. ¹⁰ Usquequo, Deus, improperabit inimicus? irritat adversarius nomen tuum in finem? ¹¹ Ut quid avertis manum tuam, et dexteram tuam de medio sinu tuo in finem? ¹² Deus autem rex noster ante sæcula: operatus est salutem in medio terræ.

⁴ Ibi confregit potentias arcuum, scutum, gladium, et bellum. ⁵ Illuminans tu mirabiliter a montibus æternis;

¹² Memor fui operum Domini, quia memor ero ab initio mirabilium tuorum:

¹³ Nos autem populus tuus, et oves pascuæ tuæ, confitebimur tibi in sæculum; in generationem et generationem annuntiabimus laudem tuam.]

^{35 36}

⁹ Vineam de Ægypto transtulisti: ejecisti gentes, et plantasti eam.

¹ [Deus stetit in synagoga deorum; in medio autem deos dijudicat.

¹⁵

^{12 13}

¹⁸

¹ [Cantate Domino canticum novum; cantate Domino omnis terra. ² Cantate Domino, et benedicite nomini ejus; annuntiate de die in diem salutare ejus.

¹ [Dominus regnavit: exsultet terra; lætentur insulæ multæ.

¹ [Dominus regnavit: exsultet terra; lætentur insulæ multæ. ² Nubes et caligo in circuitu ejus; justitia et judicium correctio sedis ejus. ³ Ignis ante ipsum præcedet, et inflammabit in circuitu inimicos ejus. ⁴ Illuxerunt fulgura ejus orbi terræ; vidit, et commota est terra. ⁵ Montes sicut cera fluxerunt a facie Domini; a facie Domini omnis terra. ⁶ Annuntiaverunt cæli justitiam ejus, et viderunt omnes populi gloriam ejus. ⁷ Confundantur omnes qui adorant sculptilia, et qui gloriantur in simulacris suis. Adorate eum omnes angeli ejus. ⁸ Audivit, et lætata est Sion, et exsultaverunt filiæ Judæ propter judicia tua, Domine. ⁹ Quoniam tu Dominus altissimus super omnem terram; nimis exaltatus es super omnes deos. ¹⁰ Qui diligitis Dominum, odite malum: custodit Dominus animas sanctorum suorum; de manu peccatoris liberabit eos.

⁴ et honor regis judicium diligit. Tu parasti directiones; judicium et justitiam in Jacob tu fecisti.

³ Scitote quoniam Dominus ipse est Deus; ipse fecit nos, et non ipsi nos: populus ejus, et oves pascuæ ejus.

¹ [Misericordiam et judicium cantabo tibi, Domine; psallam,

⁴ cor pravum; declinantem a me malignum non cognoscebam.

⁵ Mementote mirabilium ejus quæ fecit; prodigia ejus, et judicia oris ejus: ⁶ semen Abraham servi ejus; filii Jacob electi ejus. ⁷ Ipse Dominus Deus noster; in universa terra judicia ejus.

² Quis loquetur potentias Domini; auditas faciet omnes laudes ejus? ³ Beati qui custodiunt judicium, et faciunt justitiam in omni tempore.

² Dicant qui redempti sunt a Domino, quos redemit de manu inimici, et de regionibus congregavit eos,

⁸ Confiteantur Domino misericordiæ ejus, et mirabilia ejus filiis hominum. ⁹ Quia satiavit animam inanem, et animam esurientem satiavit bonis. ¹⁰ Sedentes in tenebris et umbra mortis; vinctos in mendicitate et ferro. ¹¹ Quia exacerbaverunt eloquia Dei, et consilium Altissimi irritaverunt. ¹² Et humiliatum est in laboribus cor eorum; infirmati sunt, nec fuit qui adjuvaret.

²² Et sacrificent sacrificium laudis, et annuntient opera ejus in exsultatione.

¹⁵

²²

^{35 36 37}

² Potens in terra erit semen ejus; generatio rectorum benedicetur.

⁶ et humilia respicit in cælo et in terra?

¹ [Laudate Dominum, omnes gentes; laudate eum, omnes populi. ² Quoniam confirmata est super nos misericordia ejus, et veritas Domini manet in æternum.]

¹²

¹⁴

^{17 18 19}

¹ [Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus.

¹ [Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus. ² Dicat nunc Israël: Quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus.

¹⁹ Incola ego sum in terra: non abscondas a me mandata tua.

²⁷ Viam justificationum tuarum instrue me, et exercebor in mirabilibus tuis.

³ Jerusalem, quæ ædificatur ut civitas, cujus participatio ejus in idipsum.

³ Magnificavit Dominus facere nobiscum; facti sumus lætantes.

¹ [Nisi Dominus ædificaverit domum, in vanum laboraverunt qui ædificant eam. Nisi Dominus custodierit civitatem, frustra vigilat qui custodit eam. ² Vanum est vobis ante lucem surgere: surgite postquam sederitis, qui manducatis panem doloris. Cum dederit dilectis suis somnum, ³ ecce hæreditas Domini, filii; merces, fructus ventris.

¹ [De profundis clamavi ad te, Domine; ² Domine, exaudi vocem meam. Fiant aures tuæ intendentes in vocem deprecationis meæ. ³ Si iniquitates observaveris, Domine, Domine, quis sustinebit?

^{13 14}

⁸ Quia ad te, Domine, Domine, oculi mei; in te speravi, non auferas animam meam.

¹ Alleluja, [Lauda, anima mea, Dominum. Laudabo Dominum in vita mea;

¹³

⁶ Omnis spiritus laudet Dominum! Alleluja.]

⁸ Victimæ impiorum abominabiles Domino; vota justorum placabilia.

²⁹ Longe est Dominus ab impiis, et orationes justorum exaudiet.

³ Sicut igne probatur argentum et aurum camino, ita corda probat Dominus.

¹³ [Qui obturat aurem suam ad clamorem pauperis, et ipse clamabit, et non exaudietur.

⁹ Qui declinat aures suas ne audiat legem, oratio ejus erit execrabilis.

⁴ multoque melius est non vovere, quam post votum promissa non reddere.

¹⁵ Et cum extenderitis manus vestras, avertam oculos meos a vobis, et cum multiplicaveritis orationem, non exaudiam: manus enim vestræ sanguine plenæ sunt.

² [Et erit in novissimis diebus: præparatus mons domus Domini in vertice montium, et elevabitur super colles; et fluent ad eum omnes gentes, ³ et ibunt populi multi, et dicent: Venite, et ascendamus ad montem Domini, et ad domum Dei Jacob; et docebit nos vias suas, et ambulabimus in semitis ejus, quia de Sion exibit lex, et verbum Domini de Jerusalem. ⁴ Et judicabit gentes, et arguet populos multos; et conflabunt gladios suos in vomeres, et lanceas suas in falces. Non levabit gens contra gentem gladium, nec exercebuntur ultra ad prælium.

¹⁹ et introibunt in speluncas petrarum, et in voragines terræ, a facie formidinis Domini et a gloria majestatis ejus, cum surrexerit percutere terram.

³ Et clamabant alter ad alterum, et dicebant: [Sanctus, sanctus, sanctus Dominus, Deus exercituum; plena est omnis terra gloria ejus.]

⁷ Ipse autem non sic arbitrabitur, et cor ejus non ita existimabit; sed ad conterendum erit cor ejus, et ad internecionem gentium non paucarum. ⁸ Dicet enim: ⁹ Numquid non principes mei simul reges sunt? numquid non ut Charcamis, sic Calano? et ut Arphad, sic Emath? numquid non ut Damascus, sic Samaria? ¹⁰ Quomodo invenit manus mea regna idoli, sic et simulacra eorum de Jerusalem et de Samaria. ¹¹ Numquid non sicut feci Samariæ et idolis ejus, sic faciam Jerusalem et simulacris ejus? ¹² Et erit, cum impleverit Dominus cuncta opera sua in monte Sion et in Jerusalem, visitabo super fructum magnifici cordis regis Assur, et super gloriam altitudinis oculorum ejus. ¹³ Dixit enim: In fortitudine manus meæ feci, et in sapientia mea intellexi; et abstuli terminos populorum, et principes eorum deprædatus sum, et detraxi quasi potens in sublimi residentes. ¹⁴ Et invenit quasi nidum manus mea fortitudinem populorum; et sicut colliguntur ova quæ derelicta sunt, sic universam terram ego congregavi; et non fuit qui moveret pennam, et aperiret os, et ganniret. ¹⁵ Numquid gloriabitur securis contra eum qui secat in ea? aut exaltabitur serra contra eum a quo trahitur? Quomodo si elevetur virga contra elevantem se, et exaltetur baculus, qui utique lignum est. ¹⁶ Propter hoc mittet Dominator, Dominus exercituum, in pinguibus ejus tenuitatem; et subtus gloriam ejus succensa ardebit quasi combustio ignis.

⁹ Non nocebunt, et non occident in universo monte sancto meo, quia repleta est terra scientia Domini, sicut aquæ maris operientes.]

⁴ Et dicetis in die illa: Confitemini Domino et invocate nomen ejus; notas facite in populis adinventiones ejus; mementote quoniam excelsum est nomen ejus. ⁵ Cantate Domino, quoniam magnifice fecit; annuntiate hoc in universa terra. ⁶ Exsulta et lauda, habitatio Sion, quia magnus in medio tui Sanctus Israël.]

¹⁶ A finibus terræ laudes audivimus, gloriam Justi. Et dixi: Secretum meum mihi, secretum meum mihi. Væ mihi! prævaricantes prævaricati sunt, et prævaricatione transgressorum prævaricati sunt.

⁶ tunc saliet sicut cervus claudus, et aperta erit lingua mutorum: quia scissæ sunt in deserto aquæ, et torrentes in solitudine; ⁷ et quæ erat arida, erit in stagnum, et sitiens in fontes aquarum. In cubilibus, in quibus prius dracones habitabant, orietur viror calami et junci.

²⁸ Habitationem tuam, et egressum tuum, et introitum tuum cognovi, et insaniam tuam contra me. ²⁹ Cum fureres adversum me, superbia tua ascendit in aures meas. Ponam ergo circulum in naribus tuis, et frenum in labiis tuis, et reducam te in viam per quem venisti.]

¹⁰ [Cantate Domino canticum novum, laus ejus ab extremis terræ, qui descenditis in mare, et plenitudo ejus; insulæ, et habitatores earum. ¹¹ Sublevetur desertum et civitates ejus. In domibus habitabit Cedar: laudate, habitatores petræ; de vertice montium clamabunt. ¹² Ponent Domino gloriam, et laudem ejus in insulis nuntiabunt.

¹² Ponent Domino gloriam, et laudem ejus in insulis nuntiabunt.

¹ [Et nunc hæc dicit Dominus creans te, Jacob, et formans te, Israël: Noli timere, quia redemi te, et vocavi te nomine tuo: meus es tu. ² Cum transieris per aquas, tecum ero, et flumina non operient te; cum ambulaveris in igne, non combureris, et flamma non ardebit in te.

¹⁰ Ecce excoxi te, sed non quasi argentum; elegi te in camino paupertatis.

¹³ Laudate, cæli, et exsulta, terra; jubilate, montes, laudem, quia consolatus est Dominus populum suum, et pauperum suorum miserebitur.]

²² Hæc dicit Dominus Deus: Ecce levabo ad gentes manum meam, et ad populos exaltabo signum meum: et afferent filios tuos in ulnis, et filias tuas super humeros portabunt. ²³ Et erunt reges nutritii tui, et reginæ nutrices tuæ; vultu in terram demisso adorabunt te, et pulverem pedum tuorum lingent. Et scies quia ego Dominus, super quo non confundentur qui exspectant eum.

²³ Et ponam illum in manu eorum qui te humiliaverunt, et dixerunt animæ tuæ: Incurvare, ut transeamus; et posuisti ut terram corpus tuum, et quasi viam transeuntibus.]

¹³ qui eduxit eos per abyssos, quasi equum in deserto non impingentem? ¹⁴ Quasi animal in campo descendens, spiritus Domini ductor ejus fuit. Sic adduxisti populum tuum, ut faceres tibi nomen gloriæ.

³ Cum feceris mirabilia, non sustinebimus; descendisti, et a facie tua montes defluxerunt.

¹⁰ Dominus autem Deus verus est, ipse Deus vivens, et rex sempiternus. Ab indignatione ejus commovebitur terra, et non sustinebunt gentes comminationem ejus.

¹¹ vox gaudii et vox lætitiæ, vox sponsi et vox sponsæ, vox dicentium: Confitemini Domino exercituum, quoniam bonus Dominus, quoniam in æternum misericordia ejus: et portantium vota in domum Domini: reducam enim conversionem terræ sicut a principio, dicit Dominus.

⁵ venerunt viri de Sichem, et de Silo, et de Samaria, octoginta viri, rasi barba, et scissis vestibus, et squallentes: et munera et thus habebant in manu, ut offerrent in domo Domini.

¹³ De excelso misit ignem in ossibus meis, et erudivit me: expandit rete pedibus meis, convertit me retrorsum; posuit me desolatam, tota die mœrore confectam.

² Me minavit, et adduxit in tenebras, et non in lucem. ³ Tantum in me vertit et convertit manum suam tota die. ⁴ Vetustam fecit pellem meam et carnem meam; contrivit ossa mea. ⁵ Ædificavit in gyro meo, et circumdedit me felle et labore. ⁶ In tenebrosis collocavit me, quasi mortuos sempiternos. ⁷ Circumædificavit adversum me, ut non egrediar; aggravavit compedem meum. ⁸ Sed et cum clamavero, et rogavero, exclusit orationem meam. ⁹ Conclusit vias meas lapidibus quadris; semitas meas subvertit. ¹⁰ Ursus insidians factus est mihi, leo in absconditis. ¹¹ Semitas meas subvertit, et confregit me; posuit me desolatam. ¹² Tetendit arcum suum, et posuit me quasi signum ad sagittam. ¹³ Misit in renibus meis filias pharetræ suæ. ¹⁴ Factus sum in derisum omni populo meo, canticum eorum tota die. ¹⁵ Replevit me amaritudinibus; inebriavit me absinthio. ¹⁶ Et fregit ad numerum dentes meos; cibavit me cinere. ¹⁷ Et repulsa est a pace anima mea; oblitus sum bonorum. ¹⁸ Et dixi: Periit finis meus, et spes mea a Domino. ¹⁹ Recordare paupertatis, et transgressionis meæ, absinthii et fellis. ²⁰ Memoria memor ero, et tabescet in me anima mea. ²¹ Hæc recolens in corde meo, ideo sperabo. ²² Misericordiæ Domini, quia non sumus consumpti; quia non defecerunt miserationes ejus. ²³ Novi diluculo, multa est fides tua. ²⁴ Pars mea Dominus, dixit anima mea; propterea exspectabo eum. ²⁵ Bonus est Dominus sperantibus in eum, animæ quærenti illum. ²⁶ Bonum est præstolari cum silentio salutare Dei. ²⁷ Bonum est viro cum portaverit jugum ab adolescentia sua. ²⁸ Sedebit solitarius, et tacebit, quia levavit super se. ²⁹ Ponet in pulvere os suum, si forte sit spes. ³⁰ Dabit percutienti se maxillam: saturabitur opprobriis. ³¹ Quia non repellet in sempiternum Dominus. ³² Quia si abjecit, et miserebitur, secundum multitudinem misericordiarum suarum. ³³ Non enim humiliavit ex corde suo et abjecit filios hominum. ³⁴ Ut conteret sub pedibus suis omnes vinctos terræ. ³⁵ Ut declinaret judicium viri in conspectu vultus Altissimi. ³⁶ Ut perverteret hominem in judicio suo; Dominus ignoravit. ³⁷ Quis est iste qui dixit ut fieret, Domino non jubente? ³⁸ Ex ore Altissimi non egredientur nec mala nec bona? ³⁹ Quid murmuravit homo vivens, vir pro peccatis suis? ⁴⁰ Scrutemur vias nostras, et quæramus, et revertamur ad Dominum. ⁴¹ Levemus corda nostra cum manibus ad Dominum in cælos. ⁴² Nos inique egimus, et ad iracundiam provocavimus; idcirco tu inexorabilis es. ⁴³ Operuisti in furore, et percussisti nos; occidisti, nec pepercisti. ⁴⁴ Opposuisti nubem tibi, ne transeat oratio. ⁴⁵ Eradicationem et abjectionem posuisti me in medio populorum. ⁴⁶ Aperuerunt super nos os suum omnes inimici. ⁴⁷ Formido et laqueus facta est nobis vaticinatio, et contritio. ⁴⁸ Divisiones aquarum deduxit oculus meus, in contritione filiæ populi mei. ⁴⁹ Oculus meus afflictus est, nec tacuit, eo quod non esset requies. ⁵⁰ Donec respiceret et videret Dominus de cælis. ⁵¹ Oculus meus deprædatus est animam meam in cunctis filiabus urbis meæ. ⁵² Venatione ceperunt me quasi avem inimici mei gratis. ⁵³ Lapsa est in lacum vita mea, et posuerunt lapidem super me. ⁵⁴ Inundaverunt aquæ super caput meum; dixi: Perii. ⁵⁵ Invocavi nomen tuum, Domine, de lacu novissimo.

⁵⁵ Invocavi nomen tuum, Domine, de lacu novissimo. ⁵⁶ Vocem meam audisti; ne avertas aurem tuam a singultu meo et clamoribus.

⁵⁶ Vocem meam audisti; ne avertas aurem tuam a singultu meo et clamoribus. ⁵⁷ Appropinquasti in die quando invocavi te; dixisti: Ne timeas. ⁵⁸ Judicasti, Domine, causam animæ meæ, redemptor vitæ meæ. ⁵⁹ Vidisti, Domine, iniquitatem illorum adversum me: judica judicium meum. ⁶⁰ Vidisti omnem furorem, universas cogitationes eorum adversum me. ⁶¹ Audisti opprobrium eorum, Domine, omnes cogitationes eorum adversum me. ⁶² Labia insurgentium mihi, et meditationes eorum adversum me tota die. ⁶³ Sessionem eorum et resurrectionem eorum vide; ego sum psalmus eorum. ⁶⁴ Redes eis vicem, Domine, juxta opera manuum suarum. ⁶⁵ Dabis eis scutum cordis, laborem tuum. ⁶⁶ Persequeris in furore, et conteres eos sub cælis, Domine.]

¹⁸ Statura quoque erat rotis, et altitudo, et horribilis aspectus: et totum corpus oculis plenum in circuitu ipsarum quatuor.

¹³ Et extendam rete meum super eum, et capietur in sagena mea: et adducam eum in Babylonem, in terram Chaldæorum, et ipsam non videbit: ibique morietur.

³⁵

²⁰ Quando autem elevatum est cor ejus, et spiritus illius obfirmatus est ad superbiam, depositus est de solio regni sui, et gloria ejus ablata est: ²¹ et a filiis hominum ejectus est, sed et cor ejus cum bestiis positum est, et cum onagris erat habitatio ejus: fœnum quoque ut bos comedebat, et rore cæli corpus ejus infectum est, donec cognosceret quod potestatem haberet Altissimus in regno hominum, et quemcumque voluerit, suscitabit super illud. ²² Tu quoque, filius ejus Baltassar, non humiliasti cor tuum, cum scires hæc omnia: ²³ sed adversum Dominatorem cæli elevatus es: et vasa domus ejus allata sunt coram te, et tu, et optimates tui, et uxores tuæ, et concubinæ tuæ vinum bibistis in eis: deos quoque argenteos, et aureos, et æreos, ferreos, ligneosque et lapideos, qui non vident, neque audiunt, neque sentiunt, laudasti: porro Deum, qui habet flatum tuum in manu sua, et omnes vias tuas, non glorificasti. ²⁴ Idcirco ab eo missus est articulus manus, quæ scripsit hoc quod exaratum est. ²⁵ Hæc est autem scriptura, quæ digesta est: Mane, Thecel, Phares. ²⁶ Et hæc est interpretatio sermonis. Mane: numeravit Deus regnum tuum, et complevit illud. ²⁷ Thecel: appensus es in statera, et inventus es minus habens. ²⁸ Phares: divisum est regnum tuum, et datum est Medis, et Persis.

²⁶ A me constitutum est decretum, ut in universo imperio et regno meo, tremiscant et paveant Deum Danielis: ipse est enim Deus vivens, et æternus in sæcula, et regnum ejus non dissipabitur, et potestas ejus usque in æternum. ²⁷ Ipse liberator atque salvator, faciens signa et mirabilia in cælo et in terra: qui liberavit Danielem de lacu leonum.

¹⁴ Et dedit ei potestatem, et honorem, et regnum: et omnes populi, tribus, et linguæ ipsi servient: potestas ejus, potestas æterna, quæ non auferetur: et regnum ejus, quod non corrumpetur.

¹² Et cum profecti fuerint, expandam super eos rete meum: quasi volucrem cæli detraham eos; cædam eos secundum auditionem cœtus eorum.

⁹ Qui custodiunt vanitates frustra, misericordiam suam derelinquunt.

¹⁵ Ecce super montes pedes evangelizantis, et annuntiantis pacem. Celebra, Juda, festivitates tuas, et redde vota tua, quia non adjiciet ultra ut pertranseat in te Belial: universus interiit.]

⁹ Et ducam tertiam partem per ignem, et uram eos sicut uritur argentum, et probabo eos sicut probatur aurum. Ipse vocabit nomen meum, et ego exaudiam eum. Dicam: Populus meus es: et ipse dicet: Dominus Deus meus.

¹¹ Ab ortu enim solis usque ad occasum, magnum est nomen meum in gentibus, et in omni loco sacrificatur: et offertur nomini meo oblatio munda, quia magnum est nomen meum in gentibus, dicit Dominus exercituum.

¹⁶ Tunc locuti sunt timentes Dominum, unusquisque cum proximo suo: et attendit Dominus, et audivit, et scriptus est liber monumenti coram eo timentibus Dominum, et cogitantibus nomen ejus.

¹³ { Et ne nos inducas in tentationem, sed libera nos a malo. Amen.]}

¹⁸ { Et accedens Jesus locutus est eis, dicens: Data est mihi omnis potestas in cælo et in terra:}

²⁵ { Et dixit illi Abraham: Fili, recordare quia recepisti bona in vita tua, et Lazarus similiter mala: nunc autem hic consolatur, tu vero cruciaris:}

³¹ scimus autem quia peccatores Deus non audit: sed si quis Dei cultor est, et voluntatem ejus facit, hunc exaudit.

²² (14:21) confirmantes animas discipulorum, exhortantesque ut permanerent in fide: et quoniam per multas tribulationes oportet nos intrare in regnum Dei.

²⁸ In ipso enim vivimus, et movemur, et sumus: sicut et quidam vestrorum poëtarum dixerunt: Ipsius enim et genus sumus.

¹⁰ Et iterum dicit: Lætamini gentes cum plebe ejus. ¹¹ Et iterum: Laudate omnes gentes Dominum: et magnificate eum omnes populi.

⁸ novissime autem omnium tamquam abortivo, visus est et mihi. ⁹ Ego enim sum minimus Apostolorum, qui non sum dignus vocari Apostolus, quoniam persecutus sum ecclesiam Dei. ¹⁰ Gratia autem Dei sum id quod sum, et gratia ejus in me vacua non fuit, sed abundantius illis omnibus laboravi: non ego autem, sed gratia Dei mecum:

³ Mortui enim estis, et vita vestra est abscondita cum Christo in Deo. ⁴ Cum Christus apparuerit, vita vestra: tunc et vos apparebitis cum ipso in gloria.

³ ut nemo moveatur in tribulationibus istis: ipsi enim scitis quod in hoc positi sumus. ⁴ Nam et cum apud vos essemus, prædicebamus vobis passuros nos tribulationes, sicut et factum est, et scitis.

¹⁵ Fidelis sermo, et omni acceptione dignus: quod Christus Jesus venit in hunc mundum peccatores salvos facere, quorum primus ego sum. ¹⁶ Sed ideo misericordiam consecutus sum: ut in me primo ostenderet Christus Jesus omnem patientiam ad informationem eorum, qui credituri sunt illi, in vitam æternam.

⁷ Qui in diebus carnis suæ preces, supplicationesque ad eum qui possit illum salvum facere a morte cum clamore valido, et lacrimis offerens, exauditus est pro sua reverentia.

¹⁵ Per ipsum ergo offeramus hostiam laudis semper Deo, id est, fructum labiorum confitentium nomini ejus.

³ Petitis, et non accipitis: eo quod male petatis: ut in concupiscentiis vestris insumatis.

¹¹ Ecce beatificamus eos qui sustinuerunt. Sufferentiam Job audistis, et finem Domini vidistis, quoniam misericors Dominus est, et miserator.

⁶ In quo exsultabis, modicum nunc si oportet contristari in variis tentationibus: ⁷ ut probatio vestræ fidei multo pretiosior auro (quod per ignem probatur) inveniatur in laudem, et gloriam, et honorem in revelatione Jesu Christi:

³ quod vidimus et audivimus, annuntiamus vobis, ut et vos societatem habeatis nobiscum, et societas nostra sit cum Patre, et cum Filio ejus Jesu Christo.

²⁰ Quoniam si reprehenderit nos cor nostrum: major est Deus corde nostro, et novit omnia. ²¹ Carissimi, si cor nostrum non reprehenderit nos, fiduciam habemus ad Deum: ²² et quidquid petierimus, accipiemus ab eo: quoniam mandata ejus custodimus, et ea, quæ sunt placita coram eo, facimus.

⁸ Et quatuor animalia, singula eorum habebant alas senas: et in circuitu, et intus plena sunt oculis: et requiem non habebant die ac nocte, dicentia: Sanctus, Sanctus, Sanctus Dominus Deus omnipotens, qui erat, et qui est, et qui venturus est. ⁹ Et cum darent illa animalia gloriam, et honorem, et benedictionem sedenti super thronum, viventi in sæcula sæculorum, ¹⁰ procidebant viginti quatuor seniores ante sedentem in throno, et adorabant viventem in sæcula sæculorum, et mittebant coronas suas ante thronum, dicentes: ¹¹ Dignus es Domine Deus noster accipere gloriam, et honorem, et virtutem: quia tu creasti omnia, et propter voluntatem tuam erant, et creata sunt.

¹¹ Et vidi, et audivi vocem angelorum multorum in circuitu throni, et animalium, et seniorum: et erat numerus eorum millia millium, ¹² dicentium voce magna: Dignus est Agnus, qui occisus est, accipere virtutem, et divinitatem, et sapientiam, et fortitudinem, et honorem, et gloriam, et benedictionem. ¹³ Et omnem creaturam, quæ in cælo est, et super terram, et sub terra, et quæ sunt in mari, et quæ in eo: omnes audivi dicentes: Sedenti in throno, et Agno, benedictio et honor, et gloria, et potestas in sæcula sæculorum.

¹³ Et omnem creaturam, quæ in cælo est, et super terram, et sub terra, et quæ sunt in mari, et quæ in eo: omnes audivi dicentes: Sedenti in throno, et Agno, benedictio et honor, et gloria, et potestas in sæcula sæculorum. ¹⁴ Et quatuor animalia dicebant: Amen. Et viginti quatuor seniores ceciderunt in facies suas: et adoraverunt viventem in sæcula sæculorum.

¹⁴ Et dixi illi: Domine mi, tu scis. Et dixit mihi: Hi sunt, qui venerunt de tribulatione magna, et laverunt stolas suas, et dealbaverunt eas in sanguine Agni. ¹⁵ Ideo sunt ante thronum Dei, et serviunt ei die ac nocte in templo ejus: et qui sedet in throno, habitabit super illos: ¹⁶ non esurient, neque sitient amplius, nec cadet super illos sol, neque ullus æstus: ¹⁷ quoniam Agnus, qui in medio throni est, reget illos et deducet eos ad vitæ fontes aquarum, et absterget Deus omnem lacrimam ab oculis eorum.

² Et vidi tamquam mare vitreum mistum igne, et eos, qui vicerunt bestiam, et imaginem ejus, et numerum nominis ejus, stantes super mare vitreum, habentes citharas Dei: ³ et cantantes canticum Moysi servi Dei, et canticum Agni, dicentes: Magna et mirabilia sunt opera tua, Domine Deus omnipotens: justæ et veræ sunt viæ tuæ, Rex sæculorum. ⁴ Quis non timebit te, Domine, et magnificabit nomen tuum? quia solus pius es: quoniam omnes gentes venient, et adorabunt in conspectu tuo, quoniam judicia tua manifesta sunt.

¹ Post hæc audivi quasi vocem turbarum multarum in cælo dicentium: Alleluja: salus, et gloria, et virtus Deo nostro est:

⁵ Et vox de throno exivit, dicens: Laudem dicite Deo nostro omnes servi ejus: et qui timetis eum pusilli et magni. ⁶ Et audivi quasi vocem turbæ magnæ, et sicut vocem aquarum multarum, et sicut vocem tonitruorum magnorum, dicentium: Alleluja: quoniam regnavit Dominus Deus noster omnipotens.